24.Bölüm

26 21 0
                                    


UMUT YANAR

Sınıfın ortasında kanlar içinde yatmış su diye bakıyordum Baran beni dürtüp sude'nin yanına koştu hemen kendime gelip ben de sude'nin yanına gittim nabzının attığı yere parmağımı koydum  çok yavaş atıyordu hemen sude'yi kaldırıp

"Baran Arabayı çalıştır acil"

Baran koşarak aşağıya indi ben de hızlı adımlarla baran'ı takip ettim sürücü koltuğuna bindiğinde bende hemen arkasından sudeyi bindirip arka koltuğa oturdum  Sude terlemeye başlamıştı

Alperi aradım

"Alper hızla konum attiğim hastaneye gel"

Deyip telefonu yüzüne kapattım
Hastaneye girmemiz 10 dakika sürmüştü Doktorlar sedye ile geldiler ve hemen ameliyata aldılar

bizden 5 dakika sonra Alper geldi yanımıza gelip

"ne oldu"

Baran ben cevap vermeden

" sınıfa girdik ve girişimize çıktığımız bir oldu çünkü sude'yi yerde kalmak için de yatıyordu ve bilekleri kesilmişti boynunda siyah kuğu şekli vardı dövme gibiydi"

Alper gözlerini sıkıca kapattı aklına benim gibi güneşgil gelmişti gözünü açıp duvara yumruk atmaya başladı

burnundan soluyordu biz Alperi  tutmaya çalışırken nefesgil geldi

Gökce Alperle duvarın arasına geçip Alperin kolunu tuttu.

Alper duvarı yumruklamayı bırakıp gökçe'ye baktı Gökçe Alper'in boynuna kollarını sıkıca sardı

Alper de ellerini gökcenin belinr doladı

Baran hızlı adamlarla asansörü doğru ilerlemeye başladı Melisada  onu takip etti koşarak .

nefes kolumu tutup beni merdivenlere doğru ilerletti

merdivende oturdu ben de yanına oturdum

"Nefes niye beni buraya getirdin"

" belki biraz daha rahatlarsın diye"

Kafamı sallayıp önüme döndüm
nefes elim tuttu

"merak etme iyi olacak şimdi onun hasarıyla  ölmez onlara inat yaşayacaktır"

çok kan kaybetmiş ya ölürse dayanamam ben nefes   olmaz"

nefes kafasını sallayıp kollarını belime doladı ben de kollarımı nefesini sırtına dolayıp Nefesi  kendimi daha da yaklaştırdım kokusunu içime çektim.

ALPER GÖKAY

Gökçe'yi karşımda görünce sanki bütün enerjim çekilmişti sanki en güzel manzara oydu boynuma kollarını sardımdı beni ben de kolumu belime doladım kaç dakika söyleyerek dedik bilmiyorum gökçe'yi sarınca hissetmiştim

Gökçe gözlerini kaçırıp

" Sude iyi olacak "

dedi asansöre doğru ilerledik beraber

  kolunu tutup durdurdum

"ne oldu Gökçe"

gülümsemek için kendini zorladı başaramadı bir şey olmuştu çok büyük bir şey saklıyordu Gökçe yüz ifadesinden bir şeyler anlamaya başladığımı anlayınca kolunu çekip

" ben bahçeye çıkıp hava alacağım"

dedi asansörü binmeden merdivenlere yöneldi derin bir nefes alıp başımı duvara yasladım

bu o kadar basit bir şey değil ilk kez böyle bir şey hissediyorudum

Galiba Gökceden hoşlanıyordum.

Siyah  Kuğu🦢🦢Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin