A real lovestory

deel 9

POV Matthy:
We gaan op de bank zitten. Ik zie aan alles dat het niet goed gaat met Robbie.

POV Robbie:
Ik kijk Matthy aan met tranen in m'n ogen. Ik vind het moeilijk om te vertellen wat er is gebeurd. Ik zucht even maar rol dan de mouw van mijn trui een stuk op. Ik kijk Matthy aan en ik zie dat hij schrikt. 'Robbie, heb je dit jezelf aangedaan?' Zegt hij met een lichte trilling in zijn stem. Ik knik. Ik durf niks te zeggen. 'Maar waarom? Wat is er aan de hand? Praat met me alsjeblieft..' Zegt Matthy terwijl de tranen in zijn ogen springen. 'Sorry' is het enige dat ik uit kan brengen op het moment. 'Nee geen sorry, het is oké. Maar ik wil je helpen dus zeg alsjeblieft wat er aan de hand is.' Zegt Matthy en hij trekt mij in een knuffel. We huilen allebij. We blijven zo een paar minuten zitten zonder iets te zeggen. Uiteindelijk laat ik los uit de knuffel en begin te praten 'Ik las de comments onder de nieuwe video, en ik zag heel veel lieve comments, maar ook heel veel comments van mensen die ons vies vinden of gewoon niet accepteren. Normaal kan ik heel goed omgaan met haat maar nu weet ik niet wat er is maar ik kan gewoon niet tegen die comments. En dit voelde als de enige optie om aflijding te zoeken van die pijn. Ik wilde het niet doen maar het voelde alsof ik geen keuze had. En ik weet ook niet waar het vandaan komt. Ik heb dit namelijk nog nooit gedaan.'

POV Matthy: Ik heb de comments inderdaad gezien. Ik vond het ook vervelend. Maar ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat Robbie er zo slecht mee om zou gaan. 'Och Robbie, maar had dat dan gezegd tegen me. Zonder jezelf iets aan te doen. Ik was ik ook hier naartoe gekomen. Je kan me alles vertellen dat weet je toch?' 'Dankje Matt, ik hou van je.' Zegt Rob die inmiddels weer een beetje gekalmeerd is. 'Ik hou ook van jou troppie.' Antwoord ik. Rob plant voorzichtig zijn lippen op de mijne. Ik zoen hem terug. Waaraan heb ik dit mooie vriendje te danken? Ik kan me al niet meer voorstellen hoe het zou zijn zonder hem. 'Maar Robbie, je arm.. dat ziet er echt niet goed uit. Ik denk dat we naar de dokter moeten.' Ik weet hoe bang Rob is voor ziekenhuizen endl dokters enzo. Dus ik probeer hem gerust te stellen. 'Ik ben de hele tijd bij je, alles komt goed er kan niks gebeuren oke?' Robbie knikt. 'Oke dan.' 'Ik bel wel even, misschien kunnen we nu al terecht. Anders moeten we even een andere oplossing zoeken.' Zeg ik. Rob knikt en ik bel de dokter. 'Hallo met Matthyas het Lam. Ik wil graag een afspraak maken. Het is dringend. Mijn vriend heeft sneeën in zijn arm die erg diep zijn. Zouden we vanavond nog terecht kunnen?' Vraag ik. 'Ehmm even kijken, ik heb nog tijd vanavond. Lukt het om hier over 30 minuten te zijn?' Antwoord de dokter. 'Helemaal prima, tot zo!' Ik hang op. 'Rob we moeten er over een half uurtje zijn oke?' 'Oke maar blijf je echt bij me? Anders weet ik niet of ik het kan.' Antwoordt Robbie. 'Tuurlijk blijf ik bij je.' We lopen naar de auto. De hele weg is het stil. Ik heb zoveel medelijden met Rob...