öylesine ev arkadaşı olduğu erkek çocukla fazla arkadaşlık kurarsan ne mi olur?
Ya yıllar önce kızın rüya olarak hatırladığı her şey 19 yaşında karşısına gerçek bir bela olarak dönerse ne olur?
KEHANETİN KIZI...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çocukken gördüğüm bir rüya bütün hayatımı alt üst edebilirmi sizce?belkide bir rüya bile değildir onu bile hatırlamıyorum...O rüyayı gördükten sonra aileme bir çok kez sormama rağmen geçiştirdiler ve"sakın gördüğün rüyaları bir başkasına anlatma"dediler.Onlara sordukça kafamdaki soru işaretleri daha fazla çoğalıyordu.Fakat bir süre sonra unuttum.Ve şimdi...
-Berfin!"
-Git buradan lütfen!
-Seni bırakıp gideceğimi düşünüyorsan beni hiç tanımamışsın Kehanetin kızı"Son iki kelimeyi söylerken sanki boğazımdaki yumru daha da büyüdü ve nefesimi kesmeye başladı.Boğulmaya başladığım için son anda ne dediğini duyamadım.İsmini sanki biliyordum fakat boğulduğum için ne konuşabiliyordum,ne de ölsürüklerimden bir şey duyabiliyordum.
On dokuz yaşımda aynı rüyayı bir kez daha gördüm.Fakat bir değişiklilik vardı,bir çocuk daha vardı rüyamda.Sarışın bir erkek çocuğu.Çocuk dediğime bakmayın büyük ihtimal ile benden yaşca büyükdür.Uyandığımda boğulduğumu fark etmişdim,ve neredeyse bayılacaktım.Şu an yatakta oturmuş telefonda instegramda geziniyorum.
-Berfin,uyandınmi kızım?"klasik Türk annesi işte,uyandığınızı görür ve uyandınmı diye sorar.Kafamı evet anlamında salladığımda tekrar konuşmaya başladı.
-Bu gün yeni evinde ilk günün olacak nasıl hissediyorsun?"Bok gibi hissediyorum ve sizden ayrılmak istemiyorum!
-Bilmem,heyecanlıyım sanırım"Bu konuşmamızın ardından pek bir şey yaşanmadı.Bavulumu bir önceki gün hazırlamıştım.Ya da bavullarımımı demeliyim?Hava alanında tabi biraz ağladım,ağladık.Babam pek belli etmemeye çalıstı fakat yine de ağladı.Uçağa bindiğimde ilk başlarda biraz ağladım,ailemden ilk defa ayrılmıyordum fakat sanki bu bir çıkmaz sokak gibi geliyordu...
Sanki onları bir daha göremiyecekmişim gibi...
Uçaktan inip annemlerin bana daha önceden attığı adresi taksiye binip şöföre söyledim ve beni hiç bir sorun yaşatmamadan binanın önüne bıraktı.Tabi valizlerimi de indirmişti,keske eve kadar yardım isteseydim,çünkü belim koptu!.Ve şu an kapının önün mal gibi duruyordum çünkü evin anahtarı yok...
Sizce ne oldu?
Evin anahtarını unutmuştum ve şu ana kapıda kalmıştım.Annemler bir ev arkadaşımın olacağını söylemişlerdi.Aceba şu an evdemiydi?
Tam kapıyı çalmak için elimi kaldırdığımda kapı açıldı ve karşıma sarışın kıvırcık saçlı bir erkek çıktı.Bir dakika,bu çocuk bana bir yerden tanıdık geliyor?
-Merheba,sen Berfin olmalısın?
-İsmimi nerede biliyorsun?
-Ev sahibi,evimi bir kızla paylaşacağımdan bahsetmişti,ismini ona ailen söylemiş,benim bilmem için.Aman eve başka bir kız atarım falan."söylediğine gülümseyerek karşılık verdim.
