From enmity, to beautiful love.
¦"Elinden geleni ardına koyma Sarp yılmaz," dedim sarp'a doğru iddialı bir sesle. Sarp ise serseri gülüşüyle "Merak etme kıvırcık, elimden gelenin fazlasını bile yaparım." dedi ve göz kırparak gitti.
"Sen elinden gele...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝Dağınık cümlelerimin arasında derli toplu duran tek şeysin. ❞
¦İlahi Bakış Açısı¦ Asiye nin bildiği bütün her şey, bir toz bulutu olup uçmuş gitmişti. Sarp'ın kaza haberini almak ona bunları hiasettirmiş, oracıkta bayılı vermişti.
Ömer ve Aybike bayılan asiye 'nin etrafına doluşup onu uyandırmaya çalışırken, içeriye oğulcan girdi.
"Sarp kaza yapmış!" diye bağırmayı unutmamıştı tabii ki.
"Oğlum sus! Asiye bayıldı zaten! Asiye aç gülüm gözlerini!" Ömer ilk oğulcanı azarlamış, tekrar biricik kardeşine geri dönmüştü. Asiye kısa süre içinde ayılmış, yüzü yüzüne yakın olan ömerin omuzlarından tutup "Ömer! Sarp nasıl?! Durumu nasıl bir şeyi yok değil mi?! Sen neden bir şey söylemiyorsun, söylesene?! Sarp nasıl?! Y-yoksa ona kötü bir şey mi oldu?! Ömer bir şey de artık!" sarsarak bağırmaya başladı. Ömer bir anda bağırıp ağlayan asiye ye şaşkınlıkla baktı. Onu dikkatlice kaldırıp "Gel gülüm beraber görmeye gidelim!" deyip asiye nin elinden tutup evden çıktı. Oğulcan ve Aybike de onların arkasından çıktı.
Ömer ve asiye bir taksi tutup bindiler, arkalarından oğulcan ve aybike de binip yerlerini aldılar. "Abi Kadıköy hastanesine gidiyoruz." deyip geriye doğru yaslandı ömer. Taksici adresi alır almaz sürmeye başladığında asiye kafasını cama çevirdi.
'Acaba sarp şimdi nasıl? Ağır yaralandı mı? Durumu çok mu kötü? Nasıl kaza yaptı?' aklındaki sorular peş peşe dönüp duruyor, Bi cevap bulanıyordu.
"Umarım, umarım bir şey olmamıştır. Onu da kaybetmek istemiyorum Allah'ım! Lütfen!" ye fısıldayıp, ağlayarak başını cama yasladı.
"Daha bugün birlikte yemek yiyecektik, belki beraber kavga edecektik.. Sonra o beni eve bırakacaktı, bana gülümseyecekti.." diye fısıldadı kendi kendine. Yanında oturan aybike asiye nin ellerini sıkıca tutup, yanında olduğunu belirtti.
¬¬¬ ¦Asiye'den devam¦ "Sarp yılmaz hangi odada kalıyor?" Ömer den önce ilk ben sormuştum resepsiyon'a. Orta yaşlardaki sarışın kadın önce bilgisayara baktı ve tekrardan bize dönerek "hemen dümdüz ilerleyin, soldan ikinci kapı." diyip bize odayı gösterdi.
Hemen yola koyuldum ve gösterdiği kapıya doğru yürümeye başladım. Çalma gereksinimi duymadan içeriye pat girdiğimde, kolu sarılı sarp ile karşılaştım. Sol kaşının üstü ve dudağının kenarında ufak bir yarabandı, bacağında ise alçı vardı. Hızlıca yanına ilerleyip soluna doğru oturdum. "Sarp! İyi misin? Kaza yaptığının haberi geldi hemen buraya geldik! İyisin değil mi?! Kötü bir şeyin yok, değil mi?" ağlayarak konuştuğum için sonlara doğru sesim değişmişti. Off, ağlayınca konuşurken sesimin değişmesinden nefret ediyordum!
