Met vallen en opstaan ~ Buurtpolitie

Hoofdstuk 14

*Een maandje later

TINEKE:

Koen en ik zijn vandaag een maand samen. Vandaag hoeven we niet te werken dus besloot ik hem te verassen met een ontbijt op bed. Gister hebben Koen en ik het erover gehad dat het verstoppen van onze relatie geen zin meer heeft en dat het langzaam we tijd word om het bekend te maken aan iedereen. Floor heeft mijn gister zowat aangedrongen dat ik vandaag langs moet komen. Waarschijnlijk heeft Floor ons door en wil ze meer weten over Koen en mij. Ik doe alles heel zachtjes om Koen niet wakker te maken. Als ik eenmaal beneden ben maak ik een heerlijk ontbijtje klaar voor mij maar vooral voor Koen. Als laatste zet ik nog snel een kop koffie en als die klaar is loop ik voorzichtig naar boven om Koen wakker te maken. Voorzichtig loop ik de kamer binnen. Ik zet het ontbijt op het nachtkastje van Koen en maak hem dan wakker. Ik ga met mijn hand rustig door zijn haar, net zo lang tot hij wakker word. Koen doet langzaam zijn ogen open. Als hij mij ziet begint hij te glimlachen, ik glimlach terug en geef hem een kus. Ik wijs naar het ontbijt en als Koen het ziet geeft hij me nog een kus. "Je bent een schat", zegt hij terwijl ik het ontbijt pak. Voor Koen en ik beginnen aan het ontbijt pakt Koen en klein pakje uit zijn nachtkastje. Hij geeft het aan mij en doet teken dat ik het open moet maken. Langzaam open ik het pakje, als het open is komt er een prachtige armband tevoorschijn. Het is een gouden armband met de initialen van Koen en mij erop en de dag vanaf dat we samen zijn. "Liefje, het is prachtig", zeg ik een beetje geëmotioneerd. Ik geef Koen een kus waarna we beginnen aan ons ontbijt.

Na het ontbijt vertrek ik snel naar Floor omdat ze me maar bleef overspoelen met tientallen berichtjes wanneer ik nou kwam. Ik liet Koen weten dat ik ging en liep naar buiten. Floor woont dichtbij dus ik besluit maar te lopen. Na een kleine tien minuutjes lopen kom ik bij het huis van Floor aan. Ik bel aan en nog geen drie seconden later gaat de deur open. "Heeeey Tineke!", zegt Floor super enthousiast. "Heeeey Floortje!", zeg ik even enthousiast terug. Ik loop naar binnen, doe mijn jas en schoenen uit en ga met Floor in de zetel zitten. Floor en ik beginnen wat te praten over het werk en over van alles tot dat Floor over Koen begint: "En, hoe zit het inmiddels tussen jou en Koen", begint ze. Ik heb mezelf voorgenomen dat ik begin met liegen in de hoop dat ze me geloofd en dat ze het gewoon gelijk met de rest kan horen, maar dit word nog een uitdaging. "Koen en ik zijn nog steeds gewoon beste vrienden", zeg ik terwijl ik me rood voel worden, daar gaat mijn hoop. "Zegt ze met een rode kop", zegt Floor terwijl ze me met volle hoop aankijkt. "Oké we zijn misschien vandaag een maand samen", zeg ik dan uiteindelijk als ik besef dat dit geen zin heeft. "Ja is het echt!?", roept Floor bijna uit. "Ja het is echt", zeg ik met een grote glimlach. Floor vliegt me om de nek. "Vertel alles. Hoe is het gebeurd?", zegt Floor enthousiast. Ik vertel haar alles. Alles vanaf de avond in de Ardennen dat Koen en ik gingen wandelen en waar ik mijn gevoelens voor hem opbiechtte, tot aan nu. "En vandaag zijn we precies een maand samen, en heeft hij mij dit gegeven", zeg ik terwijl ik mijn armbandje van vanochtend laat zien. "Prachtig", zegt Floor onder de indruk. Ik blijf nog lang bij Floor, pas als Floor zegt dat ze weg moet, ga ik ook weg. "Wel zwijgen he!", roep ik nog naar Floor voordat ik de deur uitloop. "Ja ja tuurlijk!", stelt Floor me gerust. Ik neem afscheid van Floor en loop weer richting huis. Eigenlijk is het nog niet mijn huis, maar ik 'woon' al vanaf dat we samen zijn bij Koen in huis, dus word het misschien tijd om daar eens over na te denken. "Ik ben thuis!", roep ik door het huis heen en sla de deur achter me dicht. "Hey liefje! Hoe was het bij Floor?", hoor ik Koen vanuit de keuken roepen. Ik loop naar Koen toe als ik opeens zie dat hij aan het koken is. "Zo zo, ben je zomaar aan het koken?", vraag ik verbaasd en geef Koen een kus. "Ik kan heus wel koken hoor", zegt Koen. "Hoe was het bij Floor?", vraagt hij lief. "Leuk, ze weet het nu van ons", zeg ik. "Oei, heb je je mond niet kunnen houden?", vraagt Koen grappend. "Pas op jij hè, ze had ons al lang door maat", zeg ik terwijl ik Koen op zijn schouder sla. Koen lacht en doet verder met koken terwijl ik in de zetel ga zitten en wacht tot het klaar is.

KOEN:

Het was te verwachten dat Floor de eerste was die het van Tineke en mij te weten kwam, Floor kwam altijd alles te weten. Na dat Tineke en ik gegeten hadden, bedacht ik om een wandeling te gaan maken, wat best risicovol is omdat we veel mensen kunnen tegenkomen die we kennen, maar ik had wel een ideetje daarvoor. "Lieverd, kom eens?", Tineke komt uit de keuken gelopen en kijkt me vragend aan. "Trek je schoenen en je jas aan",  zeg ik tegen haar. "Waarvoor?", vraagt ze niet-begrijpend. "Doe nou maar gewoon wat ik zeg, je zult het wel zien", zeg ik terwijl ik ook opsta. Nog steeds niet wetend wat we gaan doen luistert Tineke naar mij en trekt haar jas en schoenen aan. Samen met Tineke loop ik naar buiten. "Wil je me nou eindelijk vertellen wat we gaan doen?", vraagt Tineke ongeduldig. "Euhm, nee", zeg ik plagend. "Koeeennn", zeurt Tineke. "Je wacht maar", zeg ik terwijl ik haar mee neem naar het park. De zomer begint er weer een beetje aan te komen dus het blijft lang licht buiten het is ook nog een aangename tempratuur. "Het park? Koen je weet toch hoe risicovol dit is?", zeg Tineke meteen als ze doorheeft dat we richting het park lopen. "Wacht nou maar", zeg ik terwijl we het park in lopen. Als we in het park zijn neem ik Tineke mee naar een prachtige plek waar ik vroeger bijna altijd als kind kwam. Niemand weet van die plek dus is het een perfecte plek voor Tineke en mij. "Koen.. Deze plek is prachtig", zegt Tineke onder de indruk als ze de plek ziet. "Kom", zeg ik en ga tegen de grote boom zitten die er staat. Tineke glimlacht en komt tegen me aan zitten. Tineke en ik kunnen zoveel met elkaar praten, we gaan echt van onderwerp naar onderwerp. Van werk, naar onze hobby's, naar leuke gebeurtenissen, naar familie. Echt over van alles. We hebben het zelf heel even over Tineke haar vader, een onderwerp waar ik Tineke bijna nooit over heb horen praten. Als de zon langzaam ondergaat, verschijnt er een prachtige lucht. Tineke kijkt me aan we staren zeker vijf seconden in elkaars ogen. "Je bent mooi weet je dat?", zeg ik tegen Tineke en druk een kus tegen haar voorhoofd. Tineke glimlacht en gaat tegen me aan liggen. We praten nog veel door als ik merk dat Tineke moe begint te worden. "Gaan we naar huis?", vraag ik aan Tineke als we uitgelachen zijn van ons gesprek over onze grappige gebeurtenissen op het werk. "Ja, ik begin moe te worden", zegt Tineke. We staan op en lopen samen het park uit. Omdat er nu toch bijna niemand meer is, besluiten Tineke en ik een wat groter rondje te lopen. "Word het niet eens tijd dat we de rest alles gaan vertellen?", vraagt Tineke opeens. "Misschien wel, beter dan zo alles in het geheim doen, maar dan is de chef de eerste stap", zeg ik. "Ja en dat is ook meteen de moeilijkste stap", zegt Tineke. We hebben het nog even over, en komen dan tot het besluit dat we het voor nu laten en dat we er morgen over verder praten omdat we morgen niet hoeven te werken. "Bedankt voor deze leuke avond Koen", zegt Tineke na een lange stilte. "Geen probleem Tin, ik weet hoeveel je hiervan houd", zeg ik terwijl ik haar hand vastpak. Ik kijk nog even snel om me heen, maar het is al laat dus er is niemand meer in het park. Tineke legt haar hoofd op mijn schouder en zo wandelen we verder. Als ik naar Tineke kijk zie ik haar staren naar het armbandje die ik haar deze ochtend heb gegeven. "Vind je het mooi?", vraag ik zachtjes. "Ik vind het prachtig. Ik doe hem nooit meer af", zegt ze. Na een tijdje komen we weer thuis aan. Eigenlijk woont Tineke nog niet officieel bij mij, maar ze is wel altijd bij mij. Ik besluit haar morgen eens te vragen hoe ze daar over denkt omdat ik nu weet dat Tineke heel erg moe is van deze avond. "Ik denk dat het slim is als we gaan slapen", zeg ik lachend als Tineke voor ze zoveelste keer tegen me aanvalt omdat ze moe is. "Lach mij niet uit", zegt Tineke terwijl ze ook een beetje moet lachen. Tineke loopt alvast naar boven terwijl ik alle lichten doof en daarna ook naar boven loop. Als Tineke en ik in bed liggen praten we nog even over vandaag, maar het duurt niet lang voordat Tineke in slaap valt. Ik druk een kus in haar haar, doe het licht uit en het duurt niet lang voor ik ook in slaap val.

----------------------------------------------------------

Eindelijk weer een deel Xx