The Side Character Wants The Spotlight

chapter six: hello, crown prince

Mabilis na tumibok ang aking puso ng dahil sa kaba habang na sa higaan ko pa rin at mahigpit na nakahawak sa aking kumot.

‘He shouldn't be here. Why is he here? What for? Is he going to cut my throat because I confessed? Is he going to order for my head to be cut or something!? Oh my god!’

“You can’t be serious, Jewel. It just happened yesterday, and he wasn't even there to hear it,” pilit na tawang sagot ko kay Jewel ng hindi tumingin sa kaniya.

“What do you mean, it's happens yesterday? It's been two days, Gabby. Not only was the Crown Prince present that day, but everyone in the Kingdom already know what happened,” nanunuksong sagot nito.

Mas lalong nanlaki ang aking mga mata dahil sa sagot niya. Hindi naman ata iyon maaari. Bakit ako’y natulog ng ilang araw gayong isang baso lang naman ng wine ang aking ininom?

“You know what? If the Crown Prince is really in the drawing room, you better tell him that I am still sick and can't get out of bed!” mabilis na lintaya ko bago humiga sa kama at tinabunan ang buong katawan ng kumot para magsilbing baluti ko sa mga taong nais na sirain ang napakagarang araw na ito.

“What do you mean? He has been coming here since the last two days to get and talk to you, but you were dead asleep, now that you are awake, you have to face him,” sagot ni Jewel.

“And purposely avoiding the Crown Prince can be seen as an act of treason,” dagdag ni Jewel.

Doon ako natigilina. Treason? Pu-puwede ba iyon? Bakit ba nais ng Crown Prince na makita ako! Ano ba ang gusto niyang sabihin!

“Alright fine. You go wait outside, I'll change first,” sukong sagot ko bago tumayo mula sa pagkakahiga at nagtungo sa bathtub kung saan mayroon ng mainit-init na tubig ang nag-hihintay.

“Tsk. Ibubuhos mo ba sa akin ang tubig na ito kapag hindi ako bumangod ha!?” naiinis na tanong ko kay Jewel na siyang ikinatawa naman ng babae.

“Ang galing! Magkaibigan nga tayo. Naiisip mo kung ano ang naiisip ko,” tumatawang sagot niya habang naka-upo sa sofa at kumakain ng cookies.

Hindi talaga nakikinig ang babaeng ito. Maging sa pangalawa kong buhay, sakit pa rin ba sa ulo ang dulot niya sa akin? Nabuhay na nga ulit ako para sa kaniyang kasiyan, ganito niya pa ako trinatato.

Agad akong pinaliguan ng mga personal na katulong ko at pagkatapos ay binihisan at inayusan. Pagkatapos ng napakalmang ligo na iyon at tila ba nalinawan ako’t nawala ang lahat ng inis at sakit na raramdaman ko.

‘I guess it's really time for me to meet the Crown Prince,’

Pagkatapos kong magbihis ay lumabas na ako upang tanungin sana si Jewel kung ayos lang ba ang aking kasuotan, ngunit wala na ito sa sofa kung saan siya naka-upo kanina.

“Nasaan si Jewel, Clarisse?” tanong ko kay Clarisse habang inaayos niya ang aking buhok.

“Nauna ng bumaba si Lady Clarisse, My Lady, ang habilin niya po ay agad kang sumunod pagkatapos mong magbihis,” nakangiting sagot ni Clarisse.

Tumango naman ako sa kaniya bago tumayo at lumabas ng aking kuwarto. Na sa unang palapag ang drawing room kung kaya’t bumaba na ako upang puntahan ang taong bumisita sa akin.

Hindi ko alam kung ano ang kaniyang pakay, ngunit nawa’y hindi ito para kunin ang aking buhay. Bago pa man ako makarating sa drawing room ay tumigil na muna ako sa kusina upang kumain ng pagkain sapagkat nagugutom na ako.

Dalawang araw din akong walang kain dahil natutulog lamang daw ako sabi ni Jewel. Kung kaya’t kailangan ko munang mag-ipon ng inerhiya, lalo na’t haharapin ko na ngayon ang magiging Hari sampung taon mula ngayon.

“My Lady! What are you doing!? You should’ve called for me to make you something more delicious to eat,” sita sa akin ng punong tagapagluto.

“There’s no need, Alfred. I'm pretty satisfied with just this,” nakangiting sagot ko sa kaniya bago muling kumain ng tinapay na nakita ko sa mesa.

“No one would believe me if I were to tell that the Young Lady of Antonio would eat an almost stale bread,” umiiling-iling na lintaya ng punong tagapagluto bago tumalikod sa akin at nagtungo sa mga gabinete at mayroong kinuha.

Matapos niyang makuha ang dapat na kunin niya ay agad siyang bumalik sa aking tabi at inilagay ang isang bote sa akin harapan na mayroong malaking ngiti sa labi.

“At least pair it with this delicious jam,” utos niya. Tumawa naman ako ng malakas dahil doon. Agad kong nilagyan ng Jam ang tinapay na kanina ko pa kinakain.

“Ano ang gusto mong hapunan, My Lady?” tanong ni Alfred sa akin. Tumingin naman ako sa malayo bago nag-isip.

“Hmmmm. I would like to request for a stake please,” masayang sagot ko bago tumingin sa kaniya. Ngumiti naman si Alfred sa akin tsaka tumango.

“Masusunod! I'll put more delicious sauce in your stake than everyone else,” bulong pa nito. Napatawa naman ako dahil doon dahil sa sobrang kasabikan.

“I’ll look forward to it! Thank you for the brunch by the way, I'll be going now,” masayang paalam ko bago lumabas ng kusina.

Ngayon ko lang napagtanto, kahit sa dati kong buhay, wala akong maituturing na mas naging ama pa sa akin kung hindi si Alfred na siyang punong tagapagluto namin. Hindi tulad ng aking Ama na wala man lang pake sa akin, si Alfred ay hindi niya malilimutang ako’y tanungin sa aking mga gusto na parang tunay na ama talaga.

“Baka siya talaga ang tunay kung ama?” nagtatakang bulong ko. Ilang minuto ko ring iniisip iyon bago umiling. Impossible naman ata. Kahit gustuhin ko mang iyon ang mangyari, alam kong hindi.

I just need to focus on the current happening. I'm about to meet the Crown Prince, and I'm not thinking straight yet.

‘I wonder where’s Jewel?’

Papasok sana ako sa loob ng drawing room ng hindi ko naituloy sapagkat mayroon akong narinig na tawa sa loob. Hindi tuluyang nakasarado ang pintuan kung kaya’t sumilip ako.

Sa boses palang niya, alam kong si Jewel na iyong tumatawa. Ng masilip ko ang mga tao sa loob, ay tama nga ako. Kasalukuyang kasama ng Crown Prince si Jewel na nagsasalita at parang mayroong ikinukuwento.

Makikita mo ang mga matatamis na ngiti ng dalawa. Hindi ko alam kung ano ang kanilang pinag-uusapan para ngumiti sila ng ganoon katamis, ngunit doon ko rin napagtanto.

Kung hindi lang sana gusto ni Jewel si Lord Henston, magiging magandang magkasintahan ang dalawang ito, si Jewel at ang Crown Prince.

Tunay nga talagang kahit na sino, magugustuhan at magugustuhan ng lahat si Jewel. Siya ang natatanging babae na maaari mong tawaging Main Character sa mga libro, at maging sa totoong buhay.

Ayaw ko mang istorbihin ang kanilang pag-uusap, ngunit kailangan ko. Nais kong malaman ang dahilan ng pagdalo ng Crown Prince sa aking tahanan. Sapagkat kung ang nais niya lamang ay ang maka-usap si Jewel, maaari naman nila itong gawin sa tahanan mismo ni Jewel.

Kumatok ako ng tatlong beses bago pumasok.

“Oh Gabby! Nandiyaan kana pala! Hali ka rito,” masayang tawag ni Jewel sa akin. Ngumiti naman ako sa kaniya at dahan-dahang lumapit.

“Hello, Crown Prince,” bati ko sa Crown Prince.