chapter 8

14 2 0
                                    

After that vacation, back to work. Tambak agad ng trabaho.


Argh...


P'wede bang ipagpaliban ko nalang muna 'to? Clutch ko nalang to bukas.


Napatingin naman ako sa pintuan nang bumukas iyon at nakita si John Cha may dalang paper bag.


"Good morning miss Kiya, want some coffee?" itinaas niya yong hawak niya para ipakita sa'kin.


"Kanino galing?" tanong ko nang pumasok siya.


"Sa'kin." sabi niya


"Oh..." nagpatuloy nalamang ako sa ginagawa ko.


"Why? Do you expect na kay Daniel 'to? Haha! Ain't no way. Wala siya ngayon, meron siyang ka-date." inilapag niya 'yung kape sa table ko.


Ka-date...


"I don't care...—H'wag ngayon Ja, look, I'm busy right now." seryoso akong tumingin sa kanya.


"Pansin ko lang, these past few weeks mukhang magkalapit na kayo ni Daniel ah." ani ni John Cha.


Muntikan pa akong mapaubo sa sinabi niya.


What on earth...


"What are you talking about?" sabi ko.


"Sus... alam ko, I'm not blind, Kiya— no, I mean, miss Kiya. Besides, sinong hindi makakapansin sa couple bracelet niyo?" he looked at me teasingly.


I rolled my eyes. "Whatever. It's just a coincidence." I lied.


"Coincidence nga ba? Or baka fate—"


"Nonsense. Get out!" I said annoyingly.


"Ow... Chill lang 'te. H-hehe, ito naman, nagbibiro lang naman ako." sabi niya. I glared at him. "Oo ito na lalabas na."


Sumasakit ulo ko sa taong 'to.


"I like waves.."


"Really? I like waves too..." sabi ko.


Ngumiti naman siya sa'kin.


"I like waves because of the rhythmic, repetitive nature of waves that symbolizes continuity and change" he said. "Waves don't stop that's why it symbolizes continuity. Yet, waves do change, sometimes it's raging, but most of the time it's calm. Just like us people."


Daniel is the type of person who is deep, like an ocean.  I like how he looks at things with a clear and intuitive understanding that goes beyond surface-level observation.


"Desidido ka na talagang umalis?"


Matinding katahimikan ang bumalot sa'ming dalawa. Rinig ko naman ang pagbugtong hininga niya.


"I need to." maikli niyang sagot.


Napayuko nalang ako at hindi na sumagot.


Sinundot niya naman ang pisngi ko. "Uy, what's with that face?" natatawa niyang tanong.


"Anong face? Wala." ano bang magagawa ko kung aalis ka na?


"Hindi mo ba 'ko pipigilan?" he asked.


"Bakit naman kita pipigilan? Wala namang rason para pigilan kita 'no." I said plainly.


Para saan pa?


He sighed. "Just tell me one reason, Kiya. Just one.... I won't go."


Rhythm of Love [w2e]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon