✴️While my ashes are scattered around✴️(LGBT)

✿First meeting and First step✿

Kafam o kadar karışıktı ki okula gittiğimde konuşmayı nasıl başlatacağım konusunda kararsızdım..ilk kez tanımadığım birisi ile konuşmayı ben başlatacaktım.

(normalde hep karşı taraf başlatıyordu konuşmayı eskiden arkadaş olmak için filan) bu benim için ilginç bir deneyim olacaktı ama ne diyeceğim konusunda emin değildim yine de yapabileceğime dair kendime inancım vardı.(ne kadar inancın olsa da bazen işe yaramadığını saçma bir şey yüzünden anlayacaktım ilerde)..

"Bu gün konuşacağım ve kendime güveniyorum"... içimden ne kadar bunu tekrarlasam da bir fayda etmiyordu..onu gördüğüm ilk gün gibi hissediyorum...otubüsteyken baya düşündüm bunun üstüne ve konuşmaya sıradan kelimeler kullnarak başlayacaktım.."yine de böyle konuşmaya başlamam beni basit göstermez miydi" diye geçirdim içimden.."bundan daha iyi bir başlangıçta yapabilirim" diye düşünmeden edemiyordum bir yandan.

Durağa daha vardı bu da düşünmem için daha çok zaman olduğu anlamına geliyordu benim için.Biraz daha düşününce içimden geldiği gibi konuşmaya karar verdim yine de yanlış bişey dersem benim hakkımda yanlış bir şey düşünmesinden endişeliydim. Durağa çoktan varmıştım otobüsten inip, okula doğru yürümeye başladım..hava biraz rüzgarlıydı saçım savruluyordu..tenime soğuk rüzgar değiyordu ve iyi hissettiriyordu.
Hava hala güneşliydi yaz mevsimini pek sevmiyorum yine de şikayetçi değildim bu durumdan.

Okul bahçesine varınca boş bir banka oturup çantamı yanıma koydum hava sıcak olunca tüm öğrenci gelene kadar dışarda bekletiyorladı bana saçma geliyordu (hala da saçma geliyor) çantamdan yarım bıraktığım bir kitabımı çıkarıp okumaya başladım tam o esnada jangminin sırada beklediğini farkettim (böyle seslenmek daha kolay hehe) "yanına gitsem rahatsız olur mu" diye düşünmüştüm başta ama sonra bu düşüncemden vazgeçip yanına geçtim tam o esnada müdür yardımcısı sıranıza geçin dedi. Bana bakıyordu bazen utanıyordum biraz nedense..bazen neden böyle olduğuma anlam veremezdim.

bunaltıcı güneşin altında 10 dakika beklemeden sonra sınıfa geçebilmiştim sonunda (havanın çok güneşli olduğu bir günü konuşmak için neden seçersin ki) sırama geçtim o esnada jangmi de geçti defterini çıkarıp resim çizmeye başlamıştı o sırada bende onu izliyordum resim çizerken bazen 'rahatsız oluyor mudur" diye düşünmeden edemiyordum yine de çok rahatsız olsaydı söylerdi.

Elim yanağımdayken "gözündeki izin ne olduğunu sorsam rahatsız olur mu veya özel mi onun için" diye düşündüm tam o esnada sınıftaki biri "gözündeki ne izi" diye sormuştu jangmi de (ilk adını hatırlamıyorum) "doğum lekesi" diye cevap verdi nazik ve zarif bir ses tonuyla.

Aradan 80 dakika geçmişti ve ders bittiğinde gitmişti herkes dışarı çıkmıştı o sırada "şimdi konuşmayı başlatabilirim" diye düşünmüştüm yine de yanlış bir şey demekten veya benimle ilgili yanlış düşünmesinden endişe ediyordum..yine de karar vermiştim önceden ve en fazla ne olabilir ki diye düşünmeye zorladım kendimi.Yine de üstümdeki gerginliği atamıyordum..

Sonunda konuşmaya karar verip "iyiyim sen nasılsın" demiştim bana bakıp "iyiyim sen nasılsın" demişti hafif ama nazik  bir gülümsemeyle. Anlık ne kadar derin ve ince bir sesi olduğunu düşünmüştüm.."iyiyim teşekkürler" diyip cevap vermiştim..nedense konuşmayı devam ettiremiyordum ben bunları düşünürken çizimine devam ediyordu..biraz sıkılıp bende çizim yapmaya karar verdim çantamdan defter çıkarıp göz tarzı şeyler çizmeye başladım.

arada jangmi'nin çizimine bakıyordum aniden kendimi tutamayıp "çizimin güzel bence" dedim oda gülümseyen bir yüzle "teşekkür ederim seninkisi de güzel" diye cevap verdi biraz utanmıştım ve kısık bir sesle "teşekkür ederim gelişmeye çalışıyorum" dedim ve aniden "diğer resimlerine de bakabilir miyim" diye konuşmaya başladım oda " ya yanımda çok yok aslında ama olanları gösterebilirim" diyip resimlerini tek tek göstermeye başladı çizdiği bir kiyafeti gösterip "Hintlilerin giydiği kıyafeti mi çizdin" dedim hafif ve nazik bir gülümsemeyle.