Met vallen en opstaan ~ Buurtpolitie

Hoofdstuk 21

TINEKE:

Vandaag gaan Koen en ik weer voor het eerst werken na de 2 dagen in Spanje. Mama voelt zich al heel erg thuis hier in België en heeft het overlijden van papa ook een goed plekje kunnen geven. Ik, Lynn en Koen zorgen zo goed mogelijk voor haar en doen zoveel mogelijk leuke dingen met haar. Het is 06:30, tijd om op te staan. Ik druk de wekker af en zie dat Koen nog die slaapt. Ik besluit hem nog heel even te laten liggen en maak me alvast klaar. Ik neem een snelle douche, doe mijn uniform aan, doe mijn haar in een knot en doe mijn make-up goed. Als ik helemaal klaar ben loop ik naar de slaapkamer en maak Koen wakker. "Wakker worden liefje", zeg ik en ga met mijn hand door de bruine haren van Koen. Hij draait een beetje en word dan langzaam wakker. "Goedemorgen", zegt hij nog half-slapend. "Opstaan slaapkop", zeg ik nadat ik een kus van hem heb gekregen. "Nog 5 minuutjes", zegt hij en wilt weer omdraaien. "Dat dacht ik even niet", zeg ik en trek de dekens van hem af. "Tinekee", zegt hij zeurend. "Opstaan zei ik", zeg ik lachend. Ik wil weglopen, maar Koen trekt me mee het bed in en begint me te kietelen. "Koen stoopp!", roep ik lachend. "Baetens! Je weet dat ik hier niet tegen kan!", zeg ik met tranen in mijn ogen van het lachen. Koen blijft maar door gaan. Met alle kracht die ik nog heb duw ik mezelf omhoog en geef Koen een kus. Pas dan stopt hij eindelijk met mij te kietelen. "Nu ben je wel wakker genoeg denk ik?", vraag ik na de kus. Hij zucht en staat op uit bed. Ik hou hem vast en eindig uiteindelijk op zijn rug. Koen pakt me uit het niets vast en gooit me weer terug op het bed en loopt snel naar de badkamer. Ik zucht lachend en loop naar beneden om ontbijt te maken. Na een kwartiertje komt Koen dan eindelijk beneden en ontbijten we samen. "Barry kom je?", zegt Koen en doet hem zijn politie hesje aan. Samen met Barry lopen we naar de auto en rijden we naar kantoor. Aangekomen op kantoor parkeert Koen de auto, halen we Barry uit de auto en lopen we hand in hand naar binnen. "Koen, Tineke!", roept Floor meteen als ze ons binnen ziet lopen. We worden door het hele korps geknuffeld en iedereen is blij om ons terug te zien. "Hoe is het gegaan?", Vraagt Eric als we met iedereen zijn gaan zitten. Ik begin te vertellen over de afgelopen dagen en Koen vult af en toe een beetje aan. Ik vertel over hoe we mama weer ontmoette, de reactie van mama op het overlijden van papa en de reactie op het samen zijn van Koen en mij. Daarna vertelde ik hoe mama graag weer mee wilde naar België en hoe we hebben kunnen regelen dat ze in papa's oude huis kon gaan wonen. Als laatste vertel ik dat we het allemaal heftig vonden, maar dat we alles weer een plekje hebben kunnen geven. Als ik klaar ben met vertellen is iedereen er een beetje stil van. "Jeetje wat heftig", zegt Femke. Koen en ik knikken. We praten nog even door, maar daarna komt de commissars uit zijn kantoor gelopen en begint met de takenverdeling. "Goedemorgen iedereen! Vandaag gaan we er weer in vliegen se. Koen en Tineke, fijn dat jullie er weer zijn. Jullie mogen de hele dag op patrouille. Floor en Obi, voormiddag papierwerk, namiddag patrouille. Femke en Robin, jullie doen het omgekeerde en Brigitte en Eric jullie mogen zo even naar mijn bureau komen voor een briefing over een verdacht overlijden", zegt de chef. Iedereen staat op en begint aan zijn werk voor vandaag. Koen en ik pakken onze spullen en lopen naar de auto. "Weer zin om te werken?", vraag ik aan Koen. "Zeker weten!", zegt hij blij. We geven elkaar nog een kus en beginnen dan aan onze werkdag. Koen en ik zijn al een tijdje aan het rijden door de straten en hebben het super gezellig. Eigenlijk is er niet veel veranderd aan de band van Koen en mij nu we een relatie hebben. We zijn nog  steeds even goede vrienden als voor onze relatie alleen zijn we nu samen en hebben we het nóg beter samen. Ik ben zo blij met Koen. Zonder hem was ik nergens. Ik word uit mijn gedachten gehaald door de stem die uit de radio klinkt: "Dispatch voor Alfa 210?" Ik pak de radio en zeg: "Alfa 210 luistert". "Willen jullie naar het parkje gaan bij het gemeentehuis? Er is een paar keer gebeld over geluidsoverlast van hangjongeren", zegt de Dispatch. Ik leg de radio weer weg en Koen rijd naar het park. "Nou, zullen we eens zien wat dat gaat worden", zegt Koen als hij de auto heeft geparkeerd. Koen en ik lopen het park ik en zien al gauw een stuk of 4 jongens bij een bankje 'hangen'. "Goedemiddag heren", begin ik. De vier gasten kijken me aan en beginnen te lachen. "De smurfen zijn er ook bij wat gezellig", zegt een van de jongens. "Ja. Erg grappig. Wat doen jullie hier?", vraag ik. "Gewoon een beetje chillen. Mag dat niet?", zegt dezelfde jongen. "Jawel, maar we hebben wat telefoontjes gekregen dat jullie wat geluidsoverlast veroorzaken", zeg ik. "Wij? Geluidsoverlast?", vraagt een andere jongen en lacht een beetje. "Mag ik jullie identiteitsbewijs even zien?", vraag ik. 3 van de 4 jongens geven netjes hun identiteitsbewijs en gaan aan de kant staan, maar de 4e doet nogal lastig. Ik geef de 3 identiteitsbewijzen alvast aan Koen zodat hij de namen vast kan noteren en kan doorgeven. "Kom op man geef me je identiteitsbewijs", zeg ik tegen de jongen. De jongen wilt het pasje geven maar laat hem op het laatst nog op de grond vallen. Ik zucht en wil het oppakken maar de jongen maakt een onverwachte beweging en grijpt me vast. "Laat me los jong!", zeg ik geïrriteerd tegen hem. "Nee", zegt hij rustig. "Koen!", zeg ik die wat verder de namen staat doorgegeven. Koen draait zich om en loopt meteen naar me toe. "Laat mijn collega los!", zegt hij boos. "Waarom zou ik?", vraagt de jongen onbeschoft. Koen pakt zijn wapenstok en slaat hem uit. "Doe gewoon wat ik zeg ja?", zegt hij. De jongen zucht diep en geeft me een harde duw naar Koen zijn richting. Koen vangt me op voordat ik op de grond kan vallen. "Gaat het?", vraagt hij lief. Ik knik. Koen loopt naar de jongen toe en boeit hem. Ondertussen ga ik bij de andere gasten staan en roep een extra ploeg op. Koen brengt alvast de 4e jongen naar de auto en wacht op de versterking, maar gelukkig duurt het niet lang voordat zij er zijn. Ze nemen de andere drie jongens mee en rijden naar kantoor. Als de versterking de straat uitrijd, wend Koen zich tot mij. "Ben je zeker dat het gaat?", vraagt hij. "Ja, ik ben alleen geschrokken", zeg ik. "Kom hier", zegt Koen wat zachter en spreid zijn armen. Ik ga erop in en omhels Koen. Als hij me loslaat lopen we naar de auto en rijden we door naar kantoor. Aangekomen op kantoor overhoren Koen en ik meteen de jongen, genaamd Liam, die zo lastig deed. "Dus, Liam", begint Koen. "Wat deden jullie daar in het park?", vraagt hij er meteen achterna. "Gewoon chillen", antwoord Liam. "Gewoon chillen? En waarom kregen wij dan meerdere telefoontjes over geluidsoverlast?", vraagt Koen. "Tja, dat moet je niet aan mij vragen", zegt Liam onbeschoft. "En daarnaast, als wij gewoon vragen wat jullie aan het doen zijn, waarom moet je dan zo reageren en mijn collega vastpakken?", vraagt Koen al ietsjes bozer. Ik leg mijn hand op zijn been om teken te doen dat hij kalm moet blijven. "Had ik zin in. zo'n mooie vrouw mag ik wel aanzitten toch?", zegt Liam alsof het niks is. Mijn mond valt open en ik kijk naar Koen die gaat staan. "Ja gast, nu ben ik er klaar mee je mag met me mee komen", zegt Koen boos. Hij pakt Liam bij zijn arm en 'trekt' hem mee naar de cel. Als hij terug komt kijkt hij al een stuk minder boos. "Niet zo boos liefje", zeg ik. "Hij moet van je afblijven", zegt hij geïrriteerd. Ik geef geen antwoord en geef Koen een kus. Precies op dat moment komt Floor binnen gewandeld. "Oei, stoor ik?", vraagt ze. "Nee tuurlijk niet!", zeg ik. "Mooi zo", zegt ze en loopt vrolijk door. Koen en ik lachen en doen nog wat papierwerk tot het tijd is om naar huis te gaan. Als Koen en ik onze papierwerk af hebben lopen we nog even naar de refter om wat na te kletsen met de collega's over vandaag. Na ongeveer een halfuurtje kletsen lopen Koen en ik samen naar de auto om vervolgens naar huis te rijden. Als we thuis zijn begin ik al vrij snel met koken voor ons samen. Ik maak gewoon een simpele pasta omdat ik geen zin heb om uitgebreid te koken vandaag. "Lukt het een beetje?", vraagt Koen als hij de keuken binnen komt gelopen. "Ja hoor! Wil je proeven", vraag ik. Koen knikt enthousiast en wacht tot ik hem wat te proeven geef. "pas op het is hee-", wil ik zeggen, maar Koen blijft natuurlijk Koen en is geen Koen zonder iemand die niet luistert. "AAHH DAT IS HEET", roept hij en drinkt snel een glas water. Ik schiet in de lach en kijk naar hoe Koen 5 glazen water drinkt. "Wat zit je nou te lachen", vraagt hij. "Ik zei nog 'pas op het is heet', maar meneertje luistert weer niet", zeg ik. "Eigen schuld schat", zeg ik erachter aan. Gelukkig kan Koen er mee lachen en gaat hij weer op de zetel zitten en maak ik het eten klaar. Na het eten besluiten Koen en ik nog een stukje te gaan wandelen. Het is lekker weer en de zon begint al onder te gaan. "Gaan we naar de zonsondergang kijken?", vraagt Koen aan mij. Ik stem in en we lopen samen naar het park waar we een rustig plekje zoeken om de zonsondergang te bekijken. Koen en ik kijken naar de lucht terwijl we lang praten. "De lucht is prachtig", zeg ik. "Net zo mooi als jou", zegt Koen. "Liefste", zeg ik en ga tegen hem aan zitten. Ik geef hem een kus en samen genieten we van de prachtige natuur. Laat op de avond als we het koud beginnen te krijgen lopen we weer terug naar huis. "Bedankt voor de fantastische avond Koen", zeg ik tegen hem. Ik geef hem een knuffel en een kus en we lopen samen naar boven om te gaan slapen. Als we ons hebben klaar gemaakt kruipen we ons bed in. We geven elkaar nog een kus en vallen in elkaars armen in slaap.

Na echt een super lange tijd heb ik weer de motivatie gevonden om een deel af te schrijven. Het gaat niet fantastisch met me dus er gaat echt veel tijd tussen de post zitten en dat spijt me echt heel erg. Love you all! Xx