Broken Hearts, Yeonbin

2.5

"Beni mühürledin."

Soobin'in eli aniden durdu. "Ne mühürlemesi? Yeonjun ben seni mühürleyemem ki. İmkansız bu." Alfalar birbirini mühürleyemezdi. Mühür yerini ısırsa bile mühür oluşmaz ve ertesi güne iyileşirdi.

"Ben de imkansız sanıyordum ama mühür tutmuş Bin. İnanabiliyor musun? Ben seni tamamen hissedebiliyorum."

Soobin hiçbir şey söylememişti. Şu an duyduğu şeyler çok fazlaydı. Üzgün mü olmalıydı? Hayır. Yeonjun ile en çok istedikleri şeylerden biri buydu. Yine de bunun öylece asansörde başlayan kızışması yüzünden olmasını istemezdi.

Eğer bunun gerçek olabileceğini önceden bilsedelerdi ona daha iyi bir şekilde bu ısırığı vermek isterdi. Yeonjun her şeyin en güzelini hak ediyordu.

"Soobin neden huzursuzsun? Yoksa istemi-"

Soobin Yeonjun'un ağzına elini koydu. "Yeonjun hayır. Bu zaten ikimizin de istediği bir şeydi. Sadece sana daha iyi davranmak isterdim. Her şey kurdum yüzünden kontrolden çıkıyor."

Yeonjun Soobin'in elini uzaklaştırıp güldü. "O olmasaydı böyle bir şeyin varlığından bile haberimiz olmayacaktı. Sanırım birazcık bu hali için teşekkür edebiliriz."

Soobin de gülmüştü. "Arada işe yarıyor diyelim." Elini tekrardan ısırığın olduğu bölgeye getirdi. "Ben de istiyorum."

Yeonjun alınlarını birleştirip "Sana en güzel ısırığı vereceğime emin olabilirsin güzelim." dedi. Ardından onu kısa bir öpüşmenin içine çekti.

"Peki mühürün nasıl tuttuğunu söylediler mi? Ya da araştırdın mı?"

"Doktor kurtlarımızım ruh eşi olabileceğini söyledi."

"Ruh eşleri sadece alfa ve omegalar için var sanıyordum."

"Ben de öyle. Araştırma da yaptım ama çok bir şey bulamadım. En olumlu ihtimal onların birbirinin kader bağı ile bağlı olması gibi duruyor."

Soobin başını anladığını belirtmek adına aşağı yukarı salladı. Yeonjun boynundaki işaret ile her zamankinden daha güzel gözüküyordu ve kurdu o kadar tatmin olmuştu ki Soobin onu hiç bu kadar mutlu görmemişti.

"Yeonjun ben beni işaretlemeni çok istiyorum ama ya ruh eşi olmamız bir işe yaramaz ve sana yine o gün gibi zarar verirsem?"

Yeonjun Soobin'in yanına oturdu ve Soobin'i kendine doğru çekerek onu göğsüne yasladı. Saçlarını okşayarak onun gerginliğini biraz olsun almak istiyordu.

"Mühür sayesinde kurdum kurduna ait olduğunu düşünüyor Bin. Eğer seni işaretlememi istiyorsan altta olmayı umursamayacaktır."

Soobin Yeonjun'a bakmak için başı onun göğsünden ayrılmadan yukarı baktı. "Ben gerçekten yapabilirim miyim?"

Yeonjun Soobin'in masum haline gülümsemişti ve "Evet hayatım. Bu sefer hiç zarar görmeyeceğiz."dediğinde Soobin ona sımsıkı sarıldı.

Hayatları inanılmayacak kadar güzel ilerliyordu. Artık onları kontrol eden ebeveynleri yoktu. Kurtları birbirine baskınlık kurmaya çalışmıyordu. Sadece ikisi vardı artık. Hayat geçte olsa onlara artık gülüyordu.

••

*few months later

Yeonjun sonunda evine döndüğünde rahat bir nefes vardı. Soobin ve kendi kokusunun her detayını taşıyan o ev ona huzur veren şeylerden biriydi. Beomgyu yakın zamanda kendi evine taşındığı için Soobin'in evi ikisine yeni bir yuva olmuştu.