İyi okumalar.🥲
Zakkum - Hatıran Yeter
"Çünkü vedalar iyi olduğum anlardan biri değildi ve son zamanlarda hayatım beceriksizce edilen vedalar silsilesinden ibaretti."
Aylar Sonra
Sınavdan iki gün önce
İlahi Bakış Açısı
Derin bir nefes aldı içindeki sıkıntıyla birlikte. Kaç saat olmuştu ? Alışık şekilde tekrar aynı numarayı çaldırdı ve kulağına yasladı.
Telefon tekrar açılmayınca sinirle homurdandı. "Ulan Uraz," dedi. "En gereken anda açmazsın zaten."
Kendini yatağın üstüne bıraktığında içindeki stresle nasıl idare edeceğini bilmiyordu. İki gün kalmıştı sınava sadece iki gün.
Bu stres yetmiyormuş gibi sabahtan beridir hiçbir şekilde Uraz'a ulaşamıyordu. Düşüncesi uyuduğu yönündeydi fakat yine de endişelenmeden edemiyordu.
Tekrar aradığında telefon ikinci çalışta açtı. Uraz'ın uyku mahmuru sesi duyuldu "Hıı?"
Güldü Eda bu tepki karşısında fakat ağzından çıkan kelimeler güldüğünü yansıtmıyordu. "Zıkkım Uraz."
"Bu telefonu ailen sana ne için aldı ? Lan madem aradığımızda açmayacaksın ne diye var o telefon sende ?"
"Bebeğim," dedi Uraz sakin sesiyle. "Bir sakin olabilir misin?"
"Olamam Uraz olamam," dedi Eda. Uraz ne kadar sakinse Eda o kadar sinirli ve stresliydi. Her şey yetmiyormuş gibi sınava iki gün kalmıştı. İki gün!!!
Aslında ikisi içinde yıl çok verimli geçmişti. Hem ilişkileri hem çalışmaları dengeli halde ilerlemişti. Son aylar dershaneye gitmeyi bırakmışlardı. Sadece denemelere giriyorlardı.
Ufak tefek kavgaları tabiki olmuştu bu dönem içerisinde. Fakat her şekilde araları hemen yumuşamıştı. Dayanmaları mümkün değildi.
"Güzelim," dedi Uraz sakince. "Yine strese girmişsin. Şu sınavı yapamadığından değil strese girdiğinden kaybedeceksin."
"Uraz," dedi Eda ağlamaklı sesiyle. Hoş son zamanlarda yaptığı en iyi şey kendini strese sokup ağlamaktı. Sinirliydi, en ufak şeye bile sinir oluyordu. Yaşanan en ufak olaylarda bile saatlerce ağlıyordu. Normalde söylense kırılmayacağı şeylere kırılıyordu. Ve günün sonunda yaşanılan bütün şeyleri düşününce "neden böyle oluyor" algısına kapılıp daha çok ağlıyordu.
"Napalım biliyor musun biz ?" dedi Uraz daha fazla konuşurlarsa Eda'nın ağlayacağını anlayarak. "Ben gelip seni alayım sonra barınağa gidelim."
"Barınakta ne yapacağız?" dedi Eda.
"Kedi köpek seveceğiz," gibi çok olası bir cevap verdi Uraz.
Eda yine sinirlenmişti bu yüzden konuşmaya gerek duymadı telefonu Uraz'ın yüzüne kapattı.
"Neymiş kedi köpek sevecekmişiz. Bak bak bak hiç bilmiyordum." Kendine kendine söylenirken duraksadı. Derin bir nefes aldı ve sanki daha birkaç saniye önce telefonu kapatan o değilmiş gibi Uraz'a mesaj attı.
