My little secret

~Dinsdag~

'Mam, ik wil echt niet naar school. Ik wil weten wat er met Jade is, waar ze is!' Zeg ik als mijn moeder de deur binnenkomt. Ik ben al een tijdje wakker. Al bijna de hele nacht. het zou me niks verbazen als ik maximaal een uurtje geslapen heb.  'Prima, maar dit is geen excuus om je toetsen te missen jongedame' 

Zei ze dat echt? Is ze helemaal van haar padje af? 'Hoezo?! Ik weet niet hoor maar Jade is weg. Donder op met je "Uhh niet je toets missen uhhh"' Ik val erg uit tegen mijn moeder. Ik kijk haar aan. 'Sorry mam' Ze antwoord niet en smijt de deur achter haar dicht. Ik heb het echt verprutst.

Ik klim uit mijn bed. Een koude rilling komt vanuit mijn voeten naar mijn schouders. Ik loop in mijn nachtjapon naar mijn moeder toe. Ik weet haast zeker dat ze nog buiten mijn deur staat te wachten. 

'Sorry mam' herhaal ik. 'Hmm, ik meld je wel af maar je moet binnenkort wel voor die toetsen gaan leren hé?' 'Ja mama, ga ik doen' Antwoord ik. 'Kopje thee?' vraagt ze. Ik knik.

Voor ik het weet staat de politie voor mijn deur. 'Amber?' Hoor ik iemand roepen. Het lijkt op de stem van Jade, ik ren naar de deur maar tot mijn verbazing staat Jade er niet. 'Amber, ik ben hier voor Amber' Het is dezelfde agent als gisteren. 'Oh, ik ben hier hoor' Lach ik schor. Ik sta nog in mijn pyjama, waarom zijn ze hier zo vroeg?

Pov: Jade

Ik kijk om me heen. Het huis heeft veel vissen. Er staat een doorzichtige om met één zwarte vis, en één oranje vis. 

'Onthoud' 

er hangt een poster van een hond boven de tv. "Wat als ik nu wegren?" Vraag ik me af. Ik stel het me voor. 

De mannen zijn boven, ik kijk naar de deur, ren erheen en naar buiten. Het duurt niet lang voordat ik voetstappen hoor. Daarna een schot.

"Wacht"

Ik hoor voetstappen op de trap. Ze lopen richting mij. Mijn hart gaat sneller kloppen. 'Kom op Jade, niet bang zijn. Je komt hieruit' Herhaal ik de hele tijd in mijn hoofd. Ik haal een paar keer diep adem. 

Voordat ik het weet gaat de deurklink naar beneden. En ze komen beide de kamer binnen. 'Mag ik' zeg ik schor. 'Mag je wat?' hoor ik een boze stem terug zeggen. 'Mag ik naar het toilet?' 'Prima' Ik loop op mijn blote voeten richtig de badkamer. Ik voel aan de vloer dat een van de mannen achter me aanloopt. Ik probeer de deur op slot te doen. 'Volgens mij doe jij iets wat niet mag, of wel?' Zegt de man terwijl hij zijn schoen tussen de deur zet. 

'Mag de deur dicht alsjeblieft, en ook op slot?' 'Op slot niet, dicht wel. Begrepen?' 'Hmm' Ik draai rond, een raam! Maar dat gaat hij sowieso horen. Ik kijk naar de klink van het raam. Als ik die nou heel zachtjes over haal, kan ik er door heen klimmen via de wc. Mijn hand grijpt naar de ijzeren klink. Zachtjes probeer ik hem naar beneden te drukken, maar hij zit muurvast. Omhoog probeer ik hetzelfde, maar er zit geen beweging in. 

'Schiet je een beetje op?' Zegt een zwarte stem. 'Houd je er buiten alsjeblieft!' Snauw ik. De deur gaat open, en uit reflex draai ik me om naar het geluid. 'Ben je helemaal van de pot afgerukt? Volgens mij had ik wat vertelt over wat er gebeurd als je tegenstribbelt!' Word er geroepen. Ik schrik. 

'Sorry' Geef ik aan. Hij trekt me uit de kamer, en de deur gaat dicht. 'Maar-' 'Niks gemaar, moest je maar niet zo arrogant doen!' 

 Hij pakt het mes op.  'En nog een keer zo'n grote mond, en je hebt problemen' Ik knik zachtjes. 

'Blijf in leven'

'Kijk rond en onthoud' 

De man heeft een kooi met allemaal vogeltjes. Een gele en een groen met blauwe. 

Uit mijn verbazing word ik bij mijn pols gepakt. Ik schrik. Het duurt niet lang voordat ik doorheb dat ik meegesleurd word naar een kamer met een groot bed. Hij zet mij op het bed neer. Ik zit met een rechte rug, en tranen in m'n ogen te denken. 

" Wat als ik nooit meer thuis kom, ik verkracht word, en nooit meer thuis kom" 

De man geeft mij een setje, waardoor ik nu met mijn rug en billen op het bed lig. Ik voel mijn borstkas sneller op en neer gaan. Ik kijk recht tegen het plafond aan, wanneer ik een riem op de grond hoor vallen. 'Godver'  Denk ik bij mezelf. 'Nu gaat het echt gebeuren'  Ik merk dat er warme handen aan mijn heupen zitten, ze glijden naar mijn gulp. 

Het ritstje gaat naar benden en mijn knoop gaat ook open. Ik voel dat hij mijn broek onder mij vandaan haalt. 

Nu heb ik alleen nog maar mijn shirt en ondergoed aan. Voordat ik het weet is mijn onderbroek ook uit. Ik sluit mijn ogen en laat het gebeuren. Er is toch niks dat ik er nu aan kan doen. 

Op een gegeven moment loopt de man de kamer uit. 'Kleed je maar aan' zegt hij dan. Mijn wangen zijn helemaal rood van het huilen, mijn ogen branden van al die tranen' 

Dan kijk ik om me heen. Ik zie een klein puntenslijpertje, en probeer hem kapot te maken. Het duurt dan niet lang totdat ik mezelf snijd met het slijpertje. Het bloed rolt van mijn arm af. 

Ik weet nog dat mijn kleine zusje dit ook deed. Ze een paar maanden later pleegde ze zelfmoord. Door die gedachten leg ik het slijpertje direct weg. Op het nachtkastje.  Na een paar seconden te hebben gestaard naar het slijpertje met bloed, besluit ik hem toch in mijn broekzak te doen...