"Nehir Zadeoğlu"

1.3

Eveett sey arkadaslar 1 yılda 13 bölüm atmisim nasiliiim???

Okul olsun ev olsun ev dışındaki bazı olaylar olsun bunlara o kadar odaklanmıştım ki bölüm yazmayı sürekli erteliyordum  bu huyumdan kurtulacam söz bebisleriim.

Hepinizi büssürü öpüyorum ve bölüme geciyoruuz 💗.

                                     ●

Tam bu bakışmanın ne kadar süreceğini merak ediyordum ki Atilla geldi ve bizi sofraya çağırdı Yavuz abi ve Yeşim abla önden giderken ben ve Mehmet abi fısıldaşarak geliyorduk.

Bana döndü ve "Kız bunların aralarında sanki bir şey var gibi değil mi?" Dedi sinsi bakışları atıp "Şu an belki yok ama ileride olacağı kesin gibi." Dedim ve biraz gülüştük mutfağa geçtiğimizde Atillanın ve Yeşim ablanın yanı boştu normalde canım ablamın yanına otururdum ama bu seferlik Yavuz abiye bırakmaya karar verdim ve Atillanın yanına oturdum benim düşündüğümü Mehmet abi de düşünmüş olacak ki geçip en öne o oturmuş.

Herkes kahvaltıya başladıktan bir süre sonra Atilla bana dönüp "Sonraki durağımız neresi olsun Nehir?" Dedi biraz düşündükten sonra "Aslına karaokeye gidebiliriz hatta oradan da falcıya bugün çok eğlenceli olacak." Dedikten sonra gülümsedim ve önüme döndüm açıkçası ne zaman Atilla ile konuşsam düzgün cümle kurmakta zorlanıyordum ve utanıyordum ama neden böyle olduğunu bilmiyordum umarım kafasındaki izlenimin çok kötü değildir diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyordum.

Nehir böyle düşünüyordu ama kendisini gülümseyerek izleyen ve her ona baktığında kalbi sıkışan Atilladan bir haberdi...

Kahvaltı bittikten sonra toparlandık ve Atillanın arabasına geçtik ama arabayı Yavuz abi sürüyordu yanında Yeşim abla onların arkasındaysa biz vardık ve ben ortadaydım. Yolun ortalarında Mehmet abi bana döndü ve "Nehir senin en sevdiğin meyve ne?" Dedi biraz düşünüp "Ahududu." olduğunu söyledim bana tebessüm etti ve "O zaman artık senin lakabın Ahu olsun, ne dersin?" Dedi gerçekten şaşırmıştım geçen gün telefonuma gelen mesajda da bu şekilde hitap ediyordu ama sevmiştim tam olur diyecekken Atilla "Eğer lakaplardan hoşlanmıyorsan hayır demen yeterli ama sana uymuş, güzel uymuş." dedi bakışlarımı ondan kaçırıp "Evet beğendim bu lakabı." dedim  ve bu sırada petrole gelmiştik Yavuz abi ve Yeşim abla arabadan inerken bize dönüp aynı anda "İstediğiniz bir şey var mı?" Dediler ben ve Atilla hayır derken Mehmet abi "Beni bekleyin ben de markete geliyorum." diye azıcık yüksek sesle bağırdı ve arabadan hızlıca indi ve markete koştu.

(Nehir'in konuşmaları ' Atilla'nın konuşmaları ")

"Nehir bir sıkıntı yok değil mi, dün arbadayken gelen bildirimlere karşı yüz ifaden değişmişti."

'Bir sıkıntı yok abi galiba biri numaraları karıştırdığı için yazmış.'

Kaşları çatık bir şekilde baktı ve ortam biraz sessizleşti biraz sonra.

"Sen yine de o numarayı bana ver ben sorgulatırım sonra etraf tekin değil."

Onun dediğini yaptım ve numarayı verdim bir süre sonra Yeşim ablamlar ellerinde neredeyse patlamak üzere olan poşetlerle göründüler ve evet hepimiz bunun kimin sayesinde olduğunu tahmin edebiliyorduk tabiki de Mehmet abi.

Onlar da gelip yerleşince camdan dışarıyı izleyip iç çekmeme engel olamadım. Bu aralar her şey o kadar üst üste gelmişti ki hangi birine üzüleceğimi şaşırıyordum ama eğer bildiğim bir şeyler varsa o da bu günlerin geçici olduğu ve çok güzel günlerin beni beklediğidir. Mehmet abilerin getirdiği abur cuburlardan yerken artık Efe'ye yazmanın vaktinin geldiğini düşündüm ve telefonumu çıkarıp mesaj attım.