De Nachtmerrie

De Afspraak

Ik gaf mij ouders een kus zoals Sanne me gezegd had, en Sanne (In Sennes lichaam gaf enkel mijn moeder een kus en zei goedemorgen iedereen, alles liep zogezegd normaal voor onze ouders maar niet voor ons. Hoe gingen we dit allebei volhouden zonder door de mand te vallen zelfs op school, de omgeving ik moest Sanne zijn en zij Senne. Het spookte door mijn hoofd ook door hare. we beseften allebei dat we elkaar hard nodig gingen, niet wetend dat we naar elkaar gingen toegroeien.

Het verhaal kan nu voor sommigen verwarrend overkomen maar Senne de mannelijke helft van de tweeling werd Sanne en  werd ook zo aangesproken .Ik vertel dit verhaal verder in Sanne onder de ik vorm, uit Sannes perspectief en lichaam.

Na het ontbijt vroeg Senne zijn zakgeld, wat ik al vermoedde kreeg ik meer zakgeld als meisje dan Senne. Senne keek me beteuterd aan maar zei niks, Ik had het door hij was ontgoocheld van het bedrag , maar hij kon dit nooit geweten hebben. Zag de weemoed in zijn ogen en zag dat hij in het verleden bevoordeelt was als meisje. Senne trok aan mijn arm en ik gaf een als vrouwelijke reactie AUW zei ik met een verhoogde stem en knipoogden naar Senne. Ik zag in zijn blik dat hij zich daar niet goed bij voelde. Sanne ik wil je spreken zei hij. Ga je mee gaan wandelen Sanne. Wil je dat echt vroeg ik twijfelend af en zei  ja. Onze ouders waren een beetje in de war en zeiden hebben we dit goed gehoord of dromen we. Senne je vraagt aan je zus iets wat ik nooit verwacht had en moeder had de hoop dat we meer en meer met elkaar zouden optrekken.

Tijdens de wandeling zei Senne beschaamd: je kreeg minder en krijgt nu meer zakgeld als Sanne vergeef mij.

-Senne zei ik ik had al een vermoeden maar het deert me niet dus moet je geen schuldgevoelens hebben, je kon dit niet weten Senne. Ik ging er gewoon vanuit dat dit normaal was dat een tienermeisje meer geld nodig had dan een jongen.

-Je wist  het eigenlijk al Sanne.

-Ja, zei ik

- Hoe ,Sanne hoe ben je daarachter gekomen.

-Heel simpel je kwam soms thuis met kledij en make-up of schoenen die je met mijn zakgeld in die tijd je niet kon veroorloven Senne.

-Waarom heb je niks gezegd indertijd Sanne.

-Omdat ik je gelukkige blik niet wou missen, ik keek stiekem naar jou Senne en zag dat het goed was.

-Dus je was blij voor mij Sanne maar het blijft oneerlijk.

-We gaan wel dit spelletje moeten volhouden, Ik heb een plan bedacht we gaan veinzen dat we ziek zijn zo  krijgen we een extra week om elkaars wereld te leren kennen ons gedrag aan te passen. Onze ouders zullen uit werken zijn. Ze hebben hun bedrijf te runnen en kunnen hun klanten niet in de kou laten staan.

-Dus je bedoelt dat we overdag het kot alleen voor ons tweetjes hebben , slim bedacht Sanne, een master plan. Nog een raad Sanne als je  iets wilt bekomen ga bij papa en kijk hem aan met kleine koeien oogjes, hij is gevoelig en dan smelt hij volledig, ja het is raar Sanne maar doe het gewoon.

-Senne ik ga je godverdomme je een snelcursus vloeken geven.

Lachte naar me en gingen vervolgens naar huis. 

Einde deel 3