LİSE AŞKIM | GAY

yirmiüç

Okula geldiğimiz de kendi sırama geçip oturdum benim hemen arkamdan gelen Batu'da geçip yanıma yerleşti, uzun bir zamandır arkadaşları ile değil benimle oturuyordu gerçi o çok yakın iki kankası onu yine tek bırakmayarak bizim sıranın hemen arkasına yerleşmişlerdi.

Bana karşı tavırları o kadar değişmişti ki artık onları tanımıyordum, bana karşı fazla nazik ve kibar olmaları şaşırtıcıydı.

Büyük ihtimalle Batu ve beni biliyorlardı, bu yüzden arkadaşlarının sevgilisine bulaşmaktan vazgeçmişlerdi, benim canıma minnetti o kadar sıkılmıştım ki bana yaptıkları zorbalıklardan artık canıma tak etmişti.

Çantamı sıranın yanına asıp Batu'ya döndüm, o da bana dönmüş bir şekilde duruyordu, göz göze geldiğimizde yüzüne gülümseyerek baktım. Bana aynı şekilde karşılık verdi, cam kenarında en arkanın bir önünde oturuyorduk, Batu bana cam kenarını vermişti.

Belime sardığı koluyla beni biraz kendine çekti, korkuyla gözümü büyüttüm etrafa baktığımda sınıfta tek tük insan olduğunu gördüm. Benim ısrarım üzerine biz biraz erken gelmiştik bu yüzden sınıfta pek insan yoktu.

"Biri görebilir" dedim hâlâ etrafa bakarken, gerçi Batu çok kalıplı olduğu için benim bütün önümü kapatıyordu. Büyük ihtimalle duvar kenarında oturan bir kişi Batu'nun geniş omuzlarından beni görmezdi.

"Görsünler" Batu'nun rahat sesini duyduğumda ona doğru döndüm, belimde ki eli ile olduğu yeri okşamaya başladı, dudağının kenarı kıvrılmış beni izliyordu. Ne zaman panik yapsam benimle uğraşıyor sonrasında da gülüyordu, artık alıştığım için şaşırmayı bırakmıştım.

Bir birimize bakarken sınıfa giren ikiliyle ondan biraz uzaklaştım. Batu'nun arkadaşı Eren ve Sarp yine yüzlerinde güller açarken arkamızda ki boş sıraya yerleştiler.

Batu hafifçe arkasına dönüp arkadaşlarına baktı bende aynı şekilde hafifçe onlara doğru döndüm.

"Oo nasılmış benim paşalarım?" dedi Sarp, sanırım beni cidden kabul etmişlerdi...

"İyidir koçum senden?" Batu'da gülümseyerek bakıyordu arkadaşlarına, araları o kadar iyiydi ki dışardan gören biri kardeş olduklarını düşünebilirdi.
Bir birlerine fazla bağlıydılar.

"İyi diyelim iyi olsun koçum" dedi Sarp. Eren'de montunu astıktan sonra sohbete döndü, aralarında şaka yaparak gülmeye başladılar, onlara özenerek baktım. Benim tek arkadaşım Eren ve kuzenimdi. Gerçi duruma bakarsak benim hiç arkadaşımın olmaması da yanımda ki üçlünün suçuydu.

Bu durumu kabul etmek ne kadar zor olursa olsun onlara ikinci şansı kendi isteğimle vermiştim. Belki bundan sonra arkadaş edinmeye başlayabilirdim..

Arkadaşım Eren'le konuşmayı kesmek istemesemde ne olacağı belli olmazdı. Eğer bana aşık olduğunu söylemeye devam ederse onu hayatımdan çıkaracaktım. Benim için fazla zor bir karar olmuştu çünkü o benim çocukluğumdu. Yetimhanede her zaman yanımda olmuş bana kardeş sevgisini hissettirmişti, şimdi böyle yapması beni o kadar üzüyordu ki...

Batu'nun beni dürtmesiyle kendime geldim.

"Ha..birşey mi oldu?" dedim dakikalardır düşündüğüm şeyle fazlasıyla uzaklara dalmıştım.

"Bitanem sana sesleniyoruz"

"Duymamışım" dedim üzgün bir sesle, sesim istemsiz böyle çıkıyordu. Eren konusu, aklıma yine gelen hiç arkadaşımın olmaması konusu üst üste binince onlardan tarafa dönmeyi kesip tamamen önüme döndüm.

Batu iyice yanıma yaklaşıp elini yine belime koydu, bu sefer pek umursamadım. Batu'dan dolayı beni göreceklerini sanmıyordum.

"Bir anda noldu güzelim?" dedi belimi okşayarak, arkadakilerde sus pus olmuş neden böyle olduğumu sorguluyorlardı büyük ihtimalle.