The Guard 1: The Unseen

18

Quinn dawno nie najadł się tyle stresu, co podczas bezczynnego leżenia w łóżku. Wiedział, co się działo, ale nie mógł nic z tym zrobić. Po prostu czekał na te charakterystyczne, wkurwione kroki na schodach. Wtedy wiedziałby, że już po wszystkim.

A teraz...

Teraz Quinn był rozdarty – ufał Kaiserowi, ale kiedy bardziej o tym myślał, zaczynał wątpić w swoje zaufanie, z czym czuł się naprawdę fatalnie. Chciał wierzyć, że jego przyjaciel będzie trzymał ręce przy sobie, jednak te osiem lat znajomości nauczyło go wystarczająco o chłopaku.

Wystarczyłoby, gdyby Eira pierwsza zaczęła się do niego dobierać. Po prostu nie było na świecie takiej siły, która odciągnęłaby Kaisera od ślicznej, a do tego chętnej dziewczyny. Oczywiście zakładając, że jakimś cudem chłopak nie dobrałby się do Eiry pierwszy. Wtedy nic jej nie uratuje przed – no cóż – pewnie najlepszym seksem w jej życiu.

Nagle coś na korytarzu stuknęło i Quinn spiął się cały z nerwów – seksualny potwór wrócił. Chłopak chciał na własne oczy zobaczyć go świeżo po powrocie do domu, ale też cholernie się tego bał. Kroki Kaisera były coraz głośniejsze, w miarę jak zbliżał się do swojej sypialni tuż naprzeciwko pokoju Quinna.

Wreszcie blondyn nie wytrzymał i zerwał się z łóżka, po czym wyjrzał na korytarz. Kaiser był zaledwie kilka kroków od niego, ale Quinn już zauważył, że brunet nie wyglądał, jakby uprawiał seks – brakowało tego sprężystego kroku, zadowolonego spojrzenia i uśmiechu tak zawadiackiego, jakby chłopak dowiedział się, że wygrał w totka, ale nie chciał jeszcze nikomu o tym mówić.

Zamiast tego Kaiser wydawał się zamyślony, co kompletnie do niego nie pasowało.

-Opowiadaj, jak było? - Quinn odważył się odezwać, a to, co wyszło z jego ściśniętego z nerwów gardła, było wysokim piskiem, co nie było ani trochę męskie.

Pogrążony w myślach przyjaciel poderwał głowę i na widok blondyna jego twarz zastygła niczym maska.

-Nudno – mruknął. - Dokładnie tak, jak pewnie się spodziewałeś.

No dobra, Quinn miał nieco inne wyobrażenia w tym temacie, więc musiał dowiedzieć się jak najwięcej. Już otworzył usta, żeby spróbować nieco pociągnąć kumpla za język, ale z pokoju obok akurat wyszedł zaspany Blake, na co Kaiser z jakiegoś powodu strasznie zbladł.

-Mam nadzieję, że dużo mnie nie ominęło – rudzielec przeciągnął się, na co koszulka odsłoniła nieco jego umięśnionego brzucha.

W tej chwili Kaiser musiał zachłysnąć się własną śliną, bo zakaszlał i wymamrotał coś niezrozumiale, kierując się szybko w stronę swojego pokoju. Quinn jednak nie miał zamiaru mu odpuścić – oboje nie zasną, dopóki blondyn nie dowie się, co się wydarzyło na tym cholernym bankiecie.

Szybko więc złapał kumpla za ramię i wciągnął go do swojego pokoju, a za nimi wszedł Blake, ziewając przeciągle. Quinn razem z rudzielcem usiedli na łóżku, a Kaiser usadowił się nonszalancko na podłokietniku fotela i zaczął rozwiązywać krawat – nawet na widok czegoś tak banalnego blondyn pomyślał, że Eira nie potrafiłaby mu się oprzeć. Nie kiedy wyglądał jak ktoś, kto zaraz da jej najlepszy orgazm jej życia.

-No więc? - ponaglił Blake, po czym ziewnął ponownie.

-Więc... - sapnął Kaiser, podnosząc oczy na rudzielca. - Wyobraźcie sobie nasze pierwsze spotkanie z nią, tylko że dziesięć razy dłuższe.

Przez chwilę panowała cisza, aż w końcu Blake parsknął śmiechem.

-Była urocza jak zawsze?

-A nawet bardziej.