Rectangle

"Asansör by Arslan-Can"

Arslan: Ben seni tanıyorum sanki?

Can: Ha, sen Ömer'in kankasısın?

Arslan: Evet. He, sende Ege'nin kankitoşusun.

Can: Evet de, Moda Tasarım şirketinde ne işin var?

Arslan: Dolasmaya geldim ya ben.

Can: Mekan zevkine hayran kaldım.

Arslan: Ne sandın koçum.

~

Can: Bu asansör niye bu kadar yavaş?

Arslan: Nasıl yani?

Can: 3 dakika oldu hala çıkamadık.

Arslan: Bilmiyom. Yoksa asansör mü durca-

Asansör durmuştu cidden.

Can: Şom ağzına bişey.

Arslan: Anladım.

Can: Telefonun yanında mı?

Arslan: Hayır?

Can: Kahretsin. Şimdi nasıl çıkacağız?

Arslan: Seni  telefonun yandında değil mi?

Can: Olsaydı 'Kahretsin' dermiydim?

Arslan: Doğru. Peki ne yapacağız?

Can: Fark edilene kadar burdayız.

Arslan: Tahminen ne kadar burdayız?

Can: 15 dakika falan. Abim burda çalışıyor, o yüzden her gün gelirim. Zaten evim yakın. Çalışanlar tanıyor beni şüpheleneceklerinden eminim.

Arslan: Abin kim?

Can: Cemal.

Arslan: Ne.. Nasıl? Hadi canim.

Can: Noldu?

Arslan: Kafeteryada ki yemekleri çaldığım için beni kovalamıştı.

Can: Ciddi misin? İAJAİAWİJW.

Arslan: Evet de şey, ben böyle kapalı alanlarda duramıyorum.

Can: Klostrofobin mi var?

Arslan: Sanırım.

Dediğinden sonra Arslan derin derin nefes almaya başladı. Panik olan Can ne yapacağını şaşırdı adeta.

Can: Yanında ilacın var mi?

Arslan: Hayır ilaç kullanmadım daha önce.

Can, Arslan'ın fenalaştığını görünce ona yaklaştı ve sarıldı.

Can: Birazdan gelecekler. Bişey olmayacak. Sakin ol tamam mı?

Arslan kafasını olumlu anlamda sallamış, yere oturmuştu. Can da tam yanına oturmuş onu göğsüne yaslıyordu. Böylece devam etti. Arslan'a daha fazla yaklaşıyordu. Arslan ise garip bir şekilde Can'ın kokusuyla sakinleşiyordu.

İkili ortalama 10 dakika boyunca öyle kalmıştı.

Can: Çok güzelsin.

Arslan: Ne?

Can: Diyorum ki her nasıl bu halde bile güzel olabiliyosun?

Can son sözünü söyledikten sonra Arslan'ın dudağına yapışmıştı.

Tabii o sırada staj gören Beren basana kadar...

[Beren'in rolü biraz daha fazla olcak.]