part_6

120 11 2
                                    

အထုတ်အပိုးအပြည့်နဲ့ ခြံရှေ့ထိုးရပ်လာတဲ့ကားလေး.....မျက်နှာအားစူပုတ်ထားကာတစ်လမ်းလုံးလိုက်ပါစီးနင်းလာတဲ့အကောင်ပေါက်ကို ဒီပါသတိပေးလိုက်သည်။

"ဟေ့....ချာတိတ်ရောက်ပီ....ကိုယ်ကိုအိမ်ထဲတွဲကူဦး"

ဒီပါပြောလိုက်တော့မှခေါင်းငြှိမ့်ပြကာလာတွဲသောထိုအကောင်ပေါက်။

"ဦးမောင်...အထုတ်တွေကိုကျွန်တော်အခန်းရှေ့ပဲသွားထားလိုက်"

ဦးမောင်အားမှာကာ....အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။အိမ်ထဲရောက်တော့မှ...ကျွန်တော်အားဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်စေပြီး...စကားစလာတဲ့ထိုအကောင်ပေါက်.....။

"ခဗျားရယ်... Nurse အကူတစ်ယောက်ခေါ်ပေးမယ်ဆိုလဲမဟုတ်....ကျွန်တော်က Nurse တွေလောက်တော့...ခဗျားကိုဘယ်ဂရုစိုက်ပေးနိုင်ပါ့မလဲလို့"

"ဟေး....ဒါချာတိတ်ကြောင့်ဖြစ်တာနော်... Nurse ခေါ်ရင်ပိုက်ဆံကုန်မယ်...ပြီးတော့ကိုယ်အလုပ်တွေကိုကောသူကကူမှမကူနိုင်ပဲ...ချာတိတ်ကိုခေါ်ထားတော့..ကိုယ်လဲအဆင်ပြေတာပေါ့"

"ဒါပေမဲ့......."

"ကဲ...ဒါပေမဲ့တွေလုပ်မနေနဲ့တော့...သွားမယ်အထုတ်တွေနေရာချဖို့"

"ဒါနဲ့...ကျွန်တော်ကဘယ်အခန်းမှာနေရမှာလဲ"

"ကိုယ့်အခန်းမှာလေ"

"ဘာဗျ....."

ဒီပါကိုယ့်အခန်းမှာနေရမှာလို့ပြောလိုက်တာကြောင့် အားကုန်သုံးကာ ကုန်းခြစ်ကာအော်လာသော ထိုအကောင်ပေါက်။

"အဲ့တာကတော့...အဆင်မပြေဘူးလေဗျာ"

"ပြေပါတယ်...ချာတိတ်ရယ်...ကိုယ်အခန်းကအကျယ်ကြီး....လူနှစ်ယောက်တော့အေးဆေးနေလို့ရပါတယ်"

"မဟုတ်ဘူးလေဗျာ....ကျွန်တော်က..ဟောက်တတ်လို့"

"ရတယ်...အိပ်ရင်ကိုယ်ကဘာမှမသိတော့ဘူး...မင်းကြိုက်သလောက်ဟောက်လို့ရတယ်"

"ကျွန်တော်ကအအိပ်လဲကြမ်းတယ်နော်"

"အဲ့တာလဲရတယ် ....ကိုယ့်ခုတင်ကအကျယ်ကြီးလေ..မင်းကြိုက်သလောက်လှိမ့်လို့ရတယ်"

ဒီလူကြီးတစ်ခန်းထဲတော့ဘယ်လိုမှအိပ်လို့မဖြစ်ဘူး.....လရိပ်ကြံစမ်းပါဦး။

အတိတ်ရဲ့ခြေရာ(ခေတ္တရပ်နား)Where stories live. Discover now