"Bazen sessizlik en büyük ilaçdır.Zaten anlayan anlıyor içindekileri"
"Konsey'in acil alarm çağırısı değil mi o?"
Diye merak dolu gözlerle söyledi bunları
"Tam olarak 3 yıldır çalmayan o alarm, evet" diye yanıtladım
Ramiro:
"Beyler bayanlar noluyor acaba?"diye en az bizim kadar şaşırmıştı Ramiro
"Sanırım iyi şeyler olmuyor"diye Steve iç çekerek konuştu
"Acil durum alarmı bu Steve nasıl iyi ola bilir?"diye sitem etmeye başladı Ramiro
"Sen neden bu kadar suskunsun Alice?"
Diye sordu Ramiro
"Bilmiyorum içimde qarip bir hiss var"
"O zaman birşey olmuş demekdir"diye devam etti Steve
"Beyler beylerr acil alarm nolmuşş?Hey Alice'e birşeymi-"
Aa Alice burdaymışsın sen iyi misin?diye endişeyle sordu Riki
"Evet iyiyim"neden bu kadar merak ettiki neyse ya
"Biz de iyiyiz Riki bize de birşey olmadı merak etme yani"diye imayla konuştu Ramiro
"Sizi gördüm oğlum Alice'i görmedim o yüzden"
Steve Rikiye tip tip bakmaya devam ederken ben kendimi tutamayıp kıkırdamaya başladım.Steve bana sinirle bakınca tamam sustum dercesine işare yatım.
Paulo:
"Arkadaşlar koşun sanırım acil avcı saatlerinize bakın"
"Bir son dakika haberi Evy Christen öğlen radelerinde konsey binasının karşısında çöp kutusunda ölü bulundu.Avcılar dikkatli olun ve hemen konsey binasının önüne gelin" Ne-nee o ne demişdi Evy ölü mü bulundu?!
"Ne!? Evy ölü mü bulundu??"diye bağırdı Ramiro ve Riki
Steve
"Off nasıl ya kim yaptı bunu" Onu çok iyi tanımıyordum ama konseyde benim lehime oy veren sayılı insanlardandı.Tüm kalbiyle beni anladığı merhametli bakışlarından belliydi ölmesi.......açıkçası ağır geldi.
"Hayır hayır olamaz Evy ölmüş olamaz hayır bırakın beni Evy yaşıyor yalan söylemeyi kesin!"diye bize doğru bitkin addımlarla gelen kızı gördük sanırım bu Lunaydı.Bir kaç kişi onu tutarak sakinleştirmeye çalışıyordular.Nafile kız şoktaydı atlatamıyordu.Tıpkı 5 yıl önceki o küçük kız gibi.Yanımıza gelerek
"R-Ramiro yalan söylüyorlar de! Riki şaka yaptık söyle! Biriniz konuşun hadi Evy arkamızda saklanıyor deyin! O iyi deyin!"çok fazla bağırıyordu şok geşirmişti çok fena ağlıyordu Ramiro hemen yanına gidip ona sarıldı ve sakinleştirmeye çalıştı.Riki de su almaya gitti.O sırada o hayla ağlıyordu.
"Bişey söyleyin lütfen o beni yanlız bırakmaz.O,Luna onsuz bir hiç bunu biliyor.O gitmez o gitmez o gitmez o gitmedi! O gitmedi! Ramiro o gitmedi!"Diye sayıklıyordu, durmadan bağırordu.
"Luna sakin ol tamam düzelicek ağlama tamam geçti."ama kendisi bile sessizliyinde gözyaşlarına boğularak ağlıyordu.
"O gi-gitmedi güzelim ağlama" sesi çok boğuk çıkıyordu.
"O ölmedi.O ölmedi.O ölmedi! O ölmedi"diye hala sayıklıyordu ama çoktan bilincini kayb ediyordu.Ramiro onu kucağına alarak:
"Ben Lunayı evine götürecem konsey binasına siz gidin beni de haberdar edin"
"Yanlız gitme birimizde seninle gelelim"
"Ben geliyorum"dedi Riki.Onunda gözleri kıpkırmızı olmuştu.
"O zaman biz Alice ile size olanları anlatırız."
"Lunanın evinde buluşalım saat 7 de"diye ekledi Riki.
"Tamam" Steve'in de gözleri kızarmıştı.Ben hiç konuşmuyordum sadece boş gözlerle onları izliyordum.İçten içe kahr oluyordum ama.
"Hadi Alice" hiç bir şey söylemeden öylece yürüyorduk.
"Çok zor Luna için" diye başladı Steve söze
"Evet"diye yanıtladım.Ben de hala inanamıyordum.
"Hey sen iyi misin?"
"Bilmiyorum"
"Atak geçirdinmi?o kadar bağırmada, kendimde değildim."
"Önemli birşey değil merak etme"
"Sen iyi değilsin"
"Kim şu an iyiki Steve?"
"Haklısın.Ama fazla durgundun.Korktum"
"Bi dk bi dk ilaçlarını içmedin değil mi?"
"Şu an önemli değil Steve"
"Heyy bir daha böyle yapma!"
"Tamam"
"Bunun bir tehdit olduğunu düşünüyorum" dedim aniden.
"Mantıklı ama kim?"
"Öyrenicez"zaten biliyordum da şimdilik sustum.
Artık konsey binasının önünündeydik...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mahkumlar okulu
Mystery / Thriller"Beni öldürmek için neyi bekliyorsun?" "Neyi beklediğimi bilmiyorum" "Babanı öldüren aşağılık bir şerefsizi yaşatman büyük hata küçük kız" "Zayıf olduğumu düşünüyorsan seni pişman ederim" "Edersin bilirim" "Ateşle oynuyorsun haberin yok" "Asıl ateş...
