Değersiz

#Bölüm9#

"Niye böyle yapıyorsun?"
"Çünkü gaddar bir şerefsizin önünde gideniyim."
.
.
.
Kendine haksızlık ediyordu çünkü bu kelimeleri hakettiğini düşünmüyorum.Kafamı koyu kahve  gözlerine eğerek onu teselli etmek için .
"Niye kendine haksızlık yapıyorsun? Bu kelimeleri kendine yakıştırıyor musun?"diğer elim ile sırtını okşarken.
"Ya bende bilmiyorum her şey için kendimi suçluyorum.Bu kolayıma geliyor sanırım."
"Yeteri kadar üzmüşsün kendini lütfen kendinden özür dile"alaycı tavırda takılarak.
"Keşke sadece kendimi üzseydim."gözlerini gözlerim ile temas ettirince dediği şey sonunda donakaldım.
Ve cümlesini devam ettirdi."Senide kırdım Açelya hiç istemediğim kadar hemde"
Aslında beni o kırmamıştı.Beni yıllarca birlikte yaşadığım ailem kırmıştı sadece kırmakla kalsaydı keşke paramparça etmişti.Yutkunduktan sonra cevabın şu olmuştu.
"Berkay beni sen değil beni yıllarca birlikte yaşadığım ailem kırmıştı ve ortada kızılacak biri varsa o sen değilsin sende benim gibi mağdursun"
Alnındaki saçlarını kulaklarının arkasına koyarak.
"Hiçbir şey sandığın gibi değil Açelya.Olayların aslını öğrensen benden tiksinirsin yemin ederim."
"Tiksinelecek kişileri tanıyorum ben Berkay."
"Teşekkür ederim Açelya anlayışın için."
"Ben teşekkür ederim asıl."

O akşam Berkay'ın bir gülümsemesiyle sonlanmıştı.
Günün sonunda ikimizde kendi kabuğumuza çekilip düşünüyorduk.O gece gözüme hiç uyku girmemişti fakat gökyüzü nasıl olur güzeller güzelı ayı kapatacak kadar bulutlu olabilirdi ki?

Berkay'ın her cümlesi kafamda ses tonuyla birlikte dolaşıyordu.O ne saklıyordu bilmeli miydim yoksa böylesi daha mı iyiydi.Kafamı dağıtmak amacıyla telefonu aldığımda Arda'dan baya bir mesaj gelmişti.

16.24
Açelyam nasılsın?
Kalbim seni hissetmek istiyor
Ve gözlerim seni görmek istiyor
Benimle gençliğimizin geçtiği sokakta buluşmak ister misin?
19.43
Neden mesajlara bakmıyorsun?
Endişeleniyorum.
23.57
Neyse iyi geceler.
Yeterince hevesimi kursağımda bıraktın.

01.32
Kusura bakma müsait değildim.
Endişelenmene gerek yok.

01.44
Kocana yemek mi yapıyorsun?
Bu kadar meşgul isen.

01.46
Aptal mısın?
Doğru düzgün konuş.
Bu tarz konuşmalarınıda kendine sakla

01.47
Sinirlenmeni bile özlemişim.

01.48
Aynen.

01.48
Hala sorumu cevaplamadın.
Gençliğimizin geçtiği sokaklarda buluşalım mı?

01.49
Olur ama bu hafta değil.

01.49
Tamamdır sabırsızlanıyorum.

Telefonu kapatıp kendimi geriye yaslayarak etrafı izlemeye başladım.Bunaltıcı düşünceler ile kendimi üzüyordum.Saatler geçmişti sabaha geliyordu vakit ve adam akıllı uyku girmiyordu gözüme.

Daha güneş doğmamış iken Berkay salona girmişti ve benim uyanık olduğumu görünce neden uyanık olduğumu sordu.Zaten odaya girmesini bile beklemiyordum sessizce su içmeye giderken kontrole geldiğini söylemişti.O gece bana neden uyumadığımı sormuştu.Ben "bilmiyorum uyuyamıyorum."cevabını verince ümitsiz bir bakış ile gözleriyle buluştu gözlerim."Sen neden uyanıksın?"diye sorunca."Beni de uyku tutmadı."dedi."O zaman ben seni yalnız bırakayım"diyerek odadan çıktı.

O gün çok garip bir gündü ve o akşam Berkay eve geldiğinde elinde poşet vardı.Poşetti yavaşca açarak konuştu.
"Eczaneden aldım uyku hapıymış uyku için bire bir."
Bu davranışı ne kadar ince de olsada ben kendimden utanıyordum.Niçin aldığınıda adım gibi biliyordum.
"Gerek yok aslında."demiştim.
"Nasıl gerek yok?"
"Bildiğin gerek yok işte"çıkışarak konuşmuştum.
"Bak Açelya seni anlamadığımı düşünebilirsin ama her gece uyumak için çırpındığını ben biliyorum."
Vücudumdaki tüm adrenalin salgılanmıştı resmen dilin tutuldu sanırım ama nasıl.
"Sen..."sadece bunu diyebildim.
"Evet ben"
"Nasıl farkettin?"
"Ben farkederim Açelya"demesiyle bataklığa girmiş gibiydim.Yabancı gibi hissetmekti belki en kötüsü bu eve,bu adama,sevdiklerime,hayata yabancı gibi bakıyordum işte tüm sorun buydu sanırım.

Günler haftalar geçiyordu.Uyku ilaçlarına bağlı geçiyordu günlerim kötü müydü hiçbir fikrim yok ama işe yarıyordu.Berkay arada onları içip içmediğimi soruyordu bende içtiğimi söylüyordum.
Bu hafta Arda ile buluşmuştuk ve hiçbir şey eskisi gibi değildi.Ne o beni eskisi kadar sevebiliyordu ne de ben ona karşı eskisi gibi güvenebiliyordum.Her şey mükemmel gidermişcesine o daha çok üstüme geliyordu.Sürekli Berkay'ı sorun ediyordu bende Berkay ile zaten pek konuşmadığımızı ona kanıtlamaktan yorulmuştum.Bir şeyleri kanıtlama çabası insanı daha çok yoruyordu zaten.Beni çok sevdiğini söylese de pek inanmıyordum böyle demesine ve ben ona onu sevdiğimi bile söyleyemiyordum artık.İçimden gelmiyordu zorla yapmak istemiyordum.O gün buluşmadan eve döndüğümde Berkay evde idi.Ben tedirgin olsamda dışardan eve gelmememi sorun etmiyordu.Nerde olduğumu bile sormuyordu yani arada sırada soruyordu desem daha doğru olurdu.

Biz evleneli 5 yada 6 ay olmuştu.Bazı zamanlar vakit hiç geçmesede bu kadar zaman geçmesi beni de şaşırtıyordu.Berkaydan şikayet edemezdim bana ailemden daha nazik davranıyordu ama hayatım ve hayallerim enkaz altında kalmıştı.
O gün Berkay "Eğer halledebilirsem boşanma evraklarını alırım sonrada sen yoluna ben yoluma gideriz."demişti.Bu habere sevinsem mi üzülsem mi bilmiyordum fakat boşandıktan sonra beni destekleyecek bana sarılacak beni öpecek bir aileye sahip değildim ve hiç sahip olamadım.Arda bile bana yardım edemezdi sokaklarda çürürdüm sanırım.Daldığımı farkeden Berkay"Neden daldın?"diye sordu.
"Ha yok dalmadım verdiğin karara sevindim"gülümseyerek.
"Aslında senin gerçeği bilmene hakkın var."demişti fakat gerçeği bilmesem de olur gibiydi.
"Dinliyorum."diyerek onu teselli ettim.
"Anlatmakta her ne kadar da çekinsem sana anlatmak zorundaymışım gibi hissediyorum."derin nefes alarak konuşmaya başladı bunca zaman içinde bir şey sakladığı belliydi.
"Bak bana kız,bağır yada çağır gücenmem.Senden çok ama çok özür dilediğimi de bil."
Kaşlarımı çatarak onu dinliyordum dedikleri şeyleri fazla garipsedim.
"Ben bundan 3 yada 4 yıl önce sürekli kızlarla dolaşan bir tiptim.Kızlar ile bar,alkol,dans gibi saçma ortamlar işte.Kendimden tiksiniyorum bunları anlatırken bile."sesi titremeye başladı bende onu desteklemek adına gözlerimi kırpıyordum.Ne kadar zor olsada anlatmaya devam etmişti.
"Sürekli farklı farklı kızlarla gezerdim.Onlar ile 2-3 gün sevgili olup ayrılırdım ve hepsi bana çok yakışıklı olduğumu söylerdi evet o zamanlar bu laflar egomu tatmin ediyordu ama şuan tipim batsaymış diyorum."
"Kendine haksızlık yapıyorsun böyle yapma."diyebilmiştim sadece.
"Bu haksızlığı hakediyorum Açelya çünkü çok kötü bir şey yaptım ben."

Dilim tutulmuştu Berkayın gözleri dolmuş bana bakıyordu.Ellerini tutarak ona şunları söylemiştim."Her insan hata yapabilir Berkay."
"Benim yaptığım hata affedilemez.Ben..."
"Sen kendini affetmesende ben seni affederim devamını anlatacak mısın seni samimiyetle dinlerim."
Gözünün önüne gelen saçlarını çekerek konuşmaya başladı."Bir kız vardı onun duygularıyla oynayıp ayrılmıştım diğerlerine yaptığım gibi.Kız bana takıntılı hale gelmişti sürekli bana sosyal medyadan yazıyordu defalarca engelledim onu başka hesaplardan ulaştı bana artık sıkmaya başlamıştı peşimi bıraksın diye çok ağır laflar söylemiştim.Kız yine pes etmedi bana sürekli çicekler,çikolatalar getiriyordu ve ben cani gibi onları kızın gözünün önünde parçalıyordum yada çöpe atıyordum.Kapıma notlar asıp kaçıyordu ciddi anlamda rahatsızlık duymaya başlamıştım.Kız ciddi anlamda takıntılıydı ve zaman geçtikçe beni başka kızlar ile görünce kapıma gelip hesap sormuştu ben ona o gün çok hakaret etmiştim.O günden sonra bir daha görünmedi.Sonr..."
Ağlamaya başladı birden gözlerinden yanaklarına doğru yaşlar akıyordu.Elimi omzuna koydum sonra ne olduğunu sordum.Berkay dayanamayıp omzuma yaslandı daha çok ağlıyordu ağlamaktan nefes alamıyordu.Benim de elim ayağıma dolanmıştı ne yapacağımı bilememiştim.Ellerimi saçlarında gezdiriyordum bu ona iyi geliyordu.Berkay birden sessiz kaldı ve konuştu.
"O kız benim yüzümden intihar etti Açelya."