3 bölüm

15 3 8
                                    

“Ya doğru sandıklarımız aslında kocaman bir yalansa”

Duyuru: Sonrakı tüm konuşmaları Alice'in anlatımıyla dinleyeceksiniz

"Alice kendine gel Alice!"
Gözümü açtığımda Steven'ın bana endişeyle baktığını gördüm.Evet yine panik atak geçiriyordum ve genelde buna hiç dikkat etmem.

"Yine ilaçlarını almadın değil mi?Şuraya bak elin ayağın titriyor.Alice,panik atak öylesine bir hastalık ve ya kriz değil biliyorsun değil mi? Sonunda ölüm olduğunu hepimizden iyi biliyorsun Alice."dedi endişe dolu bir sesle.

Onu anlıyordum.Steven hep beni düşünürdü yanımda olan sayılı insanlardan oldu hep.Sürekli didişsek bile onu çok seviyordum.

"Biliyorum Steve sürükli tekrara ihtiyacım yok zaten ezberledim" Hep duygusuz ve soğuk gözükdüğüm için çok az kişiyle gerçekten samiydim.

"Bazen çok sinir bozucu oluyorsunn"diye sitem etmeye başlamışdı bile.Çok komik olduğu için kahkahalarımı tutamadım

"Neye gülyon senn" diğe söylenip yastığı kafama fırlattı.

"Yastık savaşı mı istiyorsun? O zaman al bakalım" tüm gücümle yastığı kafasına fırlattım.Tam da beklediğim gibi yastıktan çok kolay kurtuldu.Zaten planımda buydu.diğer yastıkla oyalayıp asıl hedefini unutturmak.İşte biz avcılar böyle yetişiyorduk acımasız,duygusuz ve mükemmel.Biz bir amaç için yetişiyorduk.Yok etmek vampirler,kurt adamlar ve zombiler.Amaç  insanları korumaktı güya.İnsanları korumak adı altında binlerce gizli iş çeviriyordular hep.Ve bunu bilmediğimi düşnüp beni işlerine alet etmekdi tek dertleri.Ama hayır her şeyi biliyordum ama ben bir amaç için avcı oldum.Babamın katilini bulup öldürmek.

"Hey yine daldın salak"diyip bir yastıkla beni düşüncelerimdem kurtardı.

"Pekala yastıkla boğulmak istemiyorsan konseyin ne dediğini anlat"

"Hazırlan Alice Granger büyük bir operasyon başlamak üzere"


Aslında pek hazır olduğum söylenilemezdi..

Mahkumlar okuluHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin