MECAZ KIZ

Hayat İşte

Sizden tek isteğim hikayem hakkında düşüncelerinizi bildirmeniz öpüyorum hepinizi❤️
Hatırlatma 👋

Ben Polat'ın dediğine gözlerimi açıp dinlerken doktor biraz bekledikten sonra kafasını hayır anlamında salladı .
"Üzgünüm ama geç kalınmış bir vaka son evresinde ama elimizden geleni yapacağız "
Polat bana yan dönüktü yüzünü görebiliyordum bir süre hiçbirşey söylemedi fakat karşımda yenilmezleri oynayan ben burdayım güçlüyüm kimse beni kıramaz gibi duruşu olan adam annesi için üst üste iki damla yaş döktü.

Polat'dan
Güçlü olmam gerektiğini biliyordum . Dışarıdan bunu ne kadar becersemde hayatımda en önemli rol oynayan kadını kaybedeceğimi öğrenmek sarsmıştı
Kafamı salladıktan sonra odadan çıktım annemi görmem şuan için yasaktı kapıyı açıp dışarı çıktım önümdeki uzun koridorun köşesinden dönen kızıl şaçları ne kadar görsemde benzetmişimdir diye gitmedim . Asansörlere ilerledik Aras hiç konuşmuyordu beni en çok tanıyan insandı küçüklüğümden beri bir abi görevindeydi ve şuan konuşmak istemediğimi biliyordu .

Aras ben basmadan asansör düğmesine basmıştı indiğimizde karşımda beni bekleyen bir Nefret beklemiyordum . Kız bize doğru yaklaşmaya başlayınca Aras tek kaşını havaya kaldırarak bu kim bakışlarını attı.
-Burda ne işin var ve neden ağladın ?
-Ağlamadım sadece sıkıldım ve yanına geldim .
-Sana gelme dediğimi hatırlıyorum.
Aras arada kalmış bizi izliyordu . Nefret Aras'a yaklaşıp elini uzatmıştı .
-Ben Nefret memnun oldum
-Selam rosso(kızıl) bende Aras
-Aras'ın annesi İtalyan kızıl demek istedi
Nefret anlamadan bakıyordu . Aras her kıza karşı böyleydi kendine av arardı bu yüzden İtalyanca'yı kullanırdı . Benim annem ve Aras'ın annesi kardeşti kuzen ölüyorduk ve annelerimiz İtalyandı . Aras'a elimle görüşürüz dedikten sonra Nefret'i kolundan tutup otoparka doğru ilerlemeye başladım .

Nefret'den
Arabaya bindiğimizden beri hiç konuşmuyorduk neredeyse sabah olmak üzereydi ve uykum düşüncelerimi ağır bastırıyordu . Uyumamaya çalışıyordum ve Polat arada dönüp bana bakıyordu yaklaşık 15 dakika sonra eve gelmiştim çantam Polat'ın evinde kalmıştı . Okul kiyafetlerim üstümdeydi .
-Teşekkürler .
Birşey dememişti kapıyı açıp arabadan indim . Teyzem büyük ihtimalle uyuyordu saksının kenarında her zaman anahtar olurdu oraya uzanıp anahtarı aldım . Polat hala gitmemişti benimle iletişime geçmese bile beklemeside birşeydi.
İçeri girmemden birkaç saniye sonra araba hızlıca uzaklaştı kafamı çevirdiğimde gözlerinde yarı sinir yarı endişeyle bekleyen bir teyzeyle karşılaştım .
- Nerdeydin ?
-Teyze aslında bir arkadaşımın annesi hastalandı bu yüzden geç kaldım bir daha olmaz çok yorgunum iyi geceler .
Eğer birşey demesini beklersem açıklama yapmak zorunda kalıcaktım ve bunu şuan yorgun bir kafayla yapamazdım odama çıkıp üstümü değiştirip kendimi yatağa attım.
Polat'ın gözlerinde hayal kırıklığını görmüştüm. Pes etmişlik vardı .
Gözlerim acıyordu ve yarın okul vardı daha fazla yatakta dönmeyi kesip uyumaya çalıştım .

~~~
Sabahın köründe başında son ses alarm çalarsa hayata sövmemin için hiçbir sebeb yoktu ayrıca kalkarken birde ayağının yorgana dolanması üstüne ekleniyordu. Uykusuzluktan ölüyordum sürüne sürüne banyoya ilerledim yüzüme suyu birkaç kere suyu çarptıktan sonra kendime geldim . Teyzem beni uyandırmaya gelmediyse evden erken çıkmış olmalıydı.
Üstümü giyinip aşağı indim kahvaltı yapmak istemiyordum o yüzden direk çantamı aldım ve dışarı çıktım .
Antalya 'nın bu havaları çok hoşuma giderdi ne sıcak ne soğuk. Saat daha erken olduğundan yürümeye karar vermiştim .
Yolda giderken küçüklümden beri tek yürüyorsam adımlarımı sayardım kulaklıklarımı takıp adımlarımı saymaya başladım .
Yaklaşık 20 dakika sonra okula gelmiştim . Okul sakindi insanlar yavaş yavaş gelmeye başlıyordu kendimi çok yorgun hissediyordum kimseye görünmeden sınıfa çıktım .
Sıraya yerleşip kafamı sıraya koydum . Sınıf dolmaya başladığında yanımı boşlukta hissettim Dersu ve Sergen birlikte oturuyordu . Polat'la aynı Sınıfta değildik geleceğinide zannetmiyordum . Dersin başlamasına 15 dakika vardı ve Doğan sınıfa telaşla girmişti .
Sergen'in yanına yaklaşıp birşeyler anlattı ikiside bana yaklaşmaya başladığında cidden meraklanmıştım .
"Polat içmiş ve senin adını sayıklıyormuş biz gidicez ama belki sende gelmek istersin diye düşündük"
Adımı sayıklaması ciddi derecede garipti ama içmesine şaşırmamıştım sonuçta annesi hastalanmıştı . Belki bir yardımım dokunur diye çantamı toplayıp onlarla yürümeye başlamıştım.
Doğan ve Sergen önden birşeyler konuşuyorlardı ve tek duyduğum ve ilgimi çeken kısım
"Normalde her zaman Yaren 'i sayıklıyordu belkide bazı şeyler Değişiyor biliyorsun değil mi Doğan"
Doğan sadece kafasını sallamıştı yüzünü göremiyordum .
Büyük bir ihtimalle Sergen'in arabasıydı hepimizi bindikten sonra Sergen arabayı çalıştırdı .
"Polat neredeymiş biliyor musunuz ? "

"Aras bulmuş onun evine gidiyoruz ."
Orda ne işe yarıcağımı bilmiyordum ama sadece içimdeki bir his orada bulunmamı söylüyordu.
Bir binanın önünde durmuştuk arabadan indiğimde Doğan anahtarını çıkarmıştı sanırım onunda evi sayılıyordu .
Yukarı çıktığımızda evde bağırma sesleri geliyordu ve bu bağırma sesi böyle karşılıklı tartışma değildi ses Polat'ın sesiydi
Doğan kapıyı açtıktan sonra içeri doğru yürümeye başladılar . Odaya girdiğimizde Aras içki şişelerini topluyordu .
Polat ise kendi kendine konuluyordu bazen bağırarak bazen soğuk bir sesle bazen ise kahkahalar atarak birşeyler anlatıyordu .
Ciddi derece deli gibi duruyordu . Aras içeriyi toplarken , Doğan ve Sergen , Polat'ı kaldırmaya çalıştılar büyük bir ihtimalle duşa sokacaklarda ve ben ne yapıcağımı bilmediğimden odanın köşesinde bekliyordum.
Polat 'ı odadan çıkartırken Polat bana dönerek
" hayalleri ölen birine hayal kurduran kız bak bu halimize gördün "
Birşey dememişti ki desem bile hatırlamıcaktı. Polat'ı odadan çıkarttıktan sonra Aras'la göz Göze gelmiştim oda birşey söylemeden Odayı toplamaya devam etti
Donuk bir yüzle bakıyordum . Ne diyebilirdim ki Polat benim hiçbirşeyiydi en önemlisi ben onun hiç bir şeydim mutlu olmalımıydım .
Ayakta bunları düşünürken Aras'ın odayı topladığını bile farketmemiştim .
"En azından otur "
Koltuğa oturduktan birkaç dakika sonra Doğan ve Sergen odaya gelmişlerdi .
"Nefret Polat'ın yanında birkaç dakik dursana ne olur ne olmaz sakinleşti ama bir sigara içelim sonra istersen gidersin "
Kafamı sallayıp ayağa kallktım hangi oda olduğunu sormamıştım fakat yürürken karşıma çıkmıştı Polat sakince yatakta yatıyordu .
Yanına yaklaştığımda ayağa kalktı .

"Yatabilirsin ,uzansana."
"Gerek yok annem benim şu halimi görseydi cidden ölmeden önce benimle gurur duyardı."
Böyle demesene annen için uğraşıyorlar merak etme ."
"Baksana hayatımda herkesi kaybettim birde annemde gidicek ve doktor kendi ağzıyla söyledi annem ölmek üzere ."
Ardından kafasını eğdi uzun süre sustuktan sonra bana döndü "Hayat işte."
dedi .
O kadar çaresiz gözüküyordu ki .sesinin titremesinden bile anlaşılıyordu hayata karşı yorgunluğu .