İyi Okumalar' ❤️🩹
Dolu Kadehi Ters Tut - Gitme
Mert Demir - Ateşe Düştüm
"Akşamüstüne doğru, kış vakti;
Bir hasta odasının penceresinde;
Yalnız bende değil yalnızlık hali;
Deniz de karanlık, gökyüzü de;
Bir acaip, kuşların hali"
-Orhan Veli Kanık-
Hastane koridorunun sessiz hali ve kendisine has kokusu.. Gidip gelen doktorların ayak sesleri, ağlayan bebekler, kendi hâlinde takılan susmak nedir bilmeyen insanlar.
Hayatın beklenmedik yerlerden vurma gibi bir huyu vardı. Ve kuşkusuz Uraz Aslan tam olarak bunu yaşıyordu.
Elindeki kurumuş kana baktı. Yıkamıştı, geçmemişti.
Yıllar önce kardeşini kaybettiği günde şimdi ?
Şimdi neydi ? Hala kendinden mi kaçacaktı ? Hala mı duygularından kaçacaktı ?
Yapma dedi kendi kendine.
Sen ona aşıksın.
Yıllar önce kardeşini kaybettiği günde şimdi sıra sevdiği kadına mı gelmişti ?
Sil kafandan düşünceleri. Derin bir çukur gibidir düşünmek içine çeker, kurtulamazsın.
Eda'nın ailesine haber verilmiş miydi ? Bilmiyordu. Parka yanında çanta veya telefon getirmemişti görünürde. Getirmiş miydi ? Bilmiyordu.
Kendinde değildi. Farkındaydı.
Eliyle saçlarını karıştırdığında derin bir nefes verdi. Ameliyat katına çıkmak istememişti. Acil girişinde duruyordu. Öylece.
Kendi içindeki sessizliği bir kadın sesiyle bölündü. "Evladım," dedi kadın hafifçe omzuna dokunurken. Kadının ağlayan gözlerine,bitkin yüzüne baktı.
"Buyrun efendim," dedi kanlı ellerini arkasına saklamaya çalışırken. Utanıyordu, suçlu hissediyordu.
"Benim kızım," dedi kadın kısık sesiyle konuşmaya çalışırken. "Bıçaklanmış yani öyle dediler bilmiyorum, bilmiyorum senin bilgin var mı hı?"
Ne diyeceğini bilemedi. Evet bilgim var tam olarak kızınızın yanındaydım ama engel olmak için bir bok bile yapamadım?
Sıkıntıyla karşısındaki adam ve kadına baktı. Eda'nın anne babasıydı büyük ihtimalle.
Peki neden görevli birine değilde Uraz'a sormuşlardı ?
Kafayı sıyırmak üzereydi. Ölmek istiyordu. Sıkılmıştı,bıkmıştı,
yorgundu.
"Nasıl diyebilirim bilmiyorum ama," dedi sıkıntıyla elini ensesine götürürken. "Ben kızınızın yanındaydım."
İkisindende ses çıkmayınca devam etti. "Ameliyathane 3.kat sağ taraf."
Çiftin önünden çekip gidişini izledi. Sesini çıkarmadı. Büyük bir tepki bekliyordu. Beklediği gibi olmamıştı.
Yavaş adımlarla hastanenin çıkışına yürüdüğünde banklardan birine oturdu.
2 Saat Sonra
Birkaç saat sonra yanına biri oturduğunda kafasını yana çevirdi. Kütüphanede gördüğü kızdı. Sıkıntıyla nefes alıp verdi. Rahatsız oluyordu. Kırıcı olmak istemiyordu.
"Buyrun," dedi sakin tutmaya çalıştığı sesiyle. Canı burnundaydı sırası mıydı şimdi?
"Şey beni hatırladın mı ?" dedi Merve Uraz'a daha çok yaklaşırken.
