Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
- prunus avium poem -
မှတ်မိသေးလား ဂျယ်။
ချယ်ရီပင်ပျိုအောက်မှာ
ရေးထိုးခဲ့တဲ့ ကိုယ်တို့ရဲ့ရက်စွဲတွေကို။
စကားသံစည်းချက်တွေနဲ့ ရယ်သွမ်းသွေးတဲ့သံစဉ်တွေ ရောယှက်ခဲ့တဲ့ နေ့ရက်တွေကပြန်ကြည့်မိတိုင်း လှနေတုန်းပဲ။
ကိုယ်ကတော့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကို မှတ်မိနေသေးတယ်။ ပထမဆုံးဆုပ်ကိုင်ဖူးတဲ့လက်ဖဝါးနုနု သေးသေးလေးရဲ့နွေးထွေးတဲ့အငွေ့အသက်ကစလို့ ဂျယ်သဘောတကျရယ်လိုက်တိုင်း မှိတ်ကျသွားတဲ့ မျက်ဝန်းထောင့်က အကြောင်းလေးတွေအထိ။
နောက်ပြီး ဂျယ့်ရဲ့အပြုံးက ကိုယ့်အတွက်အလှဆုံး ပန်းချီကားဖြစ်ခဲ့ပြီးဂျယ့်
ရယ်သံလွင်လွင်က အချိုသာဆုံးသံစဉ်
တစ်ပုဒ်ဖြစ်ခဲ့တာတွေကိုရောပေါ့။
အရာအားလုံးကလှလှပပပါပဲ။ အင်းလေ....
ချယ်ရီပွင့်ချပ်တွေကို လိုက်ဖမ်းရင်းအပူအပင်မရှိ ရယ်မောခဲ့ကြတဲ့ ကိုယ်တို့တွေက ဘယ်လောက်တောင် ဖြူစင်ခဲ့လိုက်သလဲ။
