𝐘𝐚𝐝 𝐞𝐥𝐥𝐞𝐫 / 𝐦𝐢𝐤𝐞𝐲 𝐱 𝐨𝐜

18⋆ ˚｡⋆୨୧˚

Backstory.

"Oi Serena."

"Hm?"

Çikolatamı bırakıp Manjiro'ya kısa bir bakış attım ve konuşmasını bekledim.

"Bak ne diyeceğim!"

Manjiro doğruldu ve oturuşunu düzeltti.

"Kavga edelim ve kazanan kaybedene istediği bir şeyi yaptırsın."

"Her şeyi mi?"

"Evet."

Bir süre düşünür gibi yaptım. Kabul edecektim zaten. Bu bücüre yenilemezdim. Manjiro'ya kısa bir bakış attığımda gözlerinin parladığını gördüm.

"Madem bu kadar ısrar ediyorsun. Kabul."

"Harika! Hadi gidelim."

"Nereye?"

"Evde kavga etmeyeceğiz herhalde."

Manjiro güldü ve dışarı koştu. Ben de peşinden gidiyorum.

"Bir anda neden böyle bir şey istedi ki sanki?"
---------------------
Şuan Manjiro'nun motoruna bindim ve gidiyoruz. Ben tabi ki yine kaza yaparız diye endişeleniyordum. Fakat Manjiro rahattı. Hem de baya rahattı.

7-8 dakika sonra gideceğimiz yere vardık. Burası boş bir parktı ve terkedilmiş gibi duruyordu.

"Manjiro ebemi sikmese bari." içimden söyledim.

"Korktun mu yoksa?"

Manjiro önümden yürüyordu. Ben ise düşüncelerime daldığım için farketmemiştim.

"Ne korkması be! Dalmışım sadece. Senin gibi bücürden korkmam ben."

(Sklcz LDMSKDMSKW)

"Ah, tamam o zaman."

Manjiro pozisyonunu aldı ve sırıtarak bana baktı.

"İlk sen başla."

Derin bir nefes aldım. Açıkçası biraz tırsmaya başlamıştım ama fark etmesine izin vermemeliydim.

Kendimi hazır hissettiğim zaman üzerine doğru atladım. Manjiro önümde tepkisizce duruyordu. İşte şimdi yakaladım onu. Sanıldığı kadar güçlü değilmiş.

Tamam yanılmışım. Manjiro beni tuttuğu anda yere yapıştırdı. Gözlerimi sıkıca kapatıp, yere çarpmayı bekledim. Yere çarpmayınca gözlerimi açıp, manjiro'ya baktım. Eliyle benim yere düşmemi engelliyordu ama bir yandan da beni tamamen engellemişti. İsterse yere çarpabilirdi beni.

Bir kaç saniyelik şoktan sonra sonunda konuşmayı başardım. Her şey bir anda ve çok hızlıca olmuştu. Dilim tutuldu.

"M-manjiro neden tuttun?"

Manjiro yüzünü iyice yüzüme yaklaştırdı ve eliyle dudağıma dokundu.

"Y-yapamayız. İkimiz de şuan çok küçüğüz." sesim titriyordu ve ben de titriyordum.

"Ha? Neden bahsediyorsun Sen? Dudağında çikolata kalmış onu siliyordum."

"N-ne? Çikolata mı?"

Yer yarılıp içine girseydim keşke. Dememe kalmadı Manjiro beni bir anda bırakınca o da oldu.

Utancımdan yerden kalkamıyordum. Konuşamıyordum da. Kitlendim tamamen.

"Sen ne sandın?"

Yok konuşamıyorum ben. Hem yüzüm domatese döndü hem de dilim dönmüyor.

Öyle rezil bir an yaşadım ki, yaşama hevesim gitti.

"Serena iyi misin?"

Gözlerimi kapadım hayatı sorguluyorum. Manjiro bana sesleniyor. Benim dilim hâlâ düzelmedi.

"Demek kaybettin diye rol yapıyorsun ha...şimdi görürsün sen."

Manjiro bir anda beni gıdıklamaya başlayınca, beklemediğim için tiz bir çığlık atıp gülmeye başladım.

"D-DUR LÜTFEN HAHSHAHSHX"

Tabi ki durmuyordu. Hatta daha da hızlanmıştı. (Kendi yazdığım hikayeyi yanlış anlıyorum aq)

Aradan bir süre geçti ve benim saate bakmak yeni aklıma geldi. Saat 23.30 du.

"S-saate bak! Abim beni gebertecek!"

Hızlıca gitmeye hazırlanırken Manjiro beni kolumdan yakaladı ve kendine çekti.

"Mızıkcılık yapma. Önce dileğimi dinleyeceksin."

-----------------------
Yorum ve vote unutmayın canlarrr 💜💙
Fikirlerinizi de yazabilirsiniz 😋💜