Siyah Kuğu🦢🦢

15.BÖLÜM

Sizi daha fazla darlamak istemiyorum ama inşallah severek okuyorsunuzdur sonuçta bir emek var her neyse buyrun.

ALPER  GÖKAY

Doktorun çıkmasıyla koşarak yanına gittim. Arkamı döndüğümde umutun beklediğini gördüm korkuyordu korktuğu her halinden belliydi doktora dönüp

"durumu nasıl?"
"hastamızın durumu pek iyi değil fakat hayati tehlikeyi atlattı uyanana kadar yoğun bakım odasında kalacak"
Baran gergin bir şekilde
"peki diğerleri?"

"bilmiyorum şuan elimde onlar hakkında bir bilgi yok maalesef"
"peki teşekkürler"
Deyip umutun yanına gittim
"umut biraz rahatla lan durumu iyiymiş"

"gerçekten mi?"
"yani hayati tehlikeyi atlatmış"
Umutun yüzünde hafif tebessüm oluştu ardından sarıldı gerçekten nefesin iyi olması umutu çok sevindirmişti benim aklım hâla Gökçedeydi şuan ameliyatta olması gerekiyordu yanımıza elinde kahveyle bir hemşire geldi saçlarını kuaförde yaptırmış olmalıydı yüzü desen zaten eline ne geldiyse sürmüştü forma zorunlu olmasa abiyeyle geleceğine yemin bile edebilirdim.
"Melisa Naz Uyarın yakınları siz misiniz?"

Baran
"evett noldu?"

"şuan kendisi gayet iyi 328. Odada gidip ziyaret edebilirsiniz"
"teşekkürler"
Baran koşarak asansörün yanına gitti
Bizde arkasından koştuk sude ise ben gidiyorum Deyip çıktı hepimiz asansörün gelmesini beklerken umut
"olum bassana düğmeye"

Deyip bastı yaklaşık 10-15 saniye sonra asansör açıldı içeride! 60 yaşlarında bir dede vardı bir süre bakıştıktan sonra
"yavrum gelecek misiniz ben aşağı inecem"

Dedi hemen lafa atladım
"çok özür dileriz hanımefen-"

"hanımefendimi? Dalgamı geçiyorsun oğlum sen benimle"

Baran olayı toparlayarak

"dayıcım hayat ölüm meselesi biz önce yukarı çıksak sen sonra aşağı insen"
Adam bir şey demeyince asansöre bindik ardından ilk yukarıya çıktık

Baran tüm odaların kapısını açıp kapatıyordu baranın kolundan tutup
"nabıyorsun baran delirdin mi 328. Oda dedi ya kadın"

"ne biliyim Alper ya"

"hem bilmiyorduk senin Melisaya bu kadar sevdalı olduğunu"
"ne alakası var ya"

Kapının önüne geldiğimizde Baran yavaşça kapıyı tıklattı
"buyrun"

Diye ses gelince Baran kapıyı açtı içeri girdiğimizde yatakta oturuyordu
"geçmiş olsun"
"sağolun da Gökçe ile Nefes iyimi?"

Umut rahatlatıcı ses tonuyla
"sakin ol Nefes iyi Gökçede iyi inşallah"
"inşallah derken"

"yani onu daha bilmiyoruz şimdi bakıcaz Alperle"

Dedi kapıya doğru ilerlerken Barana göz kırparak
"biz sizi yalnız bırakalım"

Dedim baran gözlerini kaçırdı.
Odadan çıktığımızda umut baranı bekleyeceğini soyledi onu onayladıktan sonra aşağı kata indip Gökçe su uysalı sordum
"buraya bir iki saat önce getirdiğimiz kız"