İhanət

1. Bölüm

Üzümdə olan qanı silib yoluma dəvam etdim. Bugün həyatımın məfh olduğu gün idi.

Saat 2 ve ya 3 harda olduğumu bilmirəm tek bildiyim yeridiyim idi. Beynim məntiqli düşünmürdü.Ölmek istəyirdim yaşamağın bir mənası yox idi. Nəfəs ala bilmirdim nəfəsim mənə ağır gəlirdi ağır olan təkcə nəfəs almaq deyildi ağır olan bu yaşda dünyanın yükün qaldırırmış kimi hiss eləməm idi.

İnsanlar güləndə onları qısqanırdım, qızlar ataları ilə vaxt keçirəndə özümə baxıb utanırdım. Problem bu deyildi mən təkcə ailəmlə vaxt keçirmək istəyirdim bunu istemiyin cəzasının bu qədər ağır olduğun bilsəydim istəməzdim amma məndə insanam sevgiyə ehtiyacım var. Sevgi nəydi bunu digər insanlardan  bilirdim amma o sevilmək hissin yaşıya bilməmişdim.

Mən sevgi istədim insanlar mənə kədər verdi, mən anamdan sevgi istədim o məni özündən uzaqlaşdırdı, mən atamdan sevgi istədim və o mənə təcavüz etməyə çalışdı. Öz atam mənə  təcavüz etməyə çalışmışdı. Elə bil qızı olduğumu unutmuşdu ən pisidə o vaxt anamın yanımda olub məni qurtarmasın istiyərdim elə bilirdim anam məni indi gəlib qurtaracaq amma atam mənə ananı gözləmə o gəlməyəcək deyəndə ümüdümü kəsmişdi onsuz niye hələ mənim anamla bağlı bi ümüdü vardıkı.Hər zaman ki kimi özümü özüm qurtarmışdım.

İndi isə özümü həmişəkindən daha çox yanlız və dəyərsiz hiss edirəm. Üstümde tekcə bol köynek ve əlimdə bir bıçaq vardı bunun niyə elimdə olduğun bilmirəm. Bəzi şeylə ağlımdan uçub getmişdi. Sadəcə o adamdan özümü qurtardıqımı bilirdim.

Düşünmədən getdiyim bu yolda bir anda  qarşıma adam çıxdı.Yanınnan keçirdimki üstümə gəlməyə başlayıb meni qolumdan tutub  özünə çəkməyə başladı. Onu itələyib özümdən uzaqlaşdırmaq çalışdım amma olmadı. Boynumdan öpməyə başladı onu itələdim və birdə üzərimə gəlməyə başladı.

"Uzağ dur məndən get burdan. "

Dediklərimi eşitməmiş kimi mənim yenə üzərimə yeriməyə başladı.

"Nolar mənə zərər vermə"

"Güzəlik sakitləş"

Əllərim titrəməyə başladı. Heç ne başa düşmürdüm nə edəcəyimi bilmirdim. Bir anda əlimdəki bıçaqı xatırladım. Təkrar üstümə gəldikdə onu qarnından  bıçaqladım.

Mən nə eləmişdim. Əlimdəki bıçaqı düşməsi ilə adamda qanlar içində yerə yıxıldı. Mən özümü itirmişdim elə bil . Arxaya geri-geri gedirdim ki yıxıldım.Əllərimə baxdıqda iki insanın qanın görürdüm. Mən qatil olmuşdum.

Özümü toparlayıb adamın yanına yaxınlaşıb nəfəs alıb almadığına baxdım nefes almırdı o ölmüşdü.

Əllərim titrəməyə başladı. Nefes ala bilmirdim dünya üstümə-üstümə gəlməyə başlayırdı geriye getməyə başladım. Arxam divar olduğu üçün dayandım. Baxdığım yerdə gözlərim sadəcə bir cüt ayaqqabı görürdü.

Daha sonra başımı qaldırıb qarşımdakı adama baxdım . Onu görəndə ilk fikir verdiyim şey gözləri oldu. Ela gözləri ilə mənə sevgiylə  baxırdı. İlk dəfə biri mənə sevgi ilə baxırdı.

"Salam balaca Prənsəs."

Əlimdəki bıçaqı görüb təkrar danışdı.

"Sənin kimi prənsesin əlinə bıçaq yaraşmaz o bıçaq mənə ver və burdan get" Əlini uzataraq demişdi.

Boyu çox uzunuydu yerdə çox balaca görükməliydim.

Səsinin qalın tonu  məni bir az  özümə gətirmişdi.Onun məndə qoyduğu təsirdən çıxa bilmişdim. Ne deyəcəyimi bilməyib pat deyə danışdım.