From enmity, to beautiful love.
¦"Elinden geleni ardına koyma Sarp yılmaz," dedim sarp'a doğru iddialı bir sesle. Sarp ise serseri gülüşüyle "Merak etme kıvırcık, elimden gelenin fazlasını bile yaparım." dedi ve göz kırparak gitti.
"Sen elinden gele...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝Gülüşüne sonsuz güzellikler sığdırabiliyorsun.❞
¦Asiye'den;¦ "Hadi çocuklar artık yatalım." Şengül yenge'nin sözüyle birlikte hepimiz masadan kalktık. Şengül yengem ve Orhan amcam 'iyi geceler' dileklerini dileyip eve girdiler. "İnşallah tolgaların evinin önünde bir cenaze arabası, bir tane de polis arabası falan görmeyiz. Yoksa o evden birinin sağ çıkma ihtimali yok, size o kadar söyleyeyim. " oğulcan kendinden emin bir şekilde konuşurken, herkes gülüştü. "Siz her konuştuğunuzda başımıza bir iş geliyor farkındasınız değil mi?" diyerek sordum oğulcan ve Ömere.
Cidden öyleydi. Bir keresinde okulun girişine doğru yürürken oğulcan 'Şu kapı bir gün yerinden falan çıkacak, çıkmazsa bana oğulcan değil halisünasyoncan diyin.' demişti. Ertesi gün ise okula geldiğimizde kapı yerinde yoktu. Meğersem çalınmış.
Ömer ise 1 hafta önce 'Bugün içimde değişik bir his var.' demişti. Okula doğru giderken de roman kavgasına yanlışlıkla karışmış, onlarla beraber karakola düşmüştü
"Kızım bir kere benim 6. hissim çok kuvvetli, mesela senin yüz falını yapabilirim. Hemen, şuan, tam vaktinde! Sana yarın olacakları söyleyebilirim!"
"Ben almayayım." demiş ve çantamı okul çantamı alıp "Hadi size iyi geceler." dedim bizimkilere. Onlardan geri dönüş aldığımda hemen eve girip, üzerimi değiştirdim ve yatağıma yatıp, kendimi uykunun kollarına bıraktım.
¬¬¬ "Evet Eren familyası! Yeni bir güne hazır daha hazır mıyız!" oğulcan yine ve yine her zamanki rutinini tekrarlarken ömer "Ben ve sevgilim, hazırız." demiş ve kolları arasına aldığı süsen'in saçlarına öpücük kondurdu.
"Bende hazırım, hatta çok hazırım, benim kızıl vampir gelmiş!" sonlara doğru sesi çok yüksek çıkmış ve arkamdaki berk'e doğru koşmuştu. "Selam abisiler!" tolga kapıdan içeriye geçerken hepimize ithafen konuşmuştu.
Yanında sarp'ı göremeyince hafiften bir kaşlarım çatıldı ama çok fark edilmesin diye kaşlarımı hemen düzelttim.
Asssssla fark ettirmedin! Assssla!
Ona hep bir ağızdan koro gibi selam verdik ve oğulcan üzülerek yanıma geldi. "Üzülme kuzi, biz de bir gün lovelanacağız." demiş kollarını bana sarmıştı. Ona gülüp "Hadi benimki yok da; senin gibi yakışıklı, mütevazi, sempatik, en iyi insanın nasıl sevgilisi olmaz?" oğulcan bu övgülerime göğsünü gererek "E sende haklısın tabi kuziciğim, beni kaybeden bitmiştir çünkü; beni kaybettiği gün benim için bitmiştir." deyip saçlarını arkaya doğru taramıştı.
