Karanlık Köyün Öyküsü

BÖLÜM 4-BAZI SIRLARIN ORTAYA ÇIKIŞI

ZAMAN ATLAMASI-
SAAT 7.30
"Gidemezsin!"
"Kaçıyor!"
"Hey! Gel buraya!"
Yol boyunca kendimi zorlayarak ve zıplayarak koştum. Arkamdan gelen sesler daha çok korkmama neden oluyordu.
"EBE SENSİN! EBE SENSİN!"
Arkamdaki seslerin yavaşça yaklaştığını hissettim.
"EBE SENSİN! EBE SENSİN! GEL BURAYA!"
sesler yaklaştıkça daha çok koştum. Hiç durmadım. Vücudum çok yorulmuştu ama kalbim deli gibi atıyordu ve içimdeki ses daha hızlı koşmamı söylüyordu.
"EBE SENSİN! EBE SENSİN! GEL BURAYA KAÇMA!"
arkamdaki sesler daha kızgın ve daha yoğun çıkmaya başladı.
Çok hızlı koşuyordum. Öyle hızlı koşmuştum ki önümdeki taşı fark etmemiştim bile...
Birden yere düştüm. Ayağım kanamaya başladı. Arkamdaki ses daha yakından geliyordu şimdi...
Ayağa kalkıp tekrardan koşmaya çalıştım. Ama olmadı. Hareket edemiyordum bile...
Arkamdaki adam durdu. Birdenbire bir kahkaha sesi geldi.
"HAHAHAHAHA! YAKALADIM SENİ KÜÇÜK DOMUZCUK!"
...
-------
Gördüğüm kabusun etkisiyle zıplayarak uyandım. Kan ter içerisindeydim.
Ellerim titriyordu. Vücudum, bacaklarım,bileklerim,her yerim çok kötü bir şekilde titriyordu...
Yavaşça yatakta doğruldum. Nefesimi düzenlemeye ve olanları anlamaya çalıştım...
"O... O neydi?... O adam.... O adam niye o genç kızı kovalıyordu?... O genç kız kimdi? Ve... Ve neden-"
"BİNG!"
Gelen ses ile yerimden zıpladım.
"

H...huh?!"
Telefonu aldım ve mesajı okumaya başladım
"0538 618 23 23:Merhabalar."
Bu kim ulan?! Ne oluyor bana?! Yoksa yaşlı Amelie'nin dedikleri doğru mu? Ya da daha doğrusu,O fahişe mi telefon numaramı verdi yoksa?!
"... Bu kim amınakoyim?!"
Telefondan yine bir bildirim sesi geldi
"Maria? Kanka benim. Noldu iyimisin 2 gün önce koşarak evine gitmişsin Amelie söyledi"
"Geç kaldım üzgünüm noldu iyimisin?"
... Karla...
En yakın dostumdu bu. Beni asla bırakmayan,her zaman yanımda olan ve en kötü günde bile bana destek çıkan birisiydi o. Tek kötü yanı o artık çok çalışıyordu ve eskisi gibi konuşamıyorduk.
"Merhaba karla. Ben iyiyim birşey yok. Sana ciddi bir soru sormam lazım..."
Mesajı yazdıktan sonra derin bir iç çektim. Bu önemli bir konuydu ve eğer o bunu biliyorsa hemen bana söylemeliydi.
Beklediğim gibi, atılan mesaj anında geldi.
"Bir sorun mu var?"
Evet. Bi sorun vardı. Beni,seni ve hatta tüm bu mahalleyi ilgilendiren bir sorun.
Telefonu kaptım ve hemen yazmaya başladım. Ellerimin titrediğini hissedebiliyordum.
"Evet. Bir sorun var. Benim için önemli bir sorun..."
"Buyur? Bir sıkıntı mı oldu?"
"Evet. Şu şey varya hani... Köy...."
"Yine biri mi kaçırıldı? Akraban mı?"
Olaylardan haberi var demek... Bakalım ne döküleceksin, Sayın Karla hanım?