Met vallen en opstaan ~ Buurtpolitie

Hoofdstuk 9

KOEN:

Vandaag vertrekken we naar de Ardennen, ik had er super veel zin in. Vooral omdat ik dan de hele tijd bij haar in de buurt kon blijven. Mijn gevoelens voor haar waren heel wat toegenomen de afgelopen dagen. Plots besef ik me dat ik al weer veel te lang aan het dagdromen ben en kijk verschrikt naar de wekker die 7:30 aangeeft. Dat betekent dat ik nog drie kwartier heb voor ik Tineke moet gaan ophalen. Ik gooi snel de dekens van me af en loop naar de badkamer waar ik vervolgens een korte maar deugddoende douche neem. Als ik klaar ben loop ik naar mijn kledingkast en pak er een comfortabel setje kleding uit. Mijn spullen had ik gelukkig gisteren al klaar gezet dus dat hoefde ik niet meer te doen. Als ik helemaal klaar ben loop ik naar benden om te ontbijten. Niet dat ik heel uitgebreid ontbijt maar ja. Als alles klaar is, heb ik nog tien minuutjes voor ik naar Tineke moet vertrekken. Omdat ik niet meer kan wachten besluit ik langzaam aan maar te vertrekken, ik check nog één keer of ik alles bij heb en als dat is gedaan zet ik alle spullen voor deze week in mijn auto en vertrek naar Tineke. Ik hoop dat ik niet te vroeg ben, en als het nodig is rijd ik wel een beetje om zodat ik niet eerder dan verwacht aankom bij Tineke. Als ik bij Tineke aan kom is het precies 8:15, ik stap uit de auto en bel aan bij Tineke. Als ze open doet vallen mijn ogen meteen op de kleding die ze aan heeft. Ik zie Tineke bijna nooit in normale kleren, maar ze ziet er echt goed uit. "Hey Koen!", zegt Tineke enthousiast als ze me voor de deur ziet staan. "Hey Tineke! Zin in deze week?", vraag ik terwijl ik Tineke help met haar spullen naar de auto brengen. "Reken maar! Dit word de leukste week ooit!", zegt ze blij en zet haar spullen in de auto. Tineke en ik stappen in de auto en vertrekken naar het commissariaat waar bijna iedereen al staat te wachten, alleen Floor en Femke zijn er nog niet. "Allee Baetens, op tijd vandaag?", zegt Robin verbaasd als ik de auto uitstap. "Ik kan heus wel op tijd zijn hoor", zeg ik en ga naast Robin staan. Als iedereen er is legt de chef nog een keer uit wat we deze week allemaal kunnen verwachten. Als dat klaar is loopt iedereen langzaam aan naar zijn auto en rijd weg. Onderweg hebben Tineke en ik het erg gezellig. We praten, lachen en zingen of schreeuwen bijna mee met de liedjes op de radio. Plots komt het liedje 'say you won't let go' op de radio. Ik weet dat Tineke en ik dit allebei een heel leuk liedje vinden. Als ik Tineke zachtjes hoor meezingen zet ik de radio wat harder en samen zingen we mee met het lied. "Je kan echt mooi zingen", zeg ik half verbaasd tegen Tineke als het liedje is afgelopen. "Dankje", zegt Tineke verlegen. De rest van de rit lachen, praten en zingen Tineke en ik nog heel wat af. Na iets minder dan twee uurtjes rijden komen we aan op de bestemming in de Ardennen. Het is een prachtig huis op een prachtige plek, er ligt zelfs al wat sneeuw. Aan de auto's de zien zijn Tineke en ik een van de laatste van de collega's die aankomen. "Oké, kamerverdeling!", zegt Floor als iedereen er is. Na even overleggen zijn we eruit gekomen dat Eric en Obi, Ik en Robin, Femke en Brigitte, en Tineke en Floor met elkaar op een kamer gaan. Iedereen pakt zijn of haar spullen en loopt naar de slaapkamers om de spullen uit te pakken. "Deze kamer is al geclaimd Baetens", zegt Tineke als ik één van de grootste kamers in wil lopen. Ik zucht en kijk haar gespeeld boos aan. Tineke lacht en gooit een kussen naar mijn hoofd. "Pas maar op anders heb je zo een sneeuwbal in je gezicht", waarschuw ik haar en loop naar een andere kamer die nog niet bezet is en pak mijn spullen uit. Tineke had gelijk, dit word de beste week ooit!

TINEKE:

Ik sta in mijn kamer mijn spullen uit te pakken als Floor binnen kom. Ik heb ervoor gezorgd dat ik met haar op een kamer zit zodat ik het over mijn gevoelens voor Koen kan hebben. "Floor, kan ik met je praten?", vraag ik terwijl ik de deur dicht en op slot doe zodat er niemand bij kan. "Vertel", zegt Floor en gaat recht zitten. "Het zit dus zo, sinds een paar weken voel ik toch wel iets voor Koen, maar ik weet niet wat ik moet doen. Ook met de chef enzo..", zeg ik en sla mijn ogen neer terwijl er een brede glimlach op het gezicht van Floor verschijnt. "Ik wist het!", zegt ze enthousiast en omhelst me. "Koen heeft ook gevoelens voor jou Tin, ik weet het zeker. En wat de chef ervan vind boeit me niet. Je kan toch niet kiezen op wie je verliefd word?", zegt Floor. "We zien wel, eerst genieten van deze week", zucht ik en sta op met de woorden van Floor in mijn hoofd. "Wie gaat er koken?", vraagt Eric als iedereen beneden is. Meerdere hoofden draaien naar mijn kant. "Waarom ik?", vraag ik lachend. "Omdat jij misschien super goed kan koken?", zegt Koen. Veel mensen zijn het met hem eens, dus richt ik me op het eten deze avond. "Floor! We zaten midden in een game!", hoor ik Koen roepen als ik het eten op tafel zet. "We gaan eten Baetens", zegt Floor en legt de afstandsbediening die ze in haar handen had op tafel. "En daarvoor moest je de TV uitzetten?", vraagt Koen en staat op. Floor geeft geen antwoord en roept iedereen aan tafel. Tijdens het eten worden er allemaal complimenten op me afgevuurd. Na het eten besloten we nog even te gaan wandelen. Brigitte had besloten om een wandeling te doen zonder telefoon en een kaart met de route erop. Alleen moesten we nu nog 'uitvechten' wie die kaart zou bewaren. "Laten we het erover eens zijn dat we de kaart niet aan Koen geven", zegt Floor. Ik kijk naar Koen die met open mond naar Floor kijkt wat een heel grappig gezicht oplevert. Ik doe mijn best om niet te lachen maar moet dan toch zacht lachen. Ik probeer zo zacht mogelijk te lachen zodat Koen het niet hoort, maar dat mislukt. Koen geeft me een stomp en kijkt me gespeeld boos aan. Uiteindelijk zijn we het erover eens dat Brigitte de kaart bij haar houd. Het was nogal koud buiten dus iedereen ging zich even omkleden om daarna een heerlijke avondwandeling te maken, maar ik had nog geen stap buiten gezet of ik kreeg een sneeuwbal in mijn gezicht gegooid. Ik veeg het sneeuw uit mijn gezicht en zie Koen voor me staan met een enorme glimlach op zijn gezicht. "Die had je verdient omdat je me uitlachte", zegt Koen. Als hij even niet oplet, pak ik mijn kans. Ik pak zoveel mogelijk sneeuw en maak er een grote bal van en als Koen kijkt gooi ik hem zo hard mogelijk in zijn gezicht. "Ja.. die had ik kunnen verwachten..", zegt Koen en veegt al het sneeuw uit zijn gezicht. Ik lach en voel niet veel later iets tegen mijn rug aan. Ik draai me om en zie nu Floor staan. "Oeps.. die was voor Koen bedoeld", zegt ze en lacht. Ik zucht en gooi een sneeuwbal terug. Zo gaat het nog wel even door met heel het korps. Na ongeveer een kwartiertje elkaar gepest te hebben besluiten we aan onze wandeling te beginnen. Brigitte loopt voorop met de route en de rest loopt wat achter haar. Ik loop achteraan samen met Floor. Ze is van alles tegen me aan het vertellen, maar ik zit met mijn gedachten compleet bij Koen. "Aarde aan Tineke!", zegt Floor terwijl ze een hand voor mijn ogen zwaait. "Huh? Wat?", vraag ik verward en kijk naar Floor. "Koen?", vraagt Floor wat zachter. Ik knik en zucht. "Ik weet gewoon niet wat ik moet doen", Floor zucht zachtjes. "Tin, je maakt het jezelf veel te moeilijk. Je hebt gevoelens voor Koen dat is nou eenmaal zo en dat kan je niet veranderen. En ik weet dat Koen ook iets voor jou voelt, maar je moet je gevoelens niet gaan ophouden", zegt ze. "Je hebt gelijk, maar ik wil het er niet deze week met Koen overhebben. Stel, hij voelt niet hetzelfde dan zijn we de hele week afwezig tegen elkaar", zeg ik. Floor knikt begrijpelijk en we wandelen verder en veranderen ons gespreksonderwerp. Op een gegeven moment gaat Floor naar Brigitte toe en loop ik alleen achteraan en is de rest  gezellig aan het kletsen. Ik merk dat ik het best wel koud krijg. "Heb je het koud?", hoor ik opeens naast me. "Koen! Je laat me schrikken", zeg ik. "Ja ik begin het best koud te krijgen ja", zeg ik een beetje lachend. Plots voel ik een arm om mijn schouders geslagen. Ik voel me warm worden als ik besef dat Koen zojuist een arm om me heen heeft geslagen. Koen en ik hebben het niet over het feit hoe we er nu bij lopen maar we hebben het over van alles. We hebben het over het werk, onze familie, onze vrije tijd, grappige en rare gebeurtenissen op het werk. Echt van alles. Het begint al een beetje donker te worden. Koen heeft nog steeds zijn arm om mij heen geslagen. Hij is een heel verhaal aan het vertellen over werk en hoe blij hij is dat wij een team zijn. Dat deed hij ook toen we 5 jaar samen werkte en hij me meenam naar restaurant. En ja ik zie hem graag. Doodgraag.

FLOOR:

Ik ben druk aan het praten met Femke en Brigitte als ik achter me kijk waar Koen en Tineke lopen. Een grote glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik ze zie lopen. Koen heeft een arm om Tineke heen geslagen en samen zijn ze aan het praten. Ik zie hoe ze allebei genieten. "Floor!", ik word uit mijn gedachten gehaald door Femke. "Waar was jij naar aan het kijken?", vraagt Brigitte nieuwsgierig. Ik wijs zo onopvallend naar Koen en Tineke. Voorzichtig kijken Brigitte en Femke naar Koen en Tineke. "Die twee zijn toch te schattig samen voor alleen vrienden?", zegt Femke meteen. Ik had deze vraag wel kunnen verwachten, maar ik heb aan Tineke beloofd om niks te zeggen. "Ze zijn gewoon goede vrienden, maar na het ongeval met Tineke haar vader zijn ze wel wat closer geworden volgens mij", probeer ik zo gelovig mogelijk te zeggen. "Die twee gaan nog een koppel worden, ik voel het",  zegt Brigitte. Gelukkig houden ze erover op en vinden we een nieuw onderwerp om over te praten. Na nog even wandelen komen we weer aan bij het huisje. "Wat een heerlijke wandeling", zegt Robin en rekt zich uit. Meerdere mensen zijn het met hem eens. "Inderdaad ja, maar wel enorm vermoeiend", zegt Tineke en gaapt. Ook daar zijn meerdere mensen het mee eens, daarom besluiten we allemaal naar bed te gaan. "Seg, wat was dat met Koen?", vraag ik nieuwsgierig aan Tineke als we in onze kamer zijn. "Ik had het koud en opeens sloeg hij zijn arm om me heen", zegt Tineke helemaal blij. "Whaaa, zo schattig", zeg ik enthousiast en omhels Tineke. Tineke en ik maken ons klaar voor bed, kletsen nog even over de wandeling en besluiten dan te gaan slapen. "Slaapwel Tin", zeg ik. "Slaapwel Floortje", zegt Tineke en doet het licht uit.

------------------------------------------------------------------

Ik ben er weer! Sorry dat het zooo lang heeft geduurd, maar ik had totaal geen motivatie :) But don't be sad! Im back!<3