West to the Firefly Lane

Firefly 6 | Candlelight

She was like the moon,
half here and half somewhere else.
–Meeta Ahluwalia
‧⋆.*ೃ༄₊

T E R E N

Pinanonood ko ang banayad na usok na nanggagaling sa ibabaw ng tasang may mainit na kape. Simula kahapon ay hindi pa ako muling nagagawi sa guesthouse at nanatili lang ako sa toolshed upang kumpunihin ang nasirang heatlamp at maghulma ng mga palayok. Tatlong oras lang ang itinulog ko at napamulat nang mas maaga sa karaniwan kong gising. Buhat noong hanap-hanapin ako ng bangungot na iyon, ilang buwan nang sira ang dapat na oras ng tulog at itinutulog ko bawat gabi.

I sat in front of my work desk next to the pottery wheel when Lorie's orange and clumsy kitten surprised me, disturbing my slow and quiet morning. Lumundag ito sa ibabaw ng mesa galing sa maliit na vent ng toolshed sa itaas. Lumapit ito sa akin at inuntog-untog saka kiniskis ang ulo sa hita ko upang maglambing.

Hinimas-himas ko ang ulo at tiyan ng kuting nang damputin ko ito sa aking paanan. Simula nang mawala ang alaga naming pusa noon, hindi ko na naatim pang mag-alagang muli. May parte pa rin sa akin kung gaano ako nasaktan noong namatay si Mabby, ang puti naming pusa na halos pitong taong naging laman ng guesthouse kasabay ng unti-unting pagligal ng edad ko. Mas doble ang pag-aalaga ni Martin kay Mabby noon kumpara sa aking mismong may-ari ng pusa, hanggang sa natuon na ang atensyon niya sa pagdating ni Yosef galing ng ampunan. Naiintindihan ko siya dahil mas kailangan ng isang sanggol ang kanyang kalinga at dapat maging ako ay ganoon din pagdating sa bata.

Iba ang kislap ng mga mata ni Yosef noong una ko siyang nakita. Sa lungkot, takot, pangamba at pag-aalinlangang napagdaanan ng kabataan ko, naibsan kahit papaano ang kalahati niyon nang siya'y dumating. Noong araw ring iyon, bigla akong naging kuya at nakatatandang kapatid. Maging si Martin ay naging ama-amahan nito.

"Teren, sa tingin mo tama ang naging desisyon kong akuin si Yosef?" Iyon ang tanong na umukilkil bigla sa akin na nanggaling sa bibig ni Martin. That time, there was a clearly uncertain expression on his face as he contemplated whether or not to get the little one.

Makatabi kami noon na nakatayo sa tabi ng bangin habang pinagmamasdan ang malayong tanawin. Kapuwa hinahangin ang mga buhok namin. Kaliwa't kanan ang paggalaw ng mga damo sa aming paanan. Iyon ang hapon na naglakas-loob siyang banggitin ang tungkol doon dalawang linggo nang makasama namin si Yosef sa guesthouse bilang bagong miyembro ng pamilya. Noong mga sandali ring iyon ay sinagot ko ang tanong niya; na walang mali sa kanyang naging desisyon. Balidasyon din iyon upang mawala ang bagabag sa kanya. Anak si Yosef ng yumaong bunsong kapatid ni Martin na babae, si Melissa, kaya pareho ang dugong nananalaytay sa kanila ng bata. Siya ang tiyuhin nito, 'di hamak na mas nararapat na matanggap ng bata ang kanyang aruga kumpara sa akin—sa paghalili bilang magulang ko simula nang mawala ang aking ina.

Nang maubos ko ang kape at masibak ang mga natitirang kahoy sa labas ng toolshed ay naisipan kong magtungo sa paanan ng bundok upang maglakad-lakad. Bago ako makarating doon ay napahinto muna ako saglit sa tabi ng marahang agos ng tubig mula sa tawid-ilog na dadaanan bago ang kakahuyan ng kabundukan.

Natigilan ako bigla matapos ang aking unang hakbang sa stepping stone sa mababaw na bahagi ng ilog patawid sa kabila. Napalingon ako sa mabining huni ng pusa ni Lorie. Tila nakatingkayad ang mga paa nito habang nakatayo paitaas ang buntot. Wala akong ideya na nakasunod pa rin ito sa akin mula sa paglisan ko ng toolshed. Malayo ang agwat ng guesthouse at toolshed kaya ipinagtataka ko kung paano ito nakarating at mahanap ako nang hindi naliligaw.

Humakbang ako paatras. Iniluhod ang isang tuhod saka inangat papunta sa akin ang kuting. Noong sandali ring iyon ay napagdesisyonan ko nang hindi dumiretso sa paanan ng bundok at isauli na lamang ito pabalik ng guesthouse, malamang sa malamang ay hinahanap na ito ni Lorie.