Değersiz

#Bölüm 2#

00.23
Birbirimize söz vermiştik hani Açelya
Sen bana ihanet ettin
Evliliğinizin gerçek olmadığını biliyorum
Şimdi bana hesap ver
O kadar birbirimizi seviyorken
Neden sonumuz böyle oldu

Aldığım mesajla sarsılmıştım.Elim ayağım birbirine girmişti.Allahım ne günah işledim ki hayatım daha betere döndü.Göz yaşlarıma söz geçiremiyordum.Arda'yla liseden beri sevgiliyiz.Beni ailemden çok o tanır.Ailem bana halimi hatrımı sormazken o günde defalarca sorardı.Biz Arda'la birbirimizin ailesi olmuştuk.Ömrüm boyunca bana yaptıklarını unutmam.En çok da ona üzülüyorum bizim hayallerimiz vardı.Küçük bir ev,iki çocuk,bir kedi ve en önemliside herkesten uzaktaydı.O kadar çok anımız vardı ki gözümün önünden sular seller gibi geçiyor.Göz yaşlarım tükendi ve bende.Kafamı yastığın diğer tarafına koydum ve telefonu yastığın altına koydum şuan ona mesaj atabilecek cesaretim yoktu.Kaç gündür doğru dürüst uyuyamadığım için gözlerimi kapatmamla koltukda dalmışım.

Yaklaşık 2 saat sonra
Telefon çalmasıyla uyanmıştım.Telefonu yastığın altından aldım ve kimin aradığına baktım.Arayanın Berkay olduğunu farkedince boğazımı temizledim ve açtım telefonu.
-Alo
-Akşama arkadaşlarım gelicek
-tamam
-Haber vermek istedim.Saat 19.00 gibi
-tamam o zaman

Telefon görüşmesi burda bitmişti.Ev dağınık değildi ama toplanması gereken ufak şeyler vardı.Sonra da mutfağa geçip hallederim geri kalan işleri.

Evdeki dağınıklık bitmişti ve mutfağa geçip yemek yapmaya koyuldum.Menüyü seçmekte her ne kadar zorlansamda sonunda bir şeyler yapmıştım.Keki fırına attım ve oturma odasına geçtim.Saat daha altıyı yani bir saat vardı gelmelerine.Biraz koltukta oturup dinlendikten sonra kendi odama çıkıp üstüme giymek için bir şeyler seçiyordum.Abartıya kaçmak istemiyordum.Sade,beyaz omuzları prenses model şık bir gömlek ve altına koyu lacivert bol bir pantolon giymiştim.Ama bu aralar psikolojim yüzünden çok kilo kaybettiğim için kıyafetlerim yakışmıyordu.Ama artık takmıyordum.Güzelliği bile umursamıyordum artık.

Birden burnuma yanık kokusu geldi ve panik ile hemen mutfağa koştum.Fırına koyduğum kek yanmıştı hemde kömür gibi olmuştu.Yenilemeyecek hale gelmişti.Derken zil çaldı kapıyı açtığımda Berkay ve arkadaşları gelmişti.Yaklaşık 4 kişiydiler.Onlara kapıda hoşgeldin ile karşıladıktan sonra oturma odasına geçtiler.
Aralarından biri;
-Mutfakta bir şey mi yandı.Yanık kokuyorda.
Diğerleri ve Berkay onaylıyarak bana baktılar.Gerilmedim değil.
-A şey kek biraz yandı da koku rahatsız ettiyse özür dilerim.
Berkay yine klasik rolünü oynayarak;
-Sana bir şey olmadı değil mi hayatım.
-Yok yok ben iyiyim sağol.

Arkadaşları birbirine bakarak gülüştüler.Aralarından biri"Berkay'ı ilk defa böyle görüyoruz da ona güldük"dedi.Berkay sırıttı ve bana arkadaşlarını tanıttı.Sonra yemek sofrası kurmak için mutfağa gittiğimde Berkay'da benimle geldi.Masayı kurmama yardım etti.Masa kurulunca arkadaşlarını mutfağa çağırdı.Arkadaşları masayı görünce hemen oturdular.Açıkmış gibi görünüyorlardı.Derken masadaki her şeyi silip süpürdüler.Arkadaşlarından biri bana bakıp"Ben doymadım yanmış kek istiyorum" diyine herkes gülmeye başladı.

Yemek bittikten sonra oturma odasında çay içildi.Bir an yeter gitsinler diye şükrettim.Ortam sarmıyordu.Zorla konuşuyordum resmen.Derken konu açıldı.
-"Biz Berkay'dan beklemezdik evlilik falan."dediler bana bakarak.
Berkay söze girerek."Sıra size de gelecek sizi o zaman göreceğiz."dedi gülerek.
Arkadaşları da gülmeye başladı.Ben komik bir durum göremiyordum.Hafif sırıttım samimiyet korunsun diye.

Başıma ağrılar girdi artık.
Öyle böyle vakit geçti.Ayaklanıp gidecekken evliliği kutlamak amacıyla fincan takımı hediye ettiler.Fincan takımı pahalı bir şeye benziyordu.Nazikce mutfağa bıraktım teşekkür ettim ve gece yarısını geçmişti gittiklerinde.

Baya yorgundum.Ama mutfağı toplamam gerekiyordu.Hemen mutfaktaki dağınıklığı toplayıp 
Salonda koltuğa uzandım.Berkay karşımdaki koltukta oturmuş telefonla ilgileniyordu.Elime telefonu aldım artık Arda'ya mesaj atmam gerektiğini düşündüm.Ne yazacağımı bile bilmiyordum.Mesajı yazmaya çalışsam bile kırıcı olur kalbi kırılır diye siliyordum.İkimizinde kalbi çok kırılmıstı orası kesindi hatta kırılmakla kalmayıp paramparça olmuştu.Gözlerimin dolduğunu Berkay görmesin diye koltuğun ters tarafına döndüm.Yazdığım mesaj buydu:

01.37
Her şey için çok özür dilerim.
Öncellikle sözümü tutamadığım için
Ve seni üzdüğüm için
Ama hiçbiri benim isteğimle olmadı
Herşey zorunlu bir şekilde oldu
bunu sende biliyorsun
Seni her şeyden çok seviyorum
Ama artık seni sevemem
İstemeyerek de olsa evliyim artık
Kusura bakma
Kaderime boyun eğmek zorundayım

Gözyaşlarımı tutmam lazımdı.Ellerimle gözyaşlarımı sildim.Telefonu kapattım.Ve uyumaya niyetlendim.Berkay bulunduğu yerden kalkıp uyumaya gitti sanırım.Derken bende uyumuştum.