သူမချစ်သောလေဒီ(Ongoing) (unicode&zawgyi)

အပိုင္း(၅)

ေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ့ သူမ ေက်ာင္းသို႔အေျပးေလးသြားသည္ ...
"ဟာ မာေဝကလည္း ဒီေန႔မွ ေနာက္က်လိုက္တာကြာ"
"သူေစာေစာမလာတာဒီေန ပထမဦးဆံုးပ့ မဟုတ္ရင္ သူခ်ည္းဘဲ အေစာႀကီးေရာက္ေရာက္ေနတာ "
ဟူ၍ ေရႊစင္ကဝင္ေျပာေလသည္ ..,,
တစ္ေအာင့္အၾကာေတာ့ သူမေခ်ာက ေရာက္လာပါၿပီ...
"မာေဝ ဘာတဲ့လည္း"
"ေျဖးေျဖးေပါ့ ဘာေလာေနတာလည္း အမေတာ္ရယ္ လြယ္အိပ္ေတာင္မခ်ရေသးဘူး"
"ငါအရမ္းသိျခင္ေနလို႔ေပါ့ဟ"
"ဆုလာဘ္ တဲ့"
"ဟမ္ စုလတ္"
"မဟုဘူး ေရးျပမယ္ ဒီလိုမ်ိဳး"
"ဆုလာဘ္"
ဟူ၍ မာေဝက ေရးျပေလသည္ ....
"သူကမွားမွာစိုးလို႔ေတာင္သမီးကို သူ႔လက္ဖဝါးမွာေလးေရးျပခဲ့တာ အနီးကပ္ၾကည့္ရတာ ေခ်ာလိုက္တာ မမရယ္ သိလား"
"ေဟ့ ေဟ့ ငါဥထားတာ သူကငါ့အပိုင္"
"မမ အခုမွ နာမည္သိတာေနာ္ ၿပီးေတာ့ ဟိုဟာက ဆရာမႀကီး "
"မသိဘူးဟာ ..."
ထိုေန႔မနက္ ေခါင္းေလာင္းထိုးခ်ိန္၌ ေက်ာင္းသူအသစ္ေလး ေရာက္လာပါသည္...
ျမေသြးတဲ့နာမည္ေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းၿပီး လူကေသးေသးရွည္ရွည္ေလး ေရႊေသြးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေပါ့ ငယ္ငယ္တုန္းကႀကီးနဲ႔ခင္ၾကတာတဲ့.....
ေရႊေသြးနဲ႔  ကြၽန္မနဲ႔အတူထိုင္တာခံုမွာက ႏွစ္ေယာက္ထည္းရယ္ အာ့မ့ို အဲ့ကေလးမေလးကိုထိုင္ခိုင္းလိုက္ပါသည္...
"ဒီေန႔နင္တို႔ကို သခၤ်ာ ေျဖမယ္တဲ့ဆရာက "
"ဟာ ဆရာကလုပ္ျပန္ၿပီ  စာေမးပြဲ ေျဖမွာကို ႀကိဳမေျပာျပဘူးဗ်ာ မမ"
သူမ႐ုတ္တစ္ရက္ မမဟု ထြက္သြားေလသည္...
သူၿပံဳး၍
"ဒီလပတ္အတြက္အမွတ္ယူမွာတဲ့ "
"ဟာ မမ ဆရာညစ္တာဗ်ာ  မမ"
သူမထပ္ေျပာမိလိုက္ျပန္ၿပီ မမ တဲ့ ...
ၿပံဳး၍သာ သူ လွမ္းၾကည့္ေနသည္.....
အနားကေရႊေသြး လွမ္းဆိတ္မွသတိထားမိသည္ ...
မာေဝကအေနာက္ေန တိုးတိုးေလးလွမ္းေျပာသည္
"မမလုပ္လို႔ သူမ်ားေတပါသိကုန္ေတာ့မယ္ တိတ္တိ္တ္ေလးေန"
ဟုသတိေပးရေလသည္...
ေန႔လည္ပိုင္း အတန္းခ်ိန္ေတြနားခ်ိန္ ဆရာ/မ ေတြနားေသညရံုးခန္းထည္းမွာ ဆရာ/မ ေတြမရွိခ်ိန္
"မမ"
"ရွင့္ ရွင့္ ဘာေျပာမလို႔လည္း"
"ဟို ဟို ခင္လို႔ရမလား"
မ်က္လံုးမိွတ္ကာ ေျပာခ်လိုက္ပါေတာ့သည္...
ဖတ္ရႈ႕ေပးတဲ့ တစ္ေယာက္စီတိုင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္ ...

unicode

ေနာက်နေ့မနက်ရောက်တော့ သူမ ကျောင်းသို့အပြေးလေးသွားသည် ...
"ဟာ မာဝေကလည်း ဒီနေ့မှ နောက်ကျလိုက်တာကွာ"
"သူစောစောမလာတာဒီနေ ပထမဦးဆုံးပ့ မဟုတ်ရင် သူချည်းဘဲ အစောကြီးရောက်ရောက်နေတာ "
ဟူ၍ ရွှေစင်ကဝင်ပြောလေသည် ..,,
တစ်အောင့်အကြာတော့ သူမေခ်ာက ရောက်လာပါပြီ...
"မာဝေ ဘာတဲ့လည်း"
"ဖြေးဖြေးပေါ့ ဘာလောနေတာလည်း အမတော်ရယ် လွယ်အိပ်တောင်မချရသေးဘူး"
"ငါအရမ်းသိခြင်နေလို့ပေါ့ဟ"
"ဆုလာဘ် တဲ့"
"ဟမ် စုလတ်"
"မဟုဘူး ရေးပြမယ် ဒီလိုမျိုး"
"ဆုလာဘ်"
ဟူ၍ မာဝေက ရေးပြလေသည် ....
"သူကမှားမှာစိုးလို့တောင်သမီးကို သူ့လက်ဖဝါးမှာလေးရေးပြခဲ့တာ အနီးကပ်ကြည့်ရတာ ချောလိုက်တာ မမရယ် သိလား"
"ဟေ့ ဟေ့ ငါဥထားတာ သူကငါ့အပိုင်"
"မမ အခုမွ နာမည်သိတာနော် ပြီးတော့ ဟိုဟာက ဆရာမကြီး "
"မသိဘူးဟာ ..."
ထိုနေ့မနက် ခေါင်းလောင်းထိုးချိန်၌ ကျောင်းသူအသစ်လေး ရောက်လာပါသည်...
မြသွေးတဲ့နာမည်လေးက ချစ်စရာကောင်းပြီး လူကသေးသေးရှည်ရှည်လေး ရွှေသွေးရဲ့ သူငယ်ချင်းပေါ့ ငယ်ငယ်တုန်းကကြီးနဲ့ခင်ကြတာတဲ့.....
ရွှေသွေးနဲ့ ကျွန်မနဲ့အတူထိုင်တာခုံမှာက နှစ်ယောက်ထည်းရယ် အာ့မ့ို အဲ့ကလေးမလေးကိုထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါသည်...
"ဒီနေ့နင်တို့ကို သင်္ချာ ဖြေမယ်တဲ့ဆရာက "
"ဟာ ဆရာကလုပ်ပြန်ပြီ စာမေးပွဲ ဖြေမှာကို ကြိုမပြောပြဘူးဗျာ မမ"
သူမရုတ်တစ်ရက် မမဟု ထွက်သွားလေသည်...
သူပြုံး၍
"ဒီလပတ်အတွက်အမှတ်ယူမှာတဲ့ "
"ဟာ မမ ဆရာညစ္တာဗ်ာ မမ"
သူမထပ်ပြောမိလိုက်ပြန်ပြီ မမ တဲ့ ...
ပြုံး၍သာ သူ လှမ်းကြည့်နေသည်.....
အနားကရွှေသွေး လှမ်းဆိတ်မှသတိထားမိသည် ...
မာဝေကအနောက်နေ တိုးတိုးလေးလှမ်းပြောသည်
"မမလုပ်လို့ သူများတေပါသိကုန်တော့မယ် တိတ်တိ်တ်လေးနေ"
ဟုသတိပေးရလေသည်...
နေ့လည်ပိုင်း အတန်းချိန်တွေနားချိန် ဆရာ/မ တွေနားသေညရုံးခန်းထည်းမှာ ဆရာ/မ တွေမရှိချိန်
"မမ"
"ရှင့် ရှင့် ဘာပြောမလို့လည်း"
"ဟို ဟို ခင်လို့ရမလား"
မျက်လုံးမှိတ်ကာ ပြောချလိုက်ပါတော့သည်...
ဖတ်ရှု့ပေးတဲ့ တစ်ယောက်စီတိုင်းကို ကျေးဇူးတင်ပါသည် ...