Τα Μονοπάτια Του Έρωτα

6.

Η Μαρία ξύπνησε νιώθοντας ξεκούραστη και ταυτόχρονα ευτυχισμένη. Ένιωθε χαλαρωμένη, σαν να μην είχε ξαφνικά έννοιες, σαν κάτι να την είχε βυθίσει σε μια γλυκιά μακαριότητα. Καθώς έβγαινε από την ανυπαρξία του ύπνου συνειδητοποίησε ότι ήταν γυμνή και ότι ένιωθε τα στήθη της κάπως βαριά, ερεθισμένα.

Άνοιξε τα μάτια της και αντίκρισε τον Μιχάλη που την κοιτούσε, ξαπλωμένος δίπλα της. Της ήρθε φυσικό να γείρει προς το μέρος του και να τον φιλήσει.

-Καλημέρα, είπε με φωνή βραχνή από τον ύπνο. Τι ώρα είναι;

-Πάει επτά. Δεν μου πήγαινε καρδιά να σε ξυπνήσω.

Η Μαρία χαμογέλασε και τον ξαναφίλησε. Τότε συνειδητοποίησε τι έκανε και τι είχε συμβεί τη νύχτα.

-Ω Θεέ μου, είπε, τι έκανα! Θα με σκοτώσουν οι γονείς μου.

Ανακάθισε και ο Μιχάλης τη μιμήθηκε.

-Θα θυμώσουν τόσο πολύ.

Κατέβασε τα πόδια της από το κρεβάτι και έμεινε καθιστή. Κούνησε το κεφάλι της και μετά έκρυψε το πρόσωπο στα χέρια της. Ο Μιχάλης μετακινήθηκε δίπλα της. Έβαλε τα χέρια του στους ώμους της.

-Δεν είσαι μόνη σου σε αυτό, της είπε. Θα σε βοηθήσω εγώ.

-Δεν καταλαβαίνεις... Δεν είναι ότι κοιμήθηκα μαζί σου... Είναι ότι το έκανα... Και αν μείνω έγκυος; Αυτό σίγουρα δεν θα το συγχωρήσουν.

Ο Μιχάλης συνέχισε να την κρατάει.

-Δεν έχει πολλές πιθανότητες να γίνει αυτό στην πρώτη ερωτική επαφή, επειδή είναι το αίμα που δρα αρνητικά. Έλα μην ανησυχείς, θα μιλήσω και εγώ στους γονείς σου. Είμαι εξάλλου υπεύθυνος.

-Εσύ; Δεν ήμουν τόσο μεθυσμένη ώστε να μη θυμάμαι καν τι έγινε! Ξέρω ότι εγώ το προκάλεσα και... ξέρω ότι μου φέρθηκες πολύ όμορφα και ότι ακόμα και τώρα θέλω να το ξαναζήσω αυτό. Αλλά... Οι... γονείς μου...

Πήρε μια βαθιά ανάσα που κατέληξε σε ένα κρεσέντο κοφτών αναπνοών.

-Τι έπαθες; Μαρία; Τι είναι;

Ο Μιχάλης την έπιασε απαλά από τους ώμους και την ξάπλωσε πίσω στο κρεβάτι.

-Ήσυχα, ματάκια μου, ηρέμησε.

Ο Μιχάλης της χάιδεψε τα μαλλιά.

-Έλα, ησύχασε. Εγώ είμαι εδώ.

Την πήρε στην αγκαλιά του ανασηκώνοντας λίγο το κεφάλι της.

-Βαθιές ανάσες, αργά. Έλα, μπορείς να το κάνεις...