I Can Be The Father Of Your Child

Chapter 12

Edran Pov

Arghhh!

Ang sakit ng ulo ko.

Teka asan pala ako hospital ba to.

"Urhmm"

Bago ko mausisa kung na saan lugar ako bigla ako nakaramdam ng kakaiba sa tiyan ko at gusto ko sumuka kaya dali dali ako bumaba sa higaan patungo sa banyo pero dahil hindi ko alam kung ilang araw na ako nakahiga sa kama at mahina pala ang tuhod ko na para na akong lumpo muntikan na ako madapa pero may bigla umalaylay sakin para di ako matumba.

"Be careful. Mr. Shirond. Halos 2 weeks karin natulog kaya siguro mahina ang katawan mo. San kaba pupunta"

Hindi ko alam kung saan parte lugar siya sumulpot pero wala na ako paki alam kung saan man dahil gusto ko nang sumuka.

Dahil di ako makapagsalita tinuro ko yung bibig ko na naka lobo habang pinipigilan sumuka at sabay turo sa banyo at agad naman niya yun naiintindihan.

"Ahh. You want to throw up. Fine"

"Hmmm?"

Nabigla ako nang binuhat niya ako papuntang banyo. Alam ko mas malaki ang katawan niya sakin o hindi niya ako kasing tangkad pero lalaki parin ako. Sure na mabigat parin ako pero itong doctor nato parang nagbubuhat lang kasing gaan ng unan. Kahit isang bakas nang paghihirap na buhatin ako wala ako makita hindi naman ako matangi dahil di ako makasalita.

"Blech, blargh" Lahat yata ng huli ko kinain halos sinuka ko lang iniisp ko nga konti nalang pati lamang loob ko masusuka ko na.

"Haaa. Unti unti na nagsstart yung mararanasan ang morning sickness mo during pregnancy. Ngayon ka lang ba sumuka nang ganto" Pagaalala tanong ng doctor sakin. Hindi ko alam pero kahit na medyo cold ang voice niya at hindi gaanong ganun kalambing ang boses Niya I can feel the gentleness in his voice.
Tumango nalang ako sa kanya hindi rin ako makapagsalita dahil napaus ako kakasuka.
Naramdaman ko hinimas niya ang likuran ko as a comfort at nagpapasalamat ako sa ginawa niyang yun. I feel much better.

Pagkatapos ko isuka lahat. Binalik na uli niya ako sa higaan ko. At binigyan niya ako ng tubig.

"Mr.Shirond. Ano nararamdan mo ngayon?"

"Okay naman na po ako Doc"

"Good. Then. Mamaya magpapadeliver ako ng food dito sa hospital para makainom karin ng gamot mo. Medyo maselan ang pagbubuntis mo dahil sa lack of nutrients sa katawan mo"

"Wait Doc kakasuka ko lang tingin ko hindi kayang tumanggap nang pagkain ang katawan ko"

"Pero kailangan mong kumain para sa sarili mo at para din sa anak mo. 2 weeks ka hindi nakakain ng tamang pagkain at halos sinuka mong lahat yung huli mong kinain"

Gusto ko pa sana tangihan siya pero yung tingin niya sakin kailangan ko talaga sundin. Kaya napayuko nalang ako.

At iniisip na bat ko pa aalagaan sarili ko kung bandang huli paglabas ko ng hospital wala lang din ako mapupuntahan.

Nang makita to ng doctor nakalimutan niya na sensitive pala ang mga buntis emotionally kaya malumanay niyang sinabi uli.

"Edran. Hindi kita pinapagalitan o sobrang pinipilit. Basta mag kalaman lang ng pagkain ang katawan mo para wala masyado side effects pag nag take ka ng gamot"

Nang marinig kong sabi ng Doctor tingnan ko uli siya na nakatingin sa sariling niya phone na nag oorder ng pagkain.
After minutes tumayo siya sa kinauupuan niya.

"Wait for me here. Kukunin ko lang sa baba yung pagkain"

Pero bago siya umalis tinong ko muna siya bago siya makalabas sa pinto.

"Wait Doc. Can I ask your name"

Gusto ko lang matadaan pangalan niya kahit anong mangyari sakin ang taong nagligtas at nag alaga sakin for the first time uli after my parents passed away.

"I am Doc Dhazum. Alior Dhazum"