Siyah Kuğu🦢🦢

21.BÖLÜM

Sizi fazla bekletmeden hemen başlıyorum.
Bismillahirrahmanirrahim

🦢🦢🦢

GÖKÇE SU UYSAL

Sadece Alper'in gözlerine bakıyordum.

O simsiyah gözlerinin içinde kaybolmuştum sanki.

"Gökçe beni duyuyor musun?"

Demesiyle gözlerimi kaçırdım.

"Gökçe iyimisin sen nasıl ihanet edebilirsin sen yaa"

Bu sefer daha çok bağırmıştı dayanamayıp bende bağırdım

"Alper gerçekten geri dönüşü olmayan şeyler söylüyorsun bilmediğin şeyler var"

"Neyi bilmiyorum Gökçe anlat da bileyim ozaman"

Hiçbir şey demedim sadece gözlerimden akacak olan yaşı durdurmaya çalışıyordum.

"Evet Gökçe senden bir cevap bekliyorum"

"Öksüz ve yetim bir kız yıllarca kendine kendi bakmış hayattan çok ihanet yemiş çok zor mücadele etmiş ve yıllar sonrada abisiyle karşılaşıyor sence böyle bir kızın
Cevap bile verebilecek gücünün olması mucize gibi bir şey değil mi?"

Ağlamak istemiyordum ama hüngür hüngür ağlamaya çoktan başlamıştım.

Alper boynumdan tutup kendine çekti

Alperle aramızda mesafenin m su bile kalmamıştı

Tamda aklimdan geçeni yapıp dudağını biraz daha yaklaştırdı.

Hunharca öpüyordu resmen beni

Ve en garip olanı benimde ona karşılık vermemdi.

Alper hızla geri çekilince noldu bakısları attım.

"Özür dilerim gerçekten senden izin almam gerekiyordu."

Gözlerimi devirip yanından geçip gittim

Kafamda farklı farklı soru işaretleri vardı

Fakat hiçbirini cevaplamak istemiyordum.

Arkamdan ismimi söylediğini duyuyordum fakat duymak istemiyordum.

Alper kolumdan tutup kendine çevirdi.

"Neden böyle yapıyorsun Gökçe neden"

"Alper asıl sen nasılsın ya"

Derin bir nefes alıp ellerini pantolonunun cebine kattı.
Sonra gözlerime bakarak

"Nerde hata yaptım"

"Özür dileyerek"

"Ben düşünmüştüm ki belki beni sevmiyorsun dur diye belli ki yanılmışım."

Küçük bu tebessüm edip belimden tuttu ardından kendine yaklaştırdı.

Ama ben kendimi geriye doğru çektim
Ve Alper'in yüzüne bakmadan koşmaya başladım.

Arkamdan "Gökçe"
Diye bağırıyordu ama ben duymazlıktan geldim

Çünkü gerçekten çok sinirliydim ve duymakta istemiyordum.