Alpha Duology : War Begins

Kabanata 1

"Saan ka naman pupunta?" Lord William asked me.

Lord William is 10 years older than me. Ang namumuno sa kalalakihan namin dito sa Majiká. I made a face and rolled my eyes on him.

"Elatasia." He warned me.

Hindi ako nagsalita. Dinampot ko ang tali ni Cholo sa isang sabitan at ang pana't palaso. Using my small feet, I ran away from him.

Mabilis akong sumakay sa aking asno at mabilis itong pintakbo papasok sa kagubatan. Ang maliit kong kapa'y hinahangin dahil doon.

A sweet smile formed on my lips. Dinama ko ang hangin sa bawat hampas nito sa akin. Ang berdeng kalikasan na sakop ng lupain namin ay lalong nagpapagaan ng loob ko.

Winds are singing, trees are dancing. The flowers, vegetables and fruits are smells good. I can even taste the air because of their fragrance.

I'm peacefully riding on my donkey at the middle of the forest when I heard something.

Agad kong inayos ang pana ko at matalim na tumingin sa paligid. Gamit ang talas ng aking mata hindi ko pa din makita ang kalaban.

I also prepare my power for my safety. Naamoy ko ang samutsaring likidong inilagay nila sa kanilang damit. Maanghang, mamahalin at kakaiba.

"Come on, little bunny!" I shouted.

I heard a cute laugh on my right side. As I count..ang presensyang nararamdaman ko ay tatlo. Marahas kong itinutok doon ang aking pana.

"Sinong nand'yan?" Bumaba ako ng aking kabayo at pinasadahan ng tingin ang kumpulan ng damo.

Naningkit ang mata ko.

Nang buklatin ko ito ay tatlong batang halos kaedad ko lang ang bumungad sa akin. They're all looking at me with their innocent smile and cute eyes.

Lalong tumalim ang mata ko at inisa-isa ang hitsura ng mga ito. Ang dalawa ay mukhang inosente habang ang isa naman ay walang ekspresyon sa mukha.

Taas noo kong tinapat sa kanila ang pana. "Sino kayo? Bakit kayo narito?"

Two of them has white as snow hair and golden eyes. While the other one has black and silver eyes. Aren't they a mortal?

Hindi nakalampas sa aking mata ang pagkalubit ng pinakamaliit sa kanila sa kaniyang kasama. He looks scared of me and about to cry.

Dumapo ang tingin ko sa kanilang kasuotan. Simple at ngayon ko lamang iyon nakita. Ang pinaka-matangkad sa kanila ang humaharang sa dalawa.

"Are you guys..." Muli akong naghanap ng sandata sa kanila ngunit wala. "... a vampires? A witch? What the fuck are you?" My forehead creased.

The black haired kid looked at me. "I don't think vampire exist, kid."

I was about to say that they're real when I realized something. Baka nga hindi sila nag sisinungaling na mga tao talaga sila. Baka matakot din sila kapag sinabi kong isa ako sa lahi ng mga mangkukulam.

Tumaas ang isang kilay ko roon. Tinatabunan niya ang pinakamaliit sa kaniya na pasilip silip sa akin.

"H-hello.." I heard his voice. "Oh my gosh, she's so scary!" Pabulong nitong sabi sa kasama.

Namuo ang ngisi sa labi ko. Of course I am!

"I am Elatasia and I own this land." Panimula ko. "This land is private and closed." Bumahid ang banta sa boses ko.