remember the rain | jeongcheol

four

Jeonghan'ın lavabodan koşarak çıkmasının ardından Seungcheol, önüne dönmüş bir turda aynaya bakarak sırıtıyordu.

Karşısında durduğu musluğu açarak yüzüne bir iki kez su tutmuş ardından öğretmen zilininde çalmasıyla kendisi lavabodan hızlı adımlarla sınıfına doğru ilerledi.

Sınıfa yaklaştığında hocanın kapıda başka bir hocayla konuştuğunu gördüğünde adımlarını hızlandırarak sınıfa hocadan önce girdi.

Yerine geldiğinde oturmak yerine ayakta hocayı beklemiş diğerlerini de bekler pozisyona getirtmişti.

"Sınıf, hazır ol!"

"Oturun."

Hocanın verdiği komutla yerine oturmuş yarım bıraktığı kara kalem portresine devam ediyordu.

Bir anlığına bilinci kapanmış gibi dışarıdan gelen hiç sesi, görüntüyü görmüyordu, sadece elindeki kalemi hareket ettiriyordu.

"Hey, Seungcheol!!"

Duyduğu hafif ince sesle bilinci tekrar açılmışsa döndü. Kafasını doğruca kapının orada duran çocuğa çevirdi.

"Ah, Jeonghan. Gelsene."

Sarışın olan aldığı cevapla gülümsemiş, hafif zıplar şekilde yürüyerek Seungcheol'un tam önündeki sandalyede ters bir şekilde yerini aldı.

"Diğer teneffüs nerdeydin? Öğle teneffüsünde yemekhanede de görmedim seni."

"Ne öğle yemeği? Daha öğle yemeğine bir ders daha var."

"Şapsal, birazdan son derse gireceğiz."

"Ne?"

"Şimdi anladım,, ben geldiğimde de ilk seslenişlerimi duymamıştın. Ne çiziyorsun bu kadar dikkatli?"

Koyu kahve saçlarını gözlerinin önünden çekip kafasını masasına baktığında istemsizce çizdiği portre tam önünde duruyordu. Hem çizim olarak hem de karşısında oturup onunla sohbet ediyordu.

İstemsiz olarak Jeonghan'ı çizdiğini fark ettiğinde önündeki resmi doğruca çantasına tıkıştırırken konuştu. "Bir şey değil ya öyle zaman geçsin diye çizdim bir şeyler."

"Zaman bayağı bir geçmişe benziyor baksana saatin farkında bile değilsin."

"Çizim yapmayı seviyorum, beni gerçeklikten de daha güzel olan şeylere yönlendiriyor."

"Çok güzel bir şey bence, gerçekte gerçekleştiremediğin şeyleri orada gerçekleştirip o hayal dünyasında yaşabilirsin."

"Öyle yapıyorum,, bu arada bir sorun mu vardı?"

"Hayır, neden?"

"Bilmem normalde sadece bir şey olunca geliyorsun."

"Oh, gerçekten mi? Hiç böyle düşünmemiştim. O zaman yanına daha sık geleceğim!!"

"Olur, daha iyi olur."

"Hey, neden gülümsüyorsun yüzümde bir şey mi var?"

"Kirpik"

"Kirpiğin düşmüş."

"Hangisinde?"

"Tahmin et."

"Sol."

"Doğru."

Seungcheol, Jeonghan'dan hızlı davranarak sol gözünün altındaki kirpiği almaya yeltendiğinde eline değen tenle irkilmişti. Yanağının üstü bile yumuşacıktı.

Aldığı kirpiği iki parmağı arasında tutarak "Dilek tutmalısın." demesiyle karşısındaki çocuğun gözlerini kapatıp dilek tutması onu güldürmüştü. "Tuttum."

"Seç, üstte mi altta mı."

"Alt."

Seungcheol iki parmağı arasındaki kirpiği serbest bıraktığında kirpik, Jeonghan'ın dediği gibi altta kalmıştı. Bu da demek oluyor ki dilediği şey elbet bir gün
gerçekleşecekti.

"Bunu sana söylersem gerçekleşmez, üzgünüm."

"Ya ben dilek hakkı sunan cinsem, o zaman da mı söylemezsin?"

"Öyle olsaydın bütün dileklerimi sana söylerdim."

"Dinliyorum."

"Dilek cini olmanı diliyorum."

"Ding! bir dilek hakkın gitti, ben zaten dilek ciniyim."

"Hey, bu haksızlık. Eğer gerçekten dilek ciniysen bunun geçersiz olması gerekirdi."

"Az önceki dileğin geçersiz olmasını mı istiyorsun, doğru mu anladım."

"Evet."

"HAYIR!"

"Çok geç, tek bir dilek hakkın kaldı."

"Ne? Sen,, gerçekten."

"Kötü bir cinsin."

"Evet, dinliyorum son dileğini. Biraz hızlı söylersen güzel olur birazdan zil çalacak."

"Beni öpmeni diliyorum."

"Anlamadım?"

"Öp beni."

Seungcheol'un karşısındaki çocuğun dediği şeyle buz kesilmesiyle Jeonghan alttan bir gülüşle ayağa kalkıp Seungcheol'un yanağına küçük bir öpücük kondurarak elini omzuna koyarak iki kez yavaşça vurdu.

"Dediğin gibi zil çalmak üzere gitsem iyi olur, Cheol."

Sarışın olanım sınıftan çıkmasının ardından kendine anca yeni yeni gelebilmişti. Elini yanağına, öpülen yere koyarak az önce yaşananları tekrar tekrar düşünüyordu.

"Az önce, noldu tam olarak?"

"Beni öp diyip, beni mi öptü o?"