Loah ~ Happify

05

"Noah, ik ..." begon ik, terwijl ik de uitdrukking op zijn gezicht al zag veranderen. Uiteraard was hij bang dat hij nu een keihard blauwtje zou lopen. Ik ging verder: "Ik zou willen, oprecht zo graag, maar het kan niet. Ik heb er geen tijd voor, daarnaast wil ik je het niet aandoen van constant onder het toezicht van Morgane te staan." "Heb je dan nooit een vrije dag?" vroeg hij. Ik antwoordde: "Nu, in de zomer? Nee, de ene dag fotoshoot, de andere dag interviewen, de volgende dag promo voor mijn nieuwe single, daarna optreden, dan nieuwe choreografie aanleren en ten slotte inzingen. En de dag erna? Herhaling van dit alles. Over een kleine week bijvoorbeeld, dan ben ik jarig, maar moet ik optreden op de Gentse feesten." 

Ik dacht er nog eens over na hoe absurd dit eigenlijk allemaal was. Ik werd zeventien, ik zou moeten gaan naar de Gentse feesten, er strontzat worden, meeschreeuwen met Pommelien Thijs, een paar gasten binnendraaien. In het ergste geval zou ik moeten zingen op straat tijdens de Gentse feesten, met zo'n hoedje voor me op de grond, verdiende ik waarschijnlijk meer geld ermee dan nu. Ik zou niet op het hoofdpodium moeten staan, zeker niet voor een afgesloten plein. 

"Jammer", zei hij. "Dat vind ik ook", antwoordde ik. Ineens verscheen Morgane uit het niets. "Ik hoorde jullie gesprek" zei ze "weet je, het is je verjaardag, ik zal een toegift doen. Na je optreden doe je wat je wil, maar je raakt zelf thuis en je zorgt dat je niet dronken wordt. We hebben dat interview met de For Girls Only de dag erna en ik wil niet dat je daar met een kater van hier tot in Tokio zit. Daarnaast zorg je dat je op tijd uit je bed raakt." Ik knikte. Het enige wat ik wou is die tienerdroom waar iedereen het altijd over had. Als er nog een iemand zegt dat ik van mijn jeugd moet genieten, ga ik oprecht gewoon huilen.

Toen Morgane weg was, richtte Noah zich weer tot mij: "Je wordt eigenlijk echt geëxploiteerd, gebruikt voor het geld." "Ik heb toen ik dertien was een wurgcontract getekend" legde ik uit "zeker voor de komende 2 jaar zit ik nog vast aan Morgane. Als ik het contract verbreek, spant ze een rechtszaak aan voor enkele honderdduizenden euro's. En haar advocaat is goed, een van de beste. Ooit werd er een zaak aangespannen tegen een klein gamebedrijf dat een van mijn nummers had gebruikt zonder dat ze daar het recht toe hadden. De boete was zo hoog, dat we nooit meer iets van dat bedrijfje gehoord hebben." "Dus als ik het goed begrijp, kun je niet weg van haar, zolang je geen achttien bent?" Ik knikte, het idee alleen al maakte me kapot.

"En wat is het, wat jij wil? Andere muziek maken, gaan werken?" vroeg hij. "Het liefst van alles zou ik mijn diploma behalen, terug focussen op school. Ik loop op sommige vakken zo hard achter. Voor ik beroemd werd was mijn plan om een masterdiploma te behalen in wiskunde of fysica. Verder wil ik ook gewoon een tiener zijn. 's Nachts zingend over straat lopen, 's ochtends wakker worden met een hoofd dat 2x zo groot aanvoelt. En liefde voelen, gewoon liefde", zei ik. 

"Ik snap het gedeelte rond tiener zijn en liefde voelen" antwoordde hij "ik moet denken aan mijn reputatie en aan mijn lichaam. Ik moet op mijn eten letten, ik mag zelfs na mijn examens geen frietjes gaan eten, laat staan gaan drinken met mijn maten. En voor liefde heb ik geen tijd. Pa zegt altijd dat ik misschien liefde moet zoeken bij iemand van Campus B, maar de meisjes daar zijn niet mijn type. Ik wil iemand die ik kan beschermen, als je dat vrouwvolk ziet, zou je beseffen dat zij bijlange geen bescherming nodig hebben. Mijn broer is samen met een van hen, zij is de grootste angst van elke man."

Ik zweeg. Hij was, sinds ik 13 was, de eerste mannelijke leeftijdsgenoot waarmee ik te maken kreeg, op mijn broers na. Hij doorbrak de stilte: "Dus, wat denk je? Na je optreden op de Gentse feesten, pak ik je mee en bezorg ik je de avond van je leven." Ik knikte: "Klinkt fijn, maar ken je iets van Gent?" Hij antwoordde: "Niet tot in de kleinste hoekjes, maar de hotspots ken ik wel. Wat zou je willen doen?" Ik glimlachte: "Het is super cliché, maar eigenlijk zou ik nog eens vettig willen eten. En meeschreeuwen met de optredens."

Daar ging hij op in: "Na je optreden trakteer ik je op de beste frieten van Gent. Daarna kunnen we naar de optredens of straatartiesten gaan kijken. En geen stress, ik heb mijn voorlopig rijbewijs, ik zorg dat je veilig terug thuisgeraakt." "Deal", zei ik. Toen hoorde ik Morgane roepen, ik moest naar huis om de laatste files te vermijden.

In de auto droomde ik weg over mijn verjaardag. Er enkel al over nadenken liet me glimlachen. Dit zou de avond van mijn leven worden.