Loah ~ Happify

06

Hopelijk hebben jullie de TW's aan het begin gelezen! :)

Ik werd wakker met het idee dat vanavond de avond van mijn leven zou worden. Vanavond kan ik eindelijk eens het meisje van, sinds vandaag, 17 zijn, in plaats van de prinses van perfectie.

Voor het eerste deel van vandaag moest ik even die prinses van perfectie zijn. Eerst checkte ik even mijn socials, even lief doen naar de fans die me een gelukkige verjaardag wensen toe. Vaak reageerde ik niet openbaar, maar bedankte ik hen in een privébericht. Dan kon ik hen echt persoonlijk bedanken en werden fans die ik per ongeluk niet opmerkte niet jaloers.

Terwijl ik bezig was met mijn verjaardagsadministratie, werd ik opgebeld door Emilie. Emilie was momenteel in Milaan, wachtende op haar resultaten van haar bachelorproef in fashion design, om daarna modellenwerk te gaan doen, waar ze ook wel de looks voor had, of om samen met enkele van haar klasgenoten een boetiek te beginnen. Toen ik opnam, zei ze meteen: "Happy birthday schat!" Ik bedankte haar. Ze zei dat ze een cadeautje had opgestuurd, net op dat moment ging de bel.

Ik nam het pakketje aan. Na het sluiten van de deur ontdekte ik een volledig nieuw ensemble in de doos, met op het etiketje: "Designed by Em". Het was een zilveren off-shoulder crop top, met een bijpassend rokje met polkadots. Ik wist wat ik ging aandoen op het optreden vandaag. Ik pakte ook een andere outfit in, zo kon ik me na het optreden omkleden om met Noah weg te gaan, zonder bang te zijn om mijn outfit vuil te maken. 

Net toen ik mijn outfit aanhad, stond Morgane aan de deur. Toen ik de deur opende, zag ik haar met een krultang aan de deur staan. Oh nee, ze wou mijn haar krullen. Mijn kapper zegt al dat mijn haar beschadigd is, door er teveel hitte op te forceren. Maar voor Morgane telde dat niet, het enige dat telde was hoe ik eruit zag. Er zat nog net geen asbest in de schmink die ze op mijn kop pleurde. 

We reden naar Gent, ik deed mijn optreden, er gebeurde niks vreemds. Wel, voor zover je het feit dat de volledige grote markt afgesloten wordt voor jou en voor jou alleen normaal kan noemen. Toen ik afliep en mijn gsm checkte, zag ik een berichtje van Elisa: "We hebben onze cadeautjes voor jou aan Morgane afgegeven. Geniet verder van je verjaardag!" Ik stuurde een hartjeskus emoji terug. Net toen ik klaar was met me omkleden, naar een zomerse outfit, een wit shortje en een zwarte crop top, zag ik Noah aan de buitenkant van de backstage staan. Ik deed nog snel even mijn haar in een staart en ging naar hem toe. "Zin in de avond van je leven?" vroeg hij. "Helemaal", antwoordde ik. 

Eerst gingen we frieten eten. Hij bestelde een kleintje met ketchup, een verse hamburger en een kaaskroket, met water om te drinken. Toen het aan mij was om te bestellen, had ik geen idee wat ik moest bestellen. Ik vroeg aan de friturist wat hij me kon aanraden. Hij antwoordde dat hij alles wel lekker vond. Ik zei tegen Noah dat hij voor me mocht beslissen. Ik zag de ondeugendheid in zijn ogen terwijl hij zei: "Een kleintje met ketchup, bitterballen, een kaaskroket en een viandel, wat wil je om te drinken?" Ik was helemaal in shock, hoe moest dat allemaal ooit in mijn maag passen? Ik schrok uit mijn gedachten en zei: "Euh, water alsjeblieft." De friturist liet Noah via payconiq afrekenen. Terwijl we naar een tafeltje wandelden vroeg ik hem hoeveel ik hem verschuldigd was. Hij zei: "Maak je geen zorgen, ik trakteer."

Ik zeg maar, ik heb in jaren niet meer zo lekker gegeten. Het was vettig, maar lekker. Ik kreeg alles op, plus de helft van Noahs kaaskroket. Na de frietjes gingen we naar wat straatmuzikanten kijken. De grote markt was volledig afgesloten voor Pommelien, dus wij gingen maar kijken naar een kleine saxofonist, een groepje van 3 zangeressen en een klein rockbandje. 

"Muziek is toch een geweldig iets?" vroeg Noah. Ik knikte vaag. "Voel je dan echt niks als je deze melodieën en teksten hoort?" "Ik voel vooral dorst", lachte ik "wil je ook iets hebben om te drinken?" "Water is goed", antwoordde hij. Ik ging naar de dichtstbijzijnde bar om 2 drankjes te halen. Ik bestelde een water en een cola. Het moet een kort moment van onoplettendheid geweest zijn, maar toch liep ik nietsvermoedend naar buiten.

2 lege glazen en een avondwandeling later, zaten we rustig op een bankje. Ik voelde mij lichter worden in mijn hoofd, het zal wel de vermoeidheid zijn, dacht ik. Noah stelde voor om nog even naar de wc te gaan en daarna richting huis te vertrekken. De dichtstbijzijnde dixi's waren twee straten verderop. Na even wandelen stapte Noah de enige vrije dixi binnen. Ik begon me toch echt niet goed te voelen en leunde tegen een muurtje. Al snel zakte ik op de grond. Na even na te denken wat er gebeurd kon zijn, besefte ik wat er gebeurd was: ik was gespiket. 

Noah was niet lang weg, maar lang genoeg. Net toen ik op de grond zakte, zag ik de barman die mij de drankjes heeft gegeven. Hij zag me op de grond zitten, met mijn hoofd gezakt in mijn handen en kwam naar me toe. Voor ik goed en wel kon beseffen wat er gebeurde, voelde ik zijn hand op een van mijn borsten. Ik wou me verweren, maar was te zwak, te zwak door wat hij in die cola had gedraaid en versteven van angst. Hij begon tussen mijn benen te schuren met zijn middel. Het enige wat ik nog hoorde was: "Komaan, ik weet dat je het wil."

Plots stopte het geschuur en zag ik dat de barman een stevige duw tegen zijn schouder kreeg. "Afbollen!" hoorde ik nog. Het was Noah, Noah die me gered had, Noah die ondertussen een reactie van mij probeerde te krijgen. Hij ondersteunde me naar zijn auto, waar hij me flesjes water gaf. Door meer water te drinken, kwam ik langzaam weer bij zinnen, net voor ik thuis kwam, en besefte ik wat er zojuist gebeurd was. Wat de mooiste avond van mijn leven had moeten worden, eindigde in een echte nachtmerrie.