Değersiz

#Bölüm 4#

İceri girerek bana selam verdi."Hoşbuldum kızım"diyerek oturdu içeriye.Kötü bir şey olduğunu fark etmiştim.Üstelik Berkay'ın evde olmamasını da sorun edecekti emindim.Derken söze girdi.
-"Berkay nerde kızım"
Elim ayağım birbirine gircekti neredeyse.Hiç bir şey diyemiyordum.Aniden ağzımdan ne çıkıyorsa söyledim.
-"Şey baba.. sey köşedeki markete gitti içecek bir şeyler almak için ben arayayım onu."
-"Yok gelir şimdi aramana gerek yok."
-"Yok başka bir şey lazım eve onu söylerim hem"
Elime telefonu alır almaz aradım.İlk aramamda reddetti.Fakat ikinci aramamda açtı.
-Efendim
-Baban bize geldi de köşedeki marketten gelirken kola alır mısın?"
-"Ne kolası neyden bahsediyorsun."
-"Hadi baban seni bekliyor kolayı al da gel."
-"Babam orda mı?"
-"Evet onu bekletmek istemezsin."
*telefonu kapatır

Ne zordu bahane bulmak nefes nefese kaldım neredeyse.Adam şüphelenmesin diye kendimi yırttım.
-"Bende seni evde bırakıp başka yerlere gitti sandım."
-"Yok baba olmaz öyle şey sen merak etme."

Stresten terlemiştim.Yalan söylemek ilk defa böyle zor gelmişti.Vakit geçtikçe Berkay'ın babası nerde kaldığını soruyordu.Bende şimdi gelir diye geçiştiriyordum.

Yaklaşık 15 dakika sonra zil çaldı ve sonu da gelmişti.Yoksa babası marketi talan edicekti.Kapıda "Hoşgeldin" diyerek selamladım.Elinde kola vardı belli etmemek için almış demekki.Yüzüme bile bakmayarak babasının yanına gitti.
"Hoşgeldin baba"diyerek selamladı.
Babası sinirlenmişti fakat yinede nazik davranmaya çalıştığı belliydi."Hoşbulduk evladım"diyerekten beni gösterdi."Bende biricik gelinimi yalnız başına bıraktın sandım"diyerek güldü.
"Yok baba olmaz öyle şey gözün arkada kalmasın"diyerek bana gülümsedi.

Ne yapmacıkda gülümsüyordu.Babasıyla sohbet etmeye başladı bende atıştırmaları için yiyecek bir şeyler getirdim.Arada bende katılıyordum sohbetlerine fakat sohbet fazla sürmedi yeni evli bir çift olduğumuz için fazla durulmaması gerektiğini söyledi.Artık ne anlatmaya çalışıyorsa her şekilde anlatmaya çalıştığı şey saçmaydı.

Babamı uğurladıktan sonra evde derin bir sessizlik çöktü.Berkay bana doğru bakarak çok teşekkür etti.Bende bir önemi olmadığını söyledim.Ve konuşmaya başladı.

-"Babama yalan söylemek çok zordur sen nasıl hallettin bu işi ya"diyince şok geçirdim.
-"Bu işlerde senden daha iyiyim demekki."diyerek geçiştirdim.
-"Ya öyle mi "diyerek kafasını salladı.Bende bir cevap verme gereği duymadığım için sustum.

Telefonuma aniden bildirim geldi.Bende bakmak için telefonumu elime aldığımda Arda'dan geldiğini gördüm.Mutfağa gittim ve mesajı açtım.

22.14
Bu evlilik ikinizin isteğiyle de olmadı
Benimle bir yerlerde buluşur musun?
Seni gerçekten çok özledim.

Arda bende seni çok özledim
Hiçbir zaman aklımdan çıkmıyorsun
Ama seninle buluşmak bende isterim
Ama bu mümkün değil
22.16

22.20
Ne de olsa evlendiğin adamın umrunda değilsin
Eğer haksız isem söyle
Sana her şeyden çok ihtiyacım var

Çok kararsızım
Benimde sana ihtiyacım var
22.21

22.23
Buluşalım lütfen

Kararımı verince mutlaka konuşurum seninle
Lütfen biraz zaman tanı bana
22.25
(Görüldü)

Derken Berkay mutfağa girdi bende refleks olarak telefonu kapattım.Gözlerim hafif de olsa dolmuştu.Belli etmemek için ellerimle yüzümü kapattım.Berkay bılaşıkları makineye atmaya başladı.Bende uyuyacağımı söyleyip banyoya lavaboya çıktım.

Lavabonun kapısını kilitleyip aynaya baktım.Aynada tüm güzelliğini psikolojisi sömürmüş bir yüz vardı.Kuru dudaklı,sürekli ağlayan gözler,göz altı morlukları,kupkuruyan bir cilt ve daha fazlası.Bunları hakedecek ne yaptım ben o kadar mı kötü insandım.Başımı koyup ağlayacak bir omuz bile yoktu.Hep kendimi suçluyordum.Daha ne kadar sürecekti bilmiyorum.

Derken lavabonun kapısı tıklandı.Çıkıyorum diye seslendim.Yüzümü yıkayıp çıktım banyodan.Banyodan cıkarken kapının önünde kollarımı tuttu.Şok geçirdim bu hareketini beklemiyordum.Gözlerimin içine bakarak "İyisin dime"nazik bir tonda söyledi.Bende nazik bir tonda karşılık verdim."İyiyim sağol"dedim.Ve klasik uyku yerim olan koltuğa çarşaf serdim uyumak için.Kafamı koydum uyku yoktu düşünmekten uyuyamıyorum.Telefondan müzik dinleyip vaktimi öyle geçirirdim.Bazen sol tarafa bazen sağ tarafa ve bazen sırtüstü dönerdim.Gündüz saatlerim sıkıcı olduğu kadar geceleride öyleydim.Saçma sapan videolar izlemeye başladım.Kara delik gibi hiç bitmiyordu bu videolar bırakmak istiyorsun ama bir video daha bu son video diyerek vaktini kaybediyorsun.Sonra aniden kapattım daha fazla izleseydim bu videoları kriz geçirirdim.Elimi oturma sehpasında yarım bıraktığım kitabı okumak için uzattım.Gece olduğu için kitabı okumak için telefonumun el fenerini açtım.Telefonu yüz üstü koydum ve kaldığım yerden okumaya başladım.Kitap sıkıcı bile olsa okuyordum çünkü yapacak başka bir şeyim yok.Bu denli yanlızdım.Kitabın sonlarına doğru gelmeye başladım.Kitabı biraz okumayı bırakıp kafamı geri doğru yasladım.Saate baktığımda 03.34 olduğunu görünce yaşasın zaman geçmiş der gibi elimi havaya kaldırdım.Tam kitabı elime alıp kaldığım yerden devam edecekken.Bağırma sesi duydum.Bu ses Berkay'ın sesi olduğu apaçık belliydi."Anne Anne" diyerek sayıklayan bu ses ona aitti evet.Öyle bi korktum ki elimdeki kitap yere patakalandı.Ne yapacağımı bilemedim.Yardım istercesine çığlık atıyordu.Elim ayağıma dolanmıştı.Oturup bekleyecek halim olmadığının farkındaydım.Hızlı adımlarla evin içinde yürümeye başladım odanın kapısına kadar.Ne yapacaktım yaptığım şey doğru muydu onu bile bilmiyordum.Odanın kapısına geldiğimde sesi alçalmıştı ve bağırmak yerine konuşmaya başlamıştı .Telefonla konuştuğunu sanmıyorum.Kabus mu görüyordu onuda bilmiyordum.Kafamda çok düşünce vardı.Cesaretimi toplayıp kapıyı tıkladım.
"Anne ben seni çok özledim."diye sayıklıyordu.Korkmaya başlamıştım.Kapıyı tıkladığımda bir yanıt alamadım kötü bir şey olduğunun farkındaydım.Tüm özgüvenimle odaya girdim.

Yatakta uzanmış uyku pozisyonunda elleri kafasında dişlerini öyle bi sıkmıştı ki çok korkunç görünüyordu.Kabus görüyordu ve benim elim kolum bağlıydı.Yanına doğru yaklaştım.
"Berkay" diye defalarca seslendim.Onu o şekilde görünce canım öyle yanmıştı ki.Uyandırmaya çalıştıkça daha fazla şeyler söylüyordu.
-"Berkay uyan lütfen"kolunu hafifçe dürterek.
-"Anne"
-"Berkay benim Açelya uyan lütfen"Annesiyle bir sorunu mu vardı.Gözyaşlarım dolmaya başladı.Çok zavallı gorünüyordu ve ben çaresizdim.
-"Anne sen mi geldin"diyince içim cız etti.Sanki kalbime lav bastırmışlar gibi hissettim.Terli elini sıkıca tuttum ve öylece kalakaldım.Gözyaşlarım yüzümden şelale misali akmaya başladı.
-"Anne saçlarım anne"ellerini yarı çıplak bedenindeki göğsüne götürdü.Kendimi tutamadım öylece ağlayı verdim.Yatağın köşesine çömeldim elimi hiç bırakmıyordu.Beni annesi sanıyordu galiba bu kabustan nasıl kurtaracaktım onu.
"Anne saçlarımı okşar mısın?"hıçkırarak konuşuyordu kim bilir nasıl acılar çekmişti.
Elimi yavaşca terden ıslanmış saçlarına götürdüm ağlaya ağlaya okşamaya başladım.
"Anne"dedi ve uykuya daldı.Tüm yaşam belirtilerimi yitirmiştim.Gözyaşlarım bile kendisini ifade edemiyor eskisi gibi.Hayat her zaman en zayıf noktalarımızdan vurmayı nasıl başarıyordu.Kafamı öne doğru eğdim daha fazla ağlamaya başladım.Ellerim ile hala saçlarını okuyordum saçları bir bebeğin saçları kadar ince ve kumraldı yumuşak bir yapısı olduğu kadar güçsüzdü.Saçlarıyla oynamak içime huzur vermişti.

Yaklaşık 10 dakika boyunca saçlarını okşadım fakat sabah olunca bunların hepsini hatırlayabilecek mi?
Gözyaşlarım dinmişti.Yerimden doğruldum fakat elimi öyle sıkı tutuyordu ki elindeki ter elime bulaşmıştı.Elimi sertçe çektim fakat uyanmasına az kalmıştı.Odadan çıktım kapıyı yavaşça kapatmadan önce son kez ona baktım.Tüm duyguları sömürülmüş kalbinde kırılmadık yer kalmayan küçük bir çocukğa  benziyordu.Bunları hakedecek ne yapmıştık.Odadan çıktım ve koridorda yürüyüp uyuduğum yere doğru gidecektim.Fakat yemin ederim ki yürüyecek en ufak bir gücüm kalmamıştı.Kendimi koltuğa attım.Ne tuhaf ki ağlamıyordum.Gözyaşlarım da benim gibi tükenmişti.Kafamı yastığa koydum ve uyumaya çalışıyordum her ne kadar beceremesemde...

1013 kelime
Eğer beğendiyseniz
Vote atmayı unutmayın