MAHŞER ALANI

4. BORÇ

(İLAHİ BAKIŞ AÇISI İLE)

Kader miydi bu ?

Yoksa seçim mi ?

Hızır için kader olmalıydı, böyle bir seçim yapmak istemezdi. Kim isterdi ki? Kim hayatını mahvetmek isterdi ki ? Kim her gün aynı kabusu görmek isterdi ki? İstemezlerdi.

Hızır yatağının üzerine oturmuş, yeri izliyordu. Yine o dehşet kabusu görmüştü. Tam karşısında Aymira oturmuş, üzgün gözlerle Hızır'a bakıyordu.

Hızır için üzülüyordu, çünkü geçmişi normal bir geçmiş değildi.

Evet, bu grubun geçmişi hiç normal değildi ama Hızır'ın geçmişi daha acıklıydı. Aymira üzgünlüğü seslerine vurmuştu sorarken sesi titriyordu. " Yine mi o rüya?" Diye sordu hüzünle.

Hızır hâlâ kâbusun etkisindeydi, canı yanıyordu. Kalbi artık kaldıramıyordu. Hızır zorda olsa konuşmaya başladı. "Yine o rüya yine yine yine" dedi sinir dolu sesle.

Aymira yavaşça kafasını salladı, diyecek söz bulamıyordu artık. "Hızır" dedi Aymira. "Yapma böyle" dedi kelimelerini özenle seçerek, " Gel psikoloğa gidelim, senin için daha iyi olur hemde" dedi üzgün dolu sesle.

Hızır Aymira'ya baktı, "Ben iyim Aymira, gerek yok" oysaki çok gerek vardı, ama hiç kimse onun derdini anlayamazdı.

Hiç bir zaman anlamadıkları gibi...

Aymira Hızır'ın yanına gelip, oturdu. Hafif kafasını eğdi, Hızır'ı daha iyi görmek için. "Sen mi iyisin?" Diye sordu. " Benim için git Hızır, kardeşin gördüğün kişi için git" dedi. Hızır hiç bir zaman Aymira'yı kıramazdı. Çünkü gerçekten de kardeşi gibiydi.

Hızır gözlerini Aymira'ya dikti. "Yapma Aymira, yapma kardeşim. Bırak ben derdimle baş başa kalayım" derken o kadar sesi acılar içinde çıkıyordu ki Aymira'nın gözleri dolmuştu. "Beni sadece bir kişi anlıyordu bu dünya da, o'da beni bırakıp gitti, daha kimse anlamaz beni" derken de komodin'in üzerinden sigarasını ve çakmağını aldı. Bir dal alıp yaktı.

Aymira'nın kaşları çatıldı. "Biz ne işe yarıyoruz Hızır?" Dedi hafif sert bir sesle. " Ben seni anlamak için yıllarımı verdim bunu biliyorsun, hadi ben anlamıyorsam bile Abim de mi anlamıyor?" Diye sorarken şüpheliydi.

Hızır sigarasından derin nefes aldı. Daha vermeden konuşmaya başladı. "Artık abin bile beni anlamıyor" dedi.

Aymira'nın gözleri büyüdü. "Abim bile mi ?" Dedi şaşkın şaşkın.

Hızır kırgın bir şekilde gülümsedi. "Abin bile" diye net bir cevap verdi.

"Abim seni hep anlar Hızır" derken hafif sesi hâlâ şaşkın çıkıyordu. "O seni en iyi anlayanlardan" dedi.

"Abin artık eski abin değil Aymira, Abin artık eski Barlas değil" derken sesinde büyük bir kırgınlık vardı.