A real lovestory

deel 22

POV Matthy:
Top, Robbie komt nu hier naartoe met m'n sleutels. Ik ben wel bang voor wat hij gaat zeggen, omdat hij mega bezorgd was om me. Dat vind ik wel super lief, maar ik kan prima voor mezelf zorgen. Ik zit binnen rustig te wachten tot Robbie er is. Na ongeveer een uur wordt er aangebeld. Ik doe snel de deur open en robbie vliegt in m'n armen. 'Waar heb jij gezeten?' Vraagt hij aan me. 'Oh gewoon, buiten.' Antwoord ik. 'Ik ben blij dat je oke bent, maar die zoiets nooit meer, oke?' Oke, het spijt me. Maar ik kon het niet meer aan daar.' Zeg ik hem. 'Ik snap het wel, maar ga je nog terug of niet?' Vraagt Rob. 'Nee, echt niet. Ik ga daar nooit meer heen. En daarbij, ik heb echt nergens last meer van.' Zeg ik. 'Oke, ik ga ze bellen en zeggen dat je veilig hier bent, en niet meer terug komt omdat het goed gaat. Oke?' Vraagt hij aan me. 'Echt waar? Dankjewel, ik wil dat echt niet meer heen namelijk.' Zeg ik. Robbie knikt en pakt z'n telefoon uit z'n jaszak. 'Hallo, met Robbie van de Graaf.' Hoor ik hem zeggen. Ik weet niet precies waar het gesprek verder over gaat, maar na ongeveer 3 minuten hangt hij weer op. 'En? Wat zeiden ze?' Vraag ik. 'Het is oké dat je niet meer terug wilt, maar ik moet goed op je passen. Daar is waar ze zeiden.' Zegt Robbie. 'Oke, dat is heel fijn. Dankje schat. Ik hou van je.' Zeg ik. 'Ik ook van jou, liefie. En trouwens, ik heb gepraat met Milo. Hij zei laatst dat hij erachter gekomen is dat hij toch niet op jongens valt. Dus het is nu sowieso klaar tussen jullie.' Zegt hij lacherig. Ik begin ook te lachen en geef hem snel een kus. 'Maar ehm, Rob? Mag ik nu wel m'n autosleutels terug?' Vraag ik. 'Ohh haha, ja tuurlijk. Sorry.' Na nog even praten Zeg ik tegen rob; 'Oh Rob, sorry maar ik moet even naar de winkel. Ik ben zo terug.' 'Oh oké, zal ik meegaan?' 'Nee, ik ben oke. Tot zo lief.' Zeg ik. Oke, ik MOEST niet naar de winkel, maar ik wil Robbie verrassen. Ik ga hem namelijk ten huwelijk vragen. Maar dat kan niet zonder ring, dus die moet ik nu gaan halen. Ik heb de perfecte r8ng vrij snel gevonden. Het is een zilveren ring met diamantjes. Ik weet zeker dat hij hem mooi vind. Binnen 10 minuutjes ben ik weer thuis. 'Hey Rob, ben ik weer!' Schreeuw ik vanuit de gang. 'Hey Matt!' Roept hij terug. Ik ben me in de gang even mentaal aan het voorbereiden. Dan loop ik toch naar binnen. 'Rob, kom even voor me staan.' Zeg ik. Ik zie hem twijfelen maar gaat dan toch staan. Ik ga door m'n knieën. 'Lieve Robbie van de Graaf, we hebben zo onze problemen gehad. Die waren allemaal mijn schuld en ik kan nogsteeds niet met woorden uitleggen hoeveel spijt ik had. Maar dat is nu verleden tijd. En ik ben erachter gekomen dat ik mijn hele leven bij jou wil blijven. Dus, lieve Rob, wil je met me trouwen?' Zeg ik terwijl ik de ring uit mn zak haal. Ik zie dat bij Robbie de tranen in zijn ogen springen. 'Omg, ja dat wil ik. Heel graag zelfs! Ik hou van je.' Zegt hij. Ik sta op en ik doe de ring om z'n vinger heen. We zoenen, minuten lang voelen we onze lippen elkaar raken. Wat houd ik toch van deze jongen.