Qurtarıcı ilə beraber çölə çıxmış oturacaqda otururduq.
"Bir şey deyəcəksən? "
Qurtarıcı başını qaldırıb mənə baxdı.
"O məndən kömək istəmişdi mən ona kömək etmədim"
Heç nə başa düşmürdüm dediklərindən.
"Hər şeyi başdan danış istəyirsənsə"
Gözlərindəki vicdan əzabı ilə danışdı.
"Biz qaçma planı qurduqda bunu Dənizdə eşitmişdi və bizimlə gəlmək istədiyini demişdi bizdə qəbul etmişdik amma daha sonra açdığımız gün onu müdür çaxırmışdı bizdə vaxt itirə bilməzdik ona görə onu orda qoyub getmişdik. Həmin günün sabahı o yetimxananı bir uşaqın yandırdığını dedilər. İndi diqqətlə baxdıqda o uşaqın Dəniz olduğun başa düşürəm"
Əlləri ilə üzün bağladı. Özündən qaçmaq istəyirdi çünkü vicdan əzabı ona çox ağır gəlirdi.
"Hər şey mənim suçumdu"
Onu yanıma çəkib başını göğüsümə söykədim və onu qucaqladım.
"Səncə hansı normal uşaq bunları edər. Dənizin pisğoloji problemləri var."
"Amma bunlar mənim suçsuz olduğumu göstərmir"
"Hər insan səhf edər səndə insansan"
Başını qaldırıb gözlərimə baxdı. Gözlərin oxumamı istədi. Gözlərindən sadəcə suçluluq vardı. Etdiyi şeylərin vicdan azabının çəkirdi. Etmədiyi şeylərin vicdan azabın çəkirdi.
"Söz hər şey düzələcək yaralarının yara bandı mən olacam"
"Təşəkkür edirəm həyatıma bir ışıq kimi girdiyin üçün Prənses."
Hər zaman etdiyin edib başıma uzun bir öpücük buraxdı.
"Sənə bir şey deyim Prənses mən səndən əvvəl necə yaşayırmışam."
"Bunları düşünmə mən indi yanındayam bunu düşün"
"Məni səhflərimlə qəbul edən ikinci insan sənsən"
Birincinin kim olduğun təxmin edə bilirdim. Bu haqda bir şey deyib onu daha çox üzmək istəmədim.
Orda oturmuş bir - birimizə söykənmişdik. Qarşımızdakı qoca ağaca baxmaqdan başqa bir şey etmirdik. Mənim telefonuma gələn səslə çantamdan telefonumu çıxardım.
Zəng vuran Lila idi. Mikrofona verib telefonu açdım.Açmamla silah səsləri eşitməmiş bir oldu. İkimizdə ayaqa qalxıb tədirgin bir şəkildə Lilanın danışmaqdan gözləyirdik.
"Alisa tez bura gəlin Dəniz bizə saldırı düzənləyib."
Qurtarıcı əlimdən telofunu alıb danışdı.
"Dayana bildiyiniz qədər dayanın gəlirik"
Telefona baxmayıb mənə baxdı.
"Dənizlə olan dəftəri bağlama vaxtı gəldidə keçir"
Qaçaraq maşına minib evə sürməyə başladıq. Birinin canına bir şey olsaydı Dənizə dünyanı haram edərdim.
Maşın dayandıqdan tapança seslerindən başqa bir şey eşidilmirdi.Qurtarıcı maşından düşürdük onu dayandırdım.
"Noldu Alisa?"
Mənə təəccüblə baxırdı. Ondan gözlərimi qaçırıb onu tutduqum əlimə baxdım. Cəsarətini topluyub danışdım çünkü indi danışmasaydım başqa bir vaxtımız olmayada bilərdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İhanət
Aksi22 yaşında gənc bir qız atası tərəfindən təzavüze uğraması ilə bərabər atasını öldürür və qarşısına çıxan adam onun həyatın qurtarır. Alisa və Sinanın aksiyonlu həyatı bu gündən başlayır.
