My little secret

~Woensdag~

Pov: Amber

Het is vroeg in de ochtend, Jade is nog steeds niet terug. Ze is veel meer in het nieuws. Als ik mijn ontbijt op heb loop ik richting de bank. Normaal had ik nu biologie gehad, samen met Jade. Ik zet de tv aan, en zie direct weer Jade d'r schoolfoto in beeld met grote rode letters: 

MISSING PERSON

ik switch van kanaal. Elke keer dat ik aan Jade denk laat me steeds leger en leger voelen, alsof ik d'r echt nodig had ofzo. Mijn moeder komt de trap af lopen. In haar handen zie ik een groot papier. Het lijkt haast wel op een krant. Ik zet mijn bril op, en kijk nog eens. Het is wel een krant. Ze legt hem op de tafel voor me neer. 'Jade staat in de krant, ik dacht dat je die misschien wel wou hebben?'  Vraagt ze. Ik kijk naar de krant. Het is weer hetzelfde. De schoolfoto van Jade, en grote rode letters: Missing person. 

Er vallen steed meer tranen vanuit mijn oog op mijn schoot. Mijn moeder komt naast me zitten, terwijl ik snikkend met mijn hand de tranen probeer weg te geven. 'Kom op, Jade is sterk. Dit lukt haar vast wel' Zegt mijn moeder. ' Jade is ook wel sterk' Geef ik aan ' Maar ik niet, dat is het probleem' ga ik verder. ' Ach, liefie toch' Zegt ze. Ze legt haar hand over mijn schouders en beweegt zachtjes met haar arm heen en weer. Ik leg mijn hoop op haar schouder. 'Het komt wel goed' Zegt ze nog voordat ze me een kus op mijn voorhoofd geeft. 

'Ik ga even slapen' Zeg ik terwijl ik me los wurg uit de knuffel. Ik loop de trap op. Het is heel stil in huis. Het velle licht van de zon schijnt door mijn raam. Terwijl ik er heen loop om de gordijnen dicht te doen, zie ik allemaal mensen met witte pakken bij de fiets van Jade. Uit woede smijt ik mijn gordijnen dicht. Het kan toch niet. Dat ze dood is?

Ik doe mijn sloffen uit, en stap in mijn bed. Morgen zou ik een toets hebben, ik heb er ook helemaal niet voor geleerd. Ik weet dat Jade voor elke toets heel hard ging oefenen, ze had faalangst. Eerst dacht ik altijd dat het heel handig was om faalangst te hebben. Dan oefende je goed voor al je toetsen, en kreeg je hogere cijfers. Maar toen Jade het me uitlegde werd het ineens heel anders. Je kan de dag voor de toets niet slapen, je hebt de hele tijd in je hoofd " Wat als ik een onvoldoende haal" Een voldoende is niet goed genoeg. Je krijgt vaak paniek aanvallen.  Nee, zoiets zou je echt niet willen.

Ik sluit mijn ogen.  In mijn gedachten ben ik met Jade. We zijn 6 jaar oud. Ik zit op haar schoot, samen gaan we van de glijbaan af. Onze moeders kijken vanaf een afstandje. Giechelend en zonder zorgen doen we wat we leuk vinden. Ik wist nog niet dat ik toen selfharm deed. En Jade wist nog niet dat haar angst om te falen zo erg ging worden. Altijd keek ik op naar tieners. Het leek me zo leuk om een tiener te zijn. Maar nu wil ik eigenlijk alleen maar terug. Terug naar de tijd waar ik geen zorgen kon hebben. Altijd plezier kon hebben. En ik niet mijn armen altijd bedekte met iets, zodat mijn moeder niet mijn littekens zou zien. Ik zou er alles aan doen om nog een keertje terug te mogen, terug te mogen naar die tijd.

Pov: Jade. 

Ik moet hier weg. Ik moet naar huis, naar mijn moeder, naar mijn broertje, Finn. Ik moet naar mijn familie. Ik wil hier weg. Ik wil naar Amber. Maar het kan niet. Als ik nu wegga ben ik dood. Maar als ik hier wel levend uitkom, ben ik voor altijd ' Het verkrachtte meisje'  Met mijn handen in handboeien ben ik vastgemaakt aan het bed. Mijn handen zitten vast bovenmijn hoofd. Mijn voeten zitten vastgeknoopt aan het poot van het bed. Er is niks dat ik nu nog kan doen. Ik zit vast. 

Wat ik wel weet is dat er een grote zware balk voor de deur ligt. Als ik wil ontsnappen moet ik die weghalen. Dat zou waarschijnlijk heel veel geluid maken...