11 yaşlarındayken.
"Abi! Ben dövüş kursuna gitmek üzere yola çıkıyorum!
"Tamam canım. Çok geç kalma."
" Tamamm."
Tezgahın üstünde duran sandiviçi aldım ve yola çıktım.
Bir süre sonra kurs salonuna geldiğimde,kursun çoktan başladığını farkettim ve içeri daldım.
Herkes kafasını bana doğru çevirdi ve bakmaya başladılar.
"E- şey ben dövüş kursu için gelmiştim ama..."
Kahverengi saçlı bir çocuk üzerime doğru yürüdü.
"Sen mi dövüşeceksin?"
"Evet neden ki?"
"Buranın kızlara göre bir yer olduğunu sanmıyorum.Barbie bebeklerinle oynamak daha iyi senin için."
Çocuk sırıtmaya başladı.Çocuğun arkadaş grubu olduğunu düşündüğüm kişiler de gülüyordu.
Çocuğa dik dik bakmaya başladım ve yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirdim.
"Deneyelim mi o zaman?"
"Ha-"
Çocuğun yüzüne sağlam bir tekme yapıştırdım ve gözlerimi arkadaşlarına çevirdim.
"Başka tekme yemek isteyen var mı?"
Çocuğun arkadaş grubu korku dolu gözlerle bana bakıyorlardı.Bir süre sonra çocuğu hızlıca kaldırdılar ve uzaklaştılar.
Derin bir nefes aldım.
"Ben de öyle düşünmüştüm." kendi kendime mırıldandım.
Tabi o sırada arkamda duran sarışın çocuktan haberim yoktu.
"O tekmeyi cidden sen mi indirdin?"
Gözlerini faltaşı gibi açmış bana bakıyordu.
"Evet. Sen de yemek ister misin?"
"O tekmeyi bana indirebileceğini mi düşünüyorsun?"
Gözlerimi devirdim.
"Aldım cevabımı."
Hızlıca sarışın çocuğun üzerine doğru koştum ve hızlıca tekmemi kafasına doğru kaldırdım..
.
..
...
Ama o da ne? Çocuk tek eliyle tekmemi engellemişti ve hafif gülümsemeyle bana bakıyordu."T-tch." tekmemi sıkıca tuttuğu için geri çekilemiyordum.
Çocuk ise kendinden emin bir şekilde bana bakıyordu. Gözlerinde bir duygu yoktu. Sadece bakıyordu işte.
"Ne oluyor burada?!"
"A-ah dede hoş geldin."
Sarışın çocuk gözlerini içeriye giren yaşlı adama çevirdi.
Fırsat bu fırsattı. Hemen tekmemi kafasına indirdim.
Tekme sandığımdan daha az etkili olmuştu ama çocuk yere düşmüştü bile.
Çocuk gülmeye başlayınca şaşırmıştım.
"Tekmelerin cidden çok güçlü. Biraz daha çalışırsan karşına çıkan herkesi indirebilirsin."
O sırada yaşlı adam konuşmaya başladı.
"Manjiro dövüşe yarım saat ara veriyoruz. Mutfağa gel de yemek yiyelim."
Manjiro hızlıca ayağa kalktı.
"Tamam dede geliyorum!"
Dedesinin peşinden giderken bir anlığına duraksadı ve bana baktı.
"Ha bu arada.."
"Bilerek bana vurmana izin verdim." ardından ekledi.
"Kızlara asla el kaldırmam."
Yine gülümsedi ve dedesinin peşinden gitti.
Şaşırmıştım. Neyin nesiydi bu çocuk?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐘𝐚𝐝 𝐞𝐥𝐥𝐞𝐫 / 𝐦𝐢𝐤𝐞𝐲 𝐱 𝐨𝐜
Fanfic❝ 𝐲𝐚𝐝 𝐞𝐥𝐥𝐞𝐫 𝐚𝐥𝐝𝐢 𝐛𝐞𝐧𝐢 𝐬𝐞𝐧𝐝𝐞𝐧, 𝐭𝐚𝐬𝐥𝐚𝐫𝐚 𝐭𝐚𝐬𝐥𝐚𝐫𝐚 𝐜𝐚𝐥𝐝𝐢. ❞ . . Kendi kafamdan uydurduğum bir Mikey hikayesidir. Tokyo Revengers fanı olan herkesi okumaya davet ediyorum. (Oc bana ait değildir.)