Sweet Venom | Nishimura Riki

C

Nixie'niz yeni bir Niki kurgusu ile geldiiiii
Watty'deki Sweet Venom isimli (ve alakalı) ilk ve ilk kitabı okuyorsunuz!

Öncelikle kitabı nasıl keşfettiğinizi öğrenebilir miyiz? Ve tarih de lütfen

Buna başlarken ve yazarken çok heyecanlıydım, hâlâ da öyleyim. +18 olduğunu düşünmüyorum, zaten olsa bile sikleyen kimse yok o yüzden boşverin.

Yorumlarınızı eksik etmeyin, okurken ne kadar mutlu olduğumu tahmin bile edemezsiniz! Ben sevmek sizi!

Neys. Hadi okuyun, izin veriyorum :))

***

Niki, göz bağını koparmakta zorluk çektiği kıza bakmaya devam etti.

Orada, onca insanın içinde birkaç adım ötede yorgun gözleri ile bakıyordu etrafa. Pek çok öğrenciden farklı olarak gözleri belirli bir yere değil, önündeki havayı görüyordu. Herhangi başka bir şeyi değil.

Çantasında en fazla iki kitap vardı ve bu gayet belli oluyordu, kısa koyu renk saçları rüzgarda belli belirsiz sallanıyordu ve yüzüne gelen tutamlardan hiç rahatsız değildi. Hırkasının cebinde duran elleri bile hareket etmiyordu. Ayakkabılarının uçlarını aynı hizada tutacak şekilde ayarlamıştı. Hareket etmemeye yemin etmiş gibi.

Kim görse anlardı ruh gibi gezdiğini. Yaşam enerjisi sönmüş bir güle benziyordu. Açmış, ama kırmızılığını tamamen kaybedecek kadar kararmış bir gül.

O ceplerinde sımsıkı tuttuğu birkaç şey vardı. Bunu Niki görmeden de bilebilirdi. Zihni kumaşla kaplı şeylerin içindekileri görebilirdi. Soğuk ellerinin arasındaki şey, dışarı çıkmak için sabırsızlıkla bekliyordu. Kız da öyle… Bir an önce marşı okuyup, gürültülü ortamdan kurtulup ceplerindeki arzuyu dışarı çıkarmak istiyordu.

Niki onun yan profilini tekrar değerlendirdi. Niki onun yüzünü tekrar tekrar değerlendirdi. Çünkü kimse bunu yapmazdı, görev Niki'ye düşüyordu. Bazı görevler içinizden gelir.

Kız gözlerini kırptı. Genetikle sahip olduğu uzun kirpikler aşağı inip yukarı kalktı ve göz bebekleri öncekinden farklı bir şeye odaklandı. Niki, o gözlerin neyi gördüğü ile ilgilenmiyordu. O şey kendisi olmadığı sürece bilmesine gerek yoktu.

Kızın ceplerindeki ellerinin hafifçe hareketlendiğini gördü. Öyle ki, bu hareketliliği Niki dışında kimse farkedemezdi. Niki dışında kimse onu bu kadar incelemez ve değerlendirmezdi.

Cebindeki kutuyu daha da sıkıştırdı parmakları arasında. İçindekileri kırmamaya özen gösteriyordu.

Küçük göğüsleri sweatshirt'ünün içinde yok gibi görünüyordu. Sadece, varlardı. Kimse nasıl olduklarını bilemezdi. Kolları ince mi kalın mı, bacakları uzun mu değil mi, çekici mi değil mi, kimse bilemezdi bunları. Aynen şuan ki isteklerini bilmedikleri gibi.

Marşın okunacağına dair birkaç kelime kulaklarına dolduğu anda Niki omzunda aceleci bir dürtü hissetti. İşareti alır almaz gözlerini yukarı, renkli bayrağa çevirdi ve dudaklarını hareketlendirdi. Bir süre bu devam etmek zorunda kaldı.

Ama gözleri bayrakta fazla misafir olamadı. Kısa bir ziyaret olarak sayabiliriz. Tekrar Kıza çevirdi gözlerini: Elleri dışarıdaydı. Parmak uçları pantolonunun kenarını sıkıştırıyordu ve yorgun gözleri bu defa bayrakta kenetliydi. Başka hiçbir yere bakmıyordu. Niki ona bakmak için büyük bir saygısızlık yapmıştı ama kız hala kararlıydı. Dudakları oynamasa bile gözleri oradaydı. Niki'den daha uzun bir ziyaret yaptı.