Karışan bebek, gerçek aile kitabıdır.
Yağmur İzem Akça boşanmış iki çocuğuna bakan bir kadındı. Geçmişte yaşanan bir karışıklık yüzünden 27 yaşında ilk defa ailesiyle tanışacak ve hayatı yeniden şekillenecekti.
"Bunca yıl sonra her şey tuhaf gelebilir sana ama emin ol bize de öyle geliyor. Açıkçası biz seninle tanışmak istiyoruz." Ömer Bey konuştuğunda ne söyleyeceğimi bilemiyordum. Ben gerçekten onların kızıydım.
Zeynep hanım da bana beklentiyle bakıyordu. Cerene döndüm, onu rahatsız edip etmediğimi merak ediyordum. Ancak bana gülümsediğinde bu durum rahatlamamı sağlamıştı.
"Yağmur bence de bir şans vermelisin. Gördüğün gibi benim şans verebileceğim birisi yok ama emin ol sen pişman olmayacaksın. Ve ben ikimizin iyi anlaşacağına eminim." Ceren tüm samimiyeti ile konuştuğunda yutkundum.
Çocuk gibi arkamı dönüp gitmeyecektim. Neticesinde 27 yaşında genç bir kadındım artık. Hayatın yarısındaydım diyebilirdim.
"Tamam. Yalnızca değişen benim hayatım değil sonuçta. Elbette ben de sizinle tanışmak isterim."
Bu sözlerim onları gülümsetirken Zeynep hanım konuştu. "O zaman bu akşam seni yemeğe davet etsek." Biraz çekinerek konuştuğunda kafa salladım.
"Olur." Onların numarasını aldıktan sonra bana akşam adresi atmalarını istemiştim. Oradan ayrıldıktan sonra eve doğru sürmeye başladım.
Çok tuhaf hissediyordum. Bugüne kadar yanımda aile diyebileceğim kimse yoktu. Çocukluğum yetimhanede geçmişti. Orada da pek sıcakkanlı olan kimse yoktu. Anne ve baba kavramları bana çok uzaktı. Sırf bu yüzden Ayaza hamileyken çok korkmuştum. Ona yetemem, eksik hissettiririm diye. O zamanlar Gökalp daha iyi bir insandı ve bana destek olmuştu. Ayazı beraber büyütmüştük. Benim yetemediğimi düşündüğüm yerde o girmişti devreye. Keşke hep o halde kalsaydı diyordum bazen. Boşandıktan sonra ise Aryaya hamile olduğumu öğrenmiştim.
Ona karşı hem anne hem baba olmaya çalışıyordum çünkü babası tarafından Ayaz kadar ilgi görememişti.
Eve vardığımda arabadan inip içeri girdim. Bugün işe gitmemiştim. Arya rahat durursa Ayazın çıkış saati gelene kadar biraz dinlenebilirdim.
"Yağmur, ne oldu? Sonuçlar ne çıktı?" Ülkü tedirginlikle konuştuğunda kucağındaki Aryayı alıp omuz silktim. "Sonuçlar pozitif. Bugün yemeğe gideceğiz. Ufak bir tanışma."
Ülkünün ağzı bir metre açılırken gülerek ağzını kapattım. "Ben bile bu kadar şaşırmadım. Sakin ol."
"Ma ma ma..." Arya mırıldanırken üzerimi çekiştiriyordu. "Mama mı istiyorsun bir tanem?" Arya parmağını ağzına alıp mırıldanırken güldüm.
"Ben Aryayı doyurayım sen de aklında soracağın soruları toparla istersen." Ülkü şaşkınca kafa salladığında onu orada bırakarak odama çıktım.
*** Dalgalı saçlarımı düzgünce ayarlayıp kirpiklerime maskara sürdüm. Kapatmam gereken bir şey yoktu bu yüzden allık ve dudak nemlendiricimle tamamdım. Ruj sürdüğüm zamanlar çocukları rahat rahat öpemiyordum. Yoksa ruj sürmeyi severdim.
Üzerimde siyah yırtmaçlı uzun bir elbise vardı. Böyle şeyler giydiğimde fiziğim hoşuma gitmiyor değildi. Üzerime de kabanımı aldım. Ayaklarımda ise çok hafif topuklu çizmelerim vardı. Tek duam bugün çocukların uslu durmasıydı.
Aşağı indiğimde Ayaz, Aryayla oyun oynuyordu. "Hadi bakalım gidiyoruz." İkisinin de montunu yanıma alıp bir kaç dakika önce ısınması için çalıştırdığım arabaya bindirdim ve kemerlerini bağladım.
İkisi de bana bakarken bu halleri çok tatlı geldiği için telefonumu çıkarıp fotoğraflarını çektim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
