remember the rain | jeongcheol

eight

"Eline sağlık anne, ben odama geçiyorum yarın önemli bir sınavım var da burayı sana bıraksam olur mu?"

"Tabii git ben hallederim buraya sen dersine çalış."

Jeonghan oturduğu yerden kalkarak kendi bulaşıkları elinde, küçük ama hızlı paytak adımlarla annesinin yanına gidip yanağına küçük bir buse kondurdu.

"Teşekkürlerr."

Annesinin yanından mutfağa giderek elindekileri makineye koyduktan sonra aynı adımlarla odasına yöneldi.

Odaya girdiğinde kapayı arkadından kapamış yere bıraktığı çantayı alarak çalışma masasına ilerledi.

Bilgisayarından,  geçen gün Seungcheol ile eve gelirken birlikte dinledikleri şarkıdan oluşan playlisti açarak bugün işlediği derslerin konularından küçük küçük notlar çıkararak duvara yapıştırmaya başladı.

Notları her duvara yapıştırdığında duvardaki Seungcheol ile olan fotoğraflarına bakıp gülümsüyordu. Orada duran fotoğraflardan ta sevgili değilken çekindikleri fotoğrafı eline alarak uzun bi iç çekti.

"Nerden nereye Choi Seungcheol."

Camdan gelen tıkırtı sesleriyle kafasını pencereye doğru çevirdiğinde karşısında aklında dönüp duran anıların sahibi duruyor ve 32 diş gülümseyerek el sallıyordu.

Jeonghan elindeki fotoğrafı masaya bırakarak şok olmuş bir şekilde pencerenin önüne gelmiş kilidini açıyordu. Kilidi açtıktan sonra pencereyi yukarıya doğru kaldırarak sabitlemişti.

"Cheol ne işin var bu saatte penceremde?"

"Sevgilimi özledim."

"Görüntülü de arayabilirdin bir gören olacak."

"İçeri al o zaman beni kimse görmez böylece."

"Ya annem odaya girerse çok riskli."

"Ne güzel işte annenle tanışmış olurum annenle."

Seungcheol dudağını hafif yana kaydırarak küçük bir tebessüm etmişti ama Jeonghan onun aksine ikinci bi şok yaşıyordu.

"Nasıl bu kadar sakin olabilirsin?"

"Çünkü zaten seni almaya geldim o yüzden kimse görmez."

"Ne?"

"Dışarıda kar yağıyor, biraz eğlenelim."

"Anneme ders çalışacağım dedim, izin vermeyebilir."

"Kaçırırım seni, camdan nasıl geldiysem öyle gideriz? Her türlü ben geri öyle gideceğim."

"Düşün bakalım ben bi daha nasıl çıkacağım odama? Ben sen miyim tarzan gibi birinci kata tırmanayım?"

"Tarzan mağara adamı olduğu için tırmanıyor bir yerlere ben aşkımdan."

"Tamam dur şimdi düşünmeme izin ver."

"Anneme soracağım izin vermezse beni kaçırmana izin vereceğim ama beni eve geri sokacaksın."

"Seni aşağıda bırakacak halim yok ya."

"Belli mi olur neyse geç içeri hava soğuk zaten."