My little secret

~Maandag middag~

'Hey Jade, samen terug fietsen?' Vraag Amber. Amber woont vlak bij mij in de buurt. 'Ja, is goed!' antwoord ik haar.

We pakken onze fietsen uit de stallen en stappen op. 'Dus, Am. Jij en Milan?' Vraag ik.

Amber heeft al een tijd een crush op Milan, en sinds eergisteren heeft ze hem gefixt.

'Jaa?' vraagt ze. 'Je weet wat ik wil horen' grap ik.

'Nou, eh' 'Vertel!' zeur ik. 'We hebben al geknuffeld, en hij heeft me wel eens gezoend'

'Kijk, dat is wat ik wou horen' Ik gooi één hand in de lucht. Ik juich

Ineens komt er een zwarte auto voor ons, zonder richting of iets anders aan te geven.

'Jezus! Mafklapper! Wil je ons dood hebben ofzo!' Roept Amber.

Ik lach. 'Hey, hier moet ik de afslag nemen, tot morgen!' ik zwaai naar Amber.

Ik rijd achter de zwarte auto aan. Bij mezelf denk ik:"Jeetje, kan je niet een beetje harder rijden?"

Dan merk ik dat de auto stopt. Het felle rode licht brand aan mijn ogen.

Er stappen twee mannen helemaal gekleed in zwart uit de auto. Het lijkt wel alsof ze naar een begrafenis gaan.

Ik weet dat hier vlakbij een begraafplaats is, maar dan is toch echt mijn vraag "Waarom zou je hier parkeren? En zo midden op de weg"

Iets zegt me dat dit niet goed is. Ik krijg een nare rilling door mijn hele lichaam

Als ik wil omkeren is het al te laat, de zwart geklede mannen komen naar me toe.

'Woon jij hier in de buurt?' Vraagt de man met een stapel kranten in zijn hand.

Zal het gewoon een postbode zijn? Het nare gevoel wordt minder, maar is zeker niet helemaal weg.

'uh' meer kan komt er niet uit mijn keel. 'Zou je dit even willen vasthouden? Ik moet even wat uit de auto pakken' zegt dezelfde man.

'Prima' ik houd de kranten stapel vast.

De andere man houd een pistool bij mijn nek.

Godver

Ik had hier zo vaak wat over gezien in het nieuws, mijn moeder beloofd dat het me nooit zou overkomen, en nu dit.

'Instappen! En houd je stil'

Kutzooi.

Het is echt gebeurd.

Ik kijk naar het kenteken van de auto.
Ik lees, en herhaal in mijn hoofd.

In de achterbank van de auto ligt een grote bak.

'Hierin, en vervoer je niet!' Ik doe wat hij zegt. Ik wil niet dood.

Ik ga in de bak liggen. Niet veel later gaat de deksel met een harde klap dicht.

Ik kijk om me heen. Zoekend naar een stickertje, of iets met een nummer.

Mijn vinger glijd naar het stickertje aan de linkerkant van mijn hoofd.

"Ikea, 1849205"

Ik lees, en herhaal. Ik moet en zal ontsnappen.

Ik voel de auto over een hobbelige weg rijden.

Ik tel de seconden hoelang we onderweg zijn.

56, 57, 58, 59, 60. 3 minuten.

Na ongeveer tien minuten stop de auto.

De auto staat stil. Mijn hoofd knalt tegen een van de randen aan.